A Audiencia Nacional confirma o peche da central nuclear de Garoña en 2013

• Autor: Por mediatrader
• Data de publicación: Venres, 15 de Xullo de 2011

A Sección Primeira da Sala do Contencioso-Administrativo da Audiencia Nacional ha confirmado a orde do Ministerio de Industria Turismo e Comercio pola que autoriza a explotación da central nuclear de Santa María de Garoña (Burgos) ata o 6 de xullo de 2013, data de cesamento definitivo. Nunha sentenza notificada onte, de máis de 50 folios, os maxistrados conclúen que para prorrogar a explotación dunha central nuclear non se require unha avaliación de impacto ambiental, xa que “non se trata de crear unha nova instalación senón de continuar a actividade dunha xa existente, sen prexuízo de que se deban ter en consideración os informes das autoridades ambientais”.

Os maxistrados analizan os diferentes argumentos dos 11 recorrentes e que se resumen en dúas posturas atopadas: os que pedían a prórroga ata 2019, entre outros, Nucleonor, como empresa titular da explotación, e a Xunta de Castela e León, e os que solicitaban o inmediato cesamento e desmantelamento da central, entre os que se atopan Greenpeace, Ecoloxistas en Acción e un particular. Tampouco estiman que se incumpriu o trámite de audiencia ás comunidades autónomas nin que sexa necesario un trámite xeral de información pública, como alegaban algúns dos recorrentes. Neste sentido, aseguran que a sala tivo en conta que as entidades que puidesen sentirse lesionadas no seu dereito de acceso á información e participación no procedemento non reclamaron fronte á pasividade da Administración, polo que o Tribunal conclúe que este dereito se respectou.

A Audiencia Nacional tamén considera que a autorización da prórroga non significa, como argumentaban a empresa Nuclenor e outros recorrentes, que o titular da explotación teña “un dereito indefinido e temporalmente ilimitado, a continuar coa explotación da mesma”. Explica a este respecto que as autorizacións de explotación e as súas prórrogas teñen elementos regulados (a competencia do órgano que ha de concedela e o cumprimento dos requirimentos de seguridade nuclear) pero son condicións “de mínimos” xa que se poden ter en conta outros factores ou circunstancias, por exemplo decisións de política enerxética ou ambiental.

O tribunal non aprecia por iso desviación de poder por parte do Ministerio de Industria. “É lícito -explican os xuíces na súa sentenza- que para decidir sobre a renovación ou non dunha explotación dunha central nuclear poida pesar unha determinada opción de política enerxética do Goberno, baseada no fomento das enerxías renovables”.