Para os donos de animais resulta moi duro pensar que o seu animal morreu ou arrastra graves secuelas debido á actuación inadecuada do veterinario. Nestes casos, os propietarios do animal tentan esclarecer a situación, non xa para obter unha recompensa económica, senón unha compensación moral pola dor causada pola morte do seu animal. Probar unha suposta neglixencia veterinaria non é fácil. Como noutras profesións, hai corporativismo. Con todo, no Colexio oficial de Veterinarios, existe un Comité deontolóxico que se encarga de investigar as presuntas neglixencias.
É un acerto e un apoio para os clientes das clínicas veterinarias a creación dun organismo no Colexio oficial de Veterinarios de Madrid, que vele polo benestar dos animais que se atenden nas clínicas. E é que ao colectivo veterinario interésalle que as actuacións dos seus colegas sexan correctas, responsables e transparentes.
Fronte a unha neglixencia, hai que denunciar a situación no Colexio oficial de Veterinarios.
se se demostra que a actuación do veterinario non foi correcta, o prexudicado ten dereito a unha compensación económicaPara facelo, é recomendable achegar un informe escrito sobre o ocorrido, así como calquera tipo de probas; informes emitidos polo veterinario que atendeu ao animal, a factura do , custo do tratamento, así como fotografías ou testemuñas que axuden aconfirmar a versión do presunto damnificado. Neste sentido, Manuel Muñoz, avogado, recomenda achegar: “un informe de dous veterinarios, ou pola Facultade de Veterinaria, quen á vista dos antecedentes e previo exame (autopsia do animal) , certifiquen as causas da morte, ou secuelas como consecuencia dunha incorrecta actuación do veterinario”.
No caso de que non quede conforme co veredicto que emite o Comité Deontolóxico do Colexio oficial de Veterinarios, pódese consultar o caso coa asesoría xurídica dalgunha organización de consumidores. Algunhas asociacións de protección animal tamén contan con gabinetes xurídicos que asesoran, normalmente de maneira gratuíta, ás persoas que necesitan os seus servizos en temas relacionados coa tenencia de animais domésticos. Doutra banda, os seguros para animais cobren, en ocasións, os custos dos tratamentos veterinarios. Así que convén informarse sobre se é o caso da póliza contratada.
Compensación económica
No caso de que se demostre que a actuación do veterinario non foi a correcta, o prexudicado ten dereito a unha compensación económica. En principio, pódense reclamar os custos derivados do tratamento veterinario. Pero tamén se pode solicitar unha compensación polos danos morais.
Fronte a unha neglixencia, hai que denunciar a situación no Colexio oficial de VeterinariosNon é habitual, pero pode ser que o animal morra, como consecuencia dunha mala praxe. Aínda que, por desgraza, non se poida recuperar ao animal unha vez morto, é lóxico que haxa unha compensación económica, co fin de resarcir, en parte, a dor provocada pola situación.
As neglixencias, ademais das clínicas veterinarias, poden estar derivadas da contratación doutros servizos como: residencia de animais, barbaría, ou transporte. Nestes casos, tamén se poden denunciar. Nalgunhas asociacións de protección animal contan cunha asesoría xurídica, que pode orientar sobre os pasos a seguir para formalizar a denuncia nestes casos.
O que di a Lei
O Código civil recolle as normas de responsabilidade profesional que rexen actividades como a práctica da veterinaria e di o seguinte:
“Quedan suxeitos á indemnización dos danos e prexuízos causados os que no cumprimento das súas obrigacións incorreren en dolo, neglixencia ou morosidade e os que de calquera modo contravinieran o tenor daquelas”.
Esta responsabilidade dimana, en xeral, segundo Manuel Muñoz, avogado, “non dunha actuación guiada pola intención de danar, senón dunha neglixencia ou dunha forma de actuar que leve esquecemento ou desprezo dos máis elementais coñecementos ou regulas da arte de curar”.
Morte do animal
A neglixencia pode ter como consecuencia a morte ou unha lesión irreversible no animal, polo que se ten dereito a unha indemnización. Se non se chega a un acordo neste sentido pola vía amigable, haberá que levar a cabo unha reclamación formal.
Hai que distinguir entre a actuación dun veterinario particular doutro que poida estar integrado ou forme parte dunha sociedade de atención veterinaria. Neste último caso, a reclamación debe formalizarse contra o centro ou a sociedade da que forme parte o veterinario, así como contra o veterinario que atendese o caso concreto do animal. No caso de que se trata de centros ou sociedades privadas, pódese denunciar o feito ante a consellería correspondente da comunidade autónoma á que pertenza.
Fronte a unha neglixencia veterinaria, hai que denunciar no Comité Deontolóxico do Colexio oficial de Veterinarios.
Achegar a maior cantidade de información posible sobre o caso.
Consultar se a póliza de seguros contratada cobre o tratamento veterinario.
No caso de producirse neglixencias derivadas da contratación doutros servizos, tamén se pode denunciar. Algunhas asociacións de protección animal contan con asesoría xurídica, que orienta sobre este tipo de casos.
Á reclamación da compensación económica polos gastos do tratamento médico, pódese engadir unha compensación polos danos morais derivados da situación.
É lóxico que a dor que provoca a morte ou enfermidade do noso animal poida facernos confundir a situación cunha neglixencia, que en realidade non existe. Por iso, é recomendable non actuar sen a certeza de que se cometeu unha neglixencia.
