Este artigo foi traducido por un sistema de tradución automática. Máis información, aquí.
A pobreza, as enfermidades e a deterioración ambiental ameazan a estabilidade mundial
Un estudo do Instituto Worldwatch pon de manifesto a dimensión dos cambios que está a sufrir o planeta
- Autor: Por mediatrader
- Data de publicación: Venres, 23deMaiode2003
A pobreza, as enfermidades e a deterioración do medio ambiente son as principais ameazas paira a estabilidade mundial, segundo conclúe o informe “Signos Vitais 2003” do Instituto Worldwatch presentado onte. “O fracaso na redución da pobreza contribúe agora á inestabilidade global en forma de terrorismo, guerra e enfermidades contaxiosas”, dixo Michel Renner, director do proxecto “Signos Vitais”.
E é que algunhas das cifras que recolle o estudo achegan a dimensión dos cambios que está a sufrir o planeta. Así, as enfermidades infecciosas mataron o ano pasado dúas veces máis persoas que o cancro en todo o mundo; case o 25% dos 50 conflitos armados en anos recentes involucraron una loita polo control de recursos naturais, e no mundo existen 50 millóns de refuxiados “ambientais” damnificados por secas, inundacións e a construción de presas.
O informe “Signos Vitais 2003” cobre nos seus 150 páxinas áreas como as tendencias na alimentación, a enerxía e a atmosfera, a economía, os transportes e comunicacións, a saúde e as guerras.
Máis diferenzas
O estudo do WorldWatch indica que en 1960 o produto interior bruto “per cápita” dos 20 países máis ricos era 18 veces máis alto que o dos 20 países máis pobres. Cara a 1995 a diferenza entre ricos e pobres aumentara máis do dobre: o ingreso “per cápita” dos podentes era 37 veces máis alto que o dos indixentes.
Entre 1980 e fins dos anos 90 -cando se aplicaron con máis entusiasmo nos países pobres as políticas de “axuste estrutural”-, as desigualdades entre ricos e pobres “tamén aumentaron en 48 dos 73 países dos cales se teñen datos fiables”.
Neses 48 países vive o 59% da poboación mundial, e as desigualdades van máis aló do mero ingreso “per cápita”, pois se estenden á saúde e a educación, “dous indicadores do benestar que revelan crúas diferenzas entre os que teñen e os que non teñen”.