O neno e a morte do can: como axudarlle a afrontalo

O grao de aceptación do neno da morte do seu can está condicionado polas circunstancias nas que se produza a perda do animal. É dicir, é máis asumible que o can morra tras unha longa enfermidade, que por un accidente, dun día para outro.

O tempo que un can vai vivir non se pode prever, pero transcorrido un tempo, si se lle pode comezar a explicar ao neno que o animal vivirá menos anos que el, porque o seu ciclo de vida é máis curto xa que dura ao redor dos 16 anos.

A idade do neno

A morte non é o tema máis alegre do que falar e pode resultar complicado explicarllo a un neno, pero falalo con el axudaralle a asimilar a circunstancia inevitable do declive e desaparición do can.

Un neno de cinco anos, non entenderá a situación igual que uno de doce, polo que hai que adaptar o contexto da explicación á súa madurez mental.

Poder despedirse do can cun acto simbólico, como un enterro, é importante para que o neno entenda que o seu amigo se ha ido para

sempre Por exemplo, a un neno pequeno (catro a sete anos) pódeselle explicar o tema cun conto. Desta maneira, suavizarase o espiñento asunto da morte e o pequeno captará mellor a mensaxe.

Para un neno de entre oito e doce anos, o enfoque pode ser menos complicado, porque a súa experiencia e grao de desenvolvemento permitiranlle asimilar as circunstancias con máis ferramentas. Segundo Begoña Gállego, psicóloga, “é moi importante a reacción da contorna do neno, hai que permitirlle verbalizar e preguntar, así como explicarlle que pasou, de maneira sinxela”. Desta maneira, o neno poderase desafogar e resolver as súas dúbidas con respecto a este espiñento tema, o cal lle axudará a superar mellor a situación.

Envellecer en casa

O ideal é que o can envelleza en casa, porque así o neno comprobará de primeira man a deterioración que experimenta o corpo coa idade. Desta maneira, pódese explicar ao neno que o tempo pasa para todos os seres vivos e que o ciclo vital do can é máis curto que o seu, polo que ten que irse antes. Algo que pode axudar a despedirse do can cando falece é levar a cabo un acto simbólico, como un enterro. Desta maneira, o neno entende que o seu amigo se ha ido para sempre, pero que se puido despedir del e que hai un lugar onde lembrarlle e visitar os seus restos.

Hai persoas que, tras perder ao seu amigo, deciden ter outro can no seu fogar. Se se toma a decisión con responsabilidade, é unha boa forma de superar a dor e de recuperar a experiencia de convivir cun animal. Neste sentido, pódese explicar ao neno que o novo can non substitúe ao que morreu, pero que lle vai a querer e coidar da mesma maneira.

É recomendable esperar un tempo prudencial ata que entre outro animal en casa. Desta maneira, asegurámonos de que superamos o duelo e que non imos caer no erro de confundir ou tentar substituír ao novo can polo que se foi. Os adultos teñen que dar exemplo fronte aos nenos e facerlles comprender aspectos como que: cada can é un ser individual e distinto e que non hai reposto del, como ser vivo que é.

Pode darse o caso de que, por diversas circunstancias, ben sexa unha enfermidade ou un accidente, haxa que practicar a eutanasia ao can.

O ideal é que o can envelleza en casa, porque así o neno comprobará de primeira man a deterioración que experimenta o corpo coa idade

Nesta situación, é máis recomendable que o neno non estea presente, porque non está preparado mentalmente para comprender que sacrificar ao seu animal sexa a maneira de axudarlle. É preferible explicarlle que o can chegou ao final da súa vida sen que ninguén interviñese para que así sexa.