Pulgas e garrapatas: prevención e tratamento

Os parásitos abundan máis en determinadas áreas xeográficas e aparecen de maneira máis habitual en animais con determinados costumes. Desta maneira son moito máis frecuentes as pulgas que as garrapatas no norte da península polo seu clima húmido e con todo as garrapatas son máis habituais no centro e o sur. Hai varias especies de garrapatas que se atopan en distintas zonas xeográficas, entre elas a Ixodes, Ripicephalus ou a Dermacentor.

Estilo de vida do can

Un can que vive nun piso na cidade terá menos probabilidades de ter garrapatas que outro que corretea todos os días polo campo, ou que ten acceso ao xardín e relaciónase con moitos cans.

Os produtos antiparasitarios externos para animais adoitan ser os mesmos para prevención e para tratamento de eliminación

A época máis activa dos parásitos é a primavera e o verán, coa subida da temperatura reactívase o seu metabolismo aletargado co frío. Con todo, os invernos son cada vez máis suaves e o aloxamento dos cans máis cálido, polo que é probable que pulgas e garrapatas tamén poidan parasitar ao can durante a época do frío.

Pulgas ou garrapatas

A patoloxía producida polos parásitos externos varía en función de se se trata de pulgas ou garrapatas. No caso das primeiras ocasionan trauma e irritación producidos polas mordeduras ou picotazos que desencadean unha reacción alérxica á saliva da pulga.

No caso das garrapatas poden provocar, ademais de irritacións polas mordeduras, reaccións de hipersensibilidad local, anemia se o seu número é elevado e parálise debida ás secreciones tóxicas das garrapatas. No caso dos mosquitos as molestias propias das picaduras non son tan graves como o feito das enfermidades que poden transmitir ao animal.

Enfermidades

A compañía de pulgas e garrapatas non é nada recomendable para os cans. Pódenlles contaxiar enfermidades como:

A “babesiosis” ou “piroplasmosis” transmítena as garrapatas e ten a súa maior incidencia no terzo norte de España. Produce fortes anemias e require tratamento urxente.

A “enfermidade de Lyme”, “febre das montañas Rochosas”, “febre Q” ou “febre das garrapatas”, son pouco frecuentes en España.

A “Erhchiosis” tamén a transmiten as garrapatas e conta cunha sintomatología moi variada. Esta enfermidade diagnostícase con bastante frecuencia nas consultas veterinarias.

No caso de Dipilidium “” é un tipo de tenia que transmiten as pulgas.

A Leishmaniosis é moi frecuente na metade sur de España e transmítea un mosquito chamado Phlebotomus.

No caso da filarosis ou “enfermidade do verme do corazón”, prodúcense graves trastornos cardiorrespiratorios e transmítena os mosquitos. A súa incidencia prodúcese sobre todo no sur e na conca mediterránea.

Como combater pulgas e garrapatas

O tratamento contra pulgas e garrapatas debe centrarse tanto no animal como na contorna onde vive e, se é posible, tamén no exterior máis próximo onde vive o can. É importante elixir un bo produto, nun formato adecuado e usalo coa frecuencia necesaria.

Os produtos antiparasitarios externos para animais adoitan ser os mesmos para prevención e para tratamento de eliminación. En xeral este tipo de produtos poden resultar tóxicos se non se utilizan de maneira correcta. Por iso é importante seguir as instrucións do veterinario neste sentido, que terá en conta se o animal é cachorro ou adulto, ou se se trata dunha femia gestante.

Efectos antiparasitarios

A acción dos produtos antiparasitarios mídese pola súa eficacia en dous aspectos: O seu “efecto letal” ou a capacidade do antiparasitario para eliminar parásitos ao pouco tempo da súa aplicación e o “efecto residual” ou a capacidade de permanencia do produto na pel e o pelo do can así como de seguir actuando unha vez que xa transcorreron días ou semanas da súa aplicación. Nesa capacidade residual inflúe o estilo de vida do animal. Por exemplo, se permanece moito tempo no exterior ou se se molla con frecuencia.

Formato dos produtos

Baños ou solucións antiparasitarias: proporcionan un efecto inmediato e caracterízanse por ter unha boa capacidade para penetrar ben o manto de pelo, aínda que sexa abundante. Para conseguir que o seu efecto perdure non hai que aclarar a pelame do can, senón deixalo secar. Se se usan de maneira frecuente son moi eficaces.

Pos insecticidas. Caracterízanse por ser eficaces e bastante seguros.

Colares antiparasitarios. Son moi eficaces e cómodos, están compostos por un soporte de plástico que contén insecticida.

Os parásitos abundan máis en determinadas áreas xeográficas e aparecen de maneira máis habitual en animais con determinados costumes

A eficacia deste produto depende da composición antiparasitaria do colar e da calidade do soporte de plástico. Hai que ter coidado cando conviven varios animais, porque ao xogar poden tragar anacos de colar, o cal pode resultar moi tóxico. Hai un colar antiparasitario que contén “deltametrina”, que é moi eficaz e duradeiro, ademais de ter efecto repelente cos mosquitos.

Antiparasitarios “sistémicos”. Trátase de produtos de administración oral (en desuso) ou vía cutánea. Distribúense por todo o organismo a través do sangue, de forma que cando o parásito pica e inxere o produto, morre. Son produtos moi efectivos e duradeiros, pero hai que ter en conta que non poden usarse conxuntamente con outros insecticidas.

As pipetas. Polo xeral aplícanse unha vez ao mes en lle costas do animal. Con estes produtos hai dous formatos: un co que o produto se absorberá e outro que se distribuirá pola pel de todo o corpo, pero sen ser absorbido. Trátase dun produto eficaz e que os propietarios de animais acolleron ben.

O uso destes produtos antiparasitarios e a súa mellora e descubrimento de novos formatos máis cómodos de usar e eficaces, contribuíron a que nos últimos anos, enfermidades como a Leishmaniosis, redúzanse de maneira considerable. Como explica Manuel Lázaro, veterinario da clínica Mirasierra de Madrid, “Debemos pensar que con moi pouco esforzo e con constancia no uso de antiparasitarios, podemos conseguir grandes beneficios”.