A contaminación emitida pola central de Fukushima tras o terremoto e o tsunami do pasado 11 de marzo estendeuse ata a costa estadounidense. Un equipo de científicos da Universidade de California detectou 15 días despois da catástrofe un nivel de xofre 35 que triplicaba a presenza media habitual desta sustancia nesta rexión.
Os investigadores realizaron análises e simulacións virtuais que concluíron que esta sustancia reactiva xerouse pola reacción entre o material da planta e a auga clorada que se utilizou durante os días seguintes ao accidente nun intento de arrefriar os reactores. O composto saíu ao exterior da planta, o que provocou que se convertese en sulfato ao entrar en contacto co osíxeno. Entón, este sulfato foi arrastrado polo vento ata a costa estadounidense.
O terremoto de Xapón do 11 de marzo provocou un paro na central de Fukushima por mor dos danos sufridos nos reactores, que provocaron unha fusión parcial do núcleo dos mesmos. Como non se puido conseguir pór en marcha o sistema de refrixeración optouse pola captación de auga do mar para tentar lograr unha parada fría da central. Tras varios intentos, logrouse baixar a temperatura do núcleo, pero non se puido evitar a emisión de radiación ao exterior e a vertedura de auga contaminada.
