Coñecer a orixe dos terremotos no mar de Alborán é un dos maiores atractivos para a comunidade científica internacional interesada na actividade sísmica da marxe meridional da Península Ibérica. Investigadores españois descubriron agora estruturas xeolóxicas na periferia da illa de Alborán -illote de orixe volcánico, situado entre o litoral almeriense e o norte de África- que poderían ter unha incidencia relevante na formación de terremotos , segundo informa Plataforma SINC.
Estes expertos, do Instituto Español Oceanográfico (IEO), do Instituto Xeolóxico e Mineiro de España (IGME) e da Universidade de Cádiz, obtiveron imaxes cunha sonda de varrido lateral que permitiron establecer a orixe e a distribución de fállalas que afectan a materiais antigos e aos máis recentes. En total, hanse cartografiado 195 fracturas que afectan as rocas volcánicas.
Un equipo de investigadores definiu estruturas xeolóxicas que poderían ter unha incidencia relevante na xénese de terremotos
A análise destas fracturas mostra que a súa formación se relaciona coa reactivación de fallas de dirección noroeste-sueste, que compartimentan a Dorsal de Alborán en bloques, no canto de deberse ás grandes estruturas de dirección nordés-suroeste que controlan a orientación da Dorsal. As conclusións desta investigación publícanse en Geo “Marine-Letters“.
“Definiuse a existencia doutras estruturas menores de dirección case ortogonal á estrutura principal que poderían ter unha incidencia relevante na xénese de terremotos”, sinala o autor principal do estudo, Adolfo Mestre, investigador do IGME.
Converxencia entre placas
Para explicar a reactivación de fállalas é necesario comprender a xeoloxía do mar de Alborán. Segundo os científicos, a recente evolución da conca de Alborán relaciónase co proceso de converxencia entre as placas euroasiática e africana, debido ao movemento desta cara ao norte. Este proceso dá lugar a un desprazamento cara ao oeste do bloque de Alborán, e á formación de cortiza oceánica na conca Algero-Balear.
O interese do estudo reside, segundo Mestre, en establecer “a importancia que ten a reactivación de estruturas xeolóxicas antigas, baixo o campo de esforzos actual, na deformación de materiais recentes a partir do estudo de fallas de escala métrica a decamétrica que afectan os materiais volcánicos de idade Mioceno superior (aproximadamente nove millóns de anos) que se localizan na plataforma continental da illa de Alborán”.
