Convivir cun can ou con calquera outro animal é un dereito, pero tamén un deber que implica a asunción de obrigacións para cubrir as necesidades físicas e emocionais do animal. Por iso é tan importante meditar ben a decisión de ter un can en casa, xa que se non se poden asumir as responsabilidades que implica, o principal prexudicado será o animal.
A Lei di que o propietario dun animal é o seu responsable en todos os sentidos, mesmo dos seus actos e das consecuencias que estes poidan carrexar.
Cada ano queda patente a falta de responsabilidade co coidado dos cans; malos tratos, abandonos e, en xeral, tenencia irresponsableDesde o punto de vista xurídico, os animais considéranse como bens mobles, susceptibles de comprarse, venderse, doarse ou abandonarse. Pero en países como Italia recoñécese que os animais teñen a súa propia dignidade e capacidade de sufrir, tanto desde o punto de vista físico como psíquico. Xa que se lles considera como seres vivos capaces de sentir: medo, tristeza, dor, felicidade, alegría ou pena.
Un can pode vivir ata 17 anos e durante eses anos hai que cumprir moitas obrigacións para atenderlle de maneira correcta, algunhas delas como:
- O compromiso moral de coidarlle ata o final da súa vida.
- Un can necesita un alimento de calidade para poder desenvolverse de maneira correcta de acordo á súa natureza e especie. O animal necesita un acubillo adecuado onde resgardarse das inclemencias climatolóxicas.
- Cumprir as obrigacións legais que derivan da súa tenencia: identificarlle con microchip e censarlle no concello.
- Ofrecerlle a atención sanitaria que precise cando está enfermo, que tamén implica un programa preventivo de face a conseguir unha correcta calidade de vida para o animal. É dicir, seguir o calendario de vacinacións e desparasitaciones que expoña e supervise o veterinario co fin de garantir a saúde do can.
- Con respecto ao resto dos cidadáns, a Lei recolle a obrigación de velar pola seguridade doutras persoas ou animais e evitar molestias a terceiros. É por iso que é obrigatorio que o can estea suxeito coa correa pola vía pública. Neste sentido, manter libre de excrementos a vía pública tamén é responsabilidade do propietario do animal. De feito as leis de carácter municipal prevén nestas sentido multas para as persoas que non o fagan. E é que, do civismo dos propietarios de animais con respecto á recollida de excrementos, depende a imaxe que se ofrece das persoas que conviven con cans.
- As leis de cada comunidade autónoma española especifican as obrigacións do propietario con respecto ao animal en canto a: coidados sanitarios, prohibición de malos tratos ou abandonos e a obrigación xeral dunha tenencia responsable. Se non se cumpren estas obrigacións, o propietario pode ser sancionado.
- No caso de que unha persoa teña máis de catro cans ao seu cargo, a lei estipula que deberá solicitarse o permiso para declararse como núcleo zoolóxico. Isto implica cumprir determinados requisitos como: ter unhas condicións hixiénico-sanitarias adecuadas e un aloxamento apropiado para os animais, así como a atención sanitaria que precisen.
- O abandono de animais é ilegal polo que o infractor pode ser sancionado. Por tanto se unha persoa é testemuña do abandono dun animal, ten a obrigación de denuncialo. Pódese pór en coñecemento do Servizo de Protección da Natureza da Garda Civil (Seprona), no teléfono gratuíto, 062.
Falta de responsabilidade
Cada ano queda patente a falta de responsabilidade co coidado dos cans; malos tratos, abandonos e, en xeral, tenencia irresponsable. En moitas ocasións, os animais adquírense de maneira irracional, sen pensar nos compromisos que leva telos.
As principais irregularidades e situacións inxustas cos animais prodúcense por: desinformación, falta de tempo e compromiso. Así como por deixarse levar por modas ou gustos estéticos no que respecta á raza de can que se elixe.
Hai que ter en conta que un can non só necesita alimento, auga ou atención sanitaria. Tamén hai que cubrir as súas necesidades emocionais, entre as que se atopa o dar e recibir agarimo, sentirse integrado no grupo familiar, relacionarse con outros congéneres ou non vivir illado.
Para que un can sexa feliz e desenvólvase de acordo á súa natureza necesita que os seus donos lle proporcionen o seguinte:
Ofrecerlle agarimo, amor, paciencia e comprensión.
Comprometerse ao seu coidado ata o final da súa vida.
Cubrir as súas necesidades básicas de maneira adecuada á súa natureza: alimento, auga, refuxio.
Ofrecerlle atención sanitaria e consolarlle e acompañarlle cando estea enfermo.
Respectar as súas necesidades emocionais e sentimentos.
Ofrecerlle compañía para que non senta só.
Cando chegue á vellez, coidarlle e ofrecerlle unha calidade de vida adecuada.
Non abandonarlle nunca.
Respectar a súa natureza e aceptarlle tal e como é.
Cando chegue o seu último alento; acompañarlle e apoiarlle.