Varios cans en casa: como conseguir unha boa convivencia

Ter dous cans en casa pode resultar positivo se se pasa moitas horas fose do fogar. Dous animais faranse compañía, non se aburrirán, nin sentirán sós. Para que todo salga ben, hai que seguir certas pautas.

Se o can está ben socializado, poderá asimilar mellor que outro lle roube protagonismo

O primeiro paso é coñecer como se relaciona o can con outros congéneres. E o segundo, instaurar e respectar unha xerarquía correcta entre os animais, para que a convivencia sexa fluída. Se os cans están ben educados, saberán que todas as persoas da contorna familiar, incluídos os nenos, son dominantes con respecto a el. É dicir, o can debe ocupar o último lugar na xerarquía familiar.

Sentimento de culpabilidade

Os cans teñen un gran instinto para detectar os estados de humor dos seus donos. Se captan que coa chegada do novo can están angustiados, traducirase nun rexeitamento do recentemente chegado. Os donos poden verse máis afectados que o propio can pola chegada do novo membro da familia. Hai casos en que se presenta un sentimento de culpabilidade por crer que se deixa relegado ao animal que xa vivía en casa. Os donos se estresan, están nerviosos, e esa situación non é a máis adecuada para crear un ambiente relaxado, que axude á adaptación da familia e do recentemente chegado á nova situación.

A importancia da socialización

Se o can está ben socializado, poderá asimilar mellor que outro lle roube protagonismo. Para que así sexa, tivo que aprender desde cachorro a xogar con outros congéneres, saír á rúa e compartir xoguetes, como a pelota. Se está adoitado a que outros cans veñan de visita á súa casa, tómbense na súa cama, beban do seu prato e relaciónense cos seus donos, haberá moito camiño percorrido para lograr unha boa aceptación do novo can.

Se se vai a elixir determinada raza de can para convivir con outro en casa, hai que informarse ben, para optar pola máis adecuada, porque as hai que non aceptan de bo grado a convivencia con outros animais. Aínda que non se trata dunha norma fixa, adoita ocorrer que a convivencia entre cans de distinto sexo sexa máis sinxela.

Os cans son animais sociais por natureza, un factor que contribúe a que a acollida do novo can sexa positiva. Desde o punto de vista xenético os cans están preparados para convivir e compartir espazo con outros congéneres. Este instinto herdouno do lobo, que convive en mandas de entre 4 e 40 individuos.

Os problemas na convivencia poden xurdir cando:

• os donos non dan prioridade ao animal dominante e non respectan a xerarquía correcta para que a convivencia sexa fluída.
• As femias adoitan tardar máis en establecer a súa xerarquía e pode haber máis conflitos entre elas.
• Se o individuo dominante non respecta a submisión do outro can ou se o que está debaixo na escala xerárquica non acepta a súa posición e busca o enfrontamento por todo.

Competición polo agarimo

O novo can ten que atopar en casa unha posición estable e cómoda no seu novo fogar. É lóxico que os cans compitan para gañarse o agarimo dos seus donos. As pelexas ocorrerán, case sempre, en presenza dos donos, porque son os xefes da manda.

Aínda que non se trata dunha norma fixa, adoita ocorrer que a convivencia entre cans de distinto sexo sexa máis sinxela

Se se produzan estas situacións non hai que intervir. No caso en que un deles resulte o vencedor, esa pelexa ou non se repetirá, ou o fará en raras ocasións e con moita menos intensidade.

A maioría dos enfrontamentos dos cans trátase dunha mera declaración de intencións , nas que o sangue non chega ao río. Dinse entre eles:”mira que dentes máis grandes teño e que forte son, non te achegues, nin me comas o terreo, ou chas verás comigo”.

Un erro común entre os propietarios de varios cans é o de tentar que haxa igualdade entre eles. O que hai que facer é o contrario, é dicir deixar que se consolide a escala xerárquica e respectala. O que si pode resultar preocupante son as pelexas serias. Se son habituais e a situación non se calma, pódese consultar a un especialista en comportamento canino.

Pódense ter en conta certas pautas para favorecer a entrada con bo pé do can na familia:

• O primeiro contacto entre os dous cans debe ser fose do domicilio; nun parque ou na rúa.
• Hai que deixar ao animais tempo e tranquilidade para que se exploren, xoguen ou compartan algún xoguete. Os donos poden vixiar a situación, pero sen intervir.
• Cando tiveron tempo de coñecerse, chega o momento de ir a casa, cos dous animais suxeitos coa correa. Os donos non deben mostrar un interese especial por ningún dos dous.
• Tentar que os dous cans traspasen a entrada á casa ao tempo, para que o máis maior non se mostre demasiado dominante.
• Deixar tempo ao recentemente chegado para que inspeccione o seu novo fogar con tranquilidade.
• Os primeiros días hai que procurar que coman por separado e que ningún toque o alimento doutro.

Hai que ter coidado coas excesivas mostras de agarimo co can novo en presenza do veterano e viceversa. Desta maneira, manteremos os celos baixo control.

En definitiva, sobre todo ao principio, hai que ter moito coidado para sentar unhas correctas bases para que a convivencia desenvólvase sen problemas.