A nova vacina contra a leishmaniosis aplícase en tres dose e esixe a revacunación cada ano, pero axuda a salvar a vida dos cans. A leishmaniosis é unha grave enfermidade causada por un parásito, que se transmite a través da picadura dun mosquito. Require un tratamento paliativo e non curativo e, unha vez que se contrae, hai que facer controis periódicos porque son posibles os rebrotes tras recibir o tratamento.
Vacina contra a leishmaniosis
A vacina contra a leishmaniosis pódese colocar aos cans desde este ano. Ata agora, non había ningunha. Manuel Lázaro, da clínica veterinaria Mirasierra, opina respecto diso que “esta vacina ten boas expectativas en canto á súa efectividade, aínda que se deben seguir aplicando o resto de medidas preventivas contra a picadura dos insectos“.
Este veterinario explica que a vacina se aplica en tres dose e débese revacunar cada ano. Non é obrigatoria e o seu custo, por cada unha das aplicacións, oscila ao redor de 50 euros, pero as tarifas poden diferir en cada clínica veterinaria.
A vacina evita as secuelas que padece o can tras a enfermidade, que dependen do grao de afección dos seus órganos
Manuel lázaro cre que “calquera medida preventiva que se tome contra esta enfermidade, tan grave e de tratamento tan custoso, está xustificada. E se a vacúa axuda a evitar a leishmaniosis, a súa aplicación é totalmente recomendable”.
A nova vacina contra a leishmaniosis pódese aplicar aos cachorros sans a partir do seis meses de idade. Dos cans vacinados contra a leishmania, o 92,7% non desenvolverá síntomas clínicos, segundo comenta Juan Antonio Augado, veterinario e profesor da Facultade de Veterinaria da Universidade Complutense de Madrid. Pola contra, sen a vacina, ao redor dun 20% dos cans contaxiados pola enfermidade manifesta síntomas. “A vacina desenvolve inmunidade celular, é dicir, as células destrúen a enfermidade”, explica Juan Antonio Augado, quen engade que “os cans con anticorpos non se poden vacinar porque a vacina non lles cura”.
Previr a leishmaniosis
A mellor arma contra a leishmaniosis é a prevención, para o que, ademais da vacina, pode axudar un colar antiparasitario de efecto repelente contra os mosquitos e evitar frecuentar no verán zonas húmidas e pantanosas, onde hai máis risco de picaduras de insectos. A actividade dos mosquitos aumenta durante a noite, así que convén que o animal durma en casa, se pode ser, cun insecticida eléctrico.
A leishmaniosis transmítese a través da picadura dun mosquito que pertence ao xénero Phlebotomus (transmítea a femia, a única que pica a animais e persoas). Respecto das persoas, só quen teñen o sistema inmunitario débil poden verse afectadas pola enfermidade con carácter grave. No resto dos casos, o resultado da picadura tradúcese, a miúdo, nunha afección dermatológica.
A leishmaniosis é unha enfermidade estacional, é dicir, reviste risco para a poboación canina en épocas en que os mosquitos están activos (de primavera a outono). A leishmaniosis é unha enfermidade crónica e incurable, que o can non transmite ás persoas nin a outros animais. Só pode existir risco de contaxio cando a persoa ten as defensas moi baixas, como no caso de padecer tuberculose ou sida.
En zonas como o País Vasco ou Cantabria, o risco de que os cans que viven alí contraian a leishmaniosis é moi baixo. E é que nestas zonas non habita o mosquito (femia) que o provoca. Con todo, nas rexións da Conca Mediterránea española, si hai alto risco para os cans de contraer a enfermidade.
Secuelas da leishmaniosis
As secuelas que padece o can tras a enfermidade dependen do grao en que fosen afectados os seus órganos. Se a leishmaniosis non se detecta pronto e non se aplica a tempo o tratamento necesario, pode resultar mortal.
Se o grao en que se viu afectado o can pola enfermidade non é moi alto, pode levar unha vida normalPor iso, é moi importante a prevención a través de controis anuais, sobre todo despois do verán, xa que coa calor proliferan os mosquitos, en especial, nas zonas onde hai máis humidade. Os controis para detectar un posible brote de leishmaniosis consisten nunha análise de sangue.
Tratamento contra a leishmaniosis
O tratamento contra a leishmaniosis pode ser caro e depende do tamaño do animal: canto máis grande sexa o can, máis custoso será. Se o grao en que se viu afectado o can pola enfermidade non é moi alto, pode levar unha vida normal, pero con controis para detectar novos brotes.
- Pequenas perdas de pelo pola zona da cabeza, caspa.
- Crecemento anormal das uñas.
- Dermatitis ou inflamación da pel.
- Feridas que non cicatrizan.
- Úlceras na cabeza e extremidades.
- Inflamación dos ollos.
- Atrofia muscular, sobre todo pola cara (aspecto envellecido e expresión triste), cansazo, fatiga e moita debilidade.
- Perda moi notable de peso, febre, hemorraxia nasal, inflamación das articulacións ou cojera.
- Aumento do tamaño dos ganglios linfáticos (pescozo, cara interna das patas).
En caso de notar algún destes síntomas, é recomendable acudir sen dilación ao veterinario.
