Hoxe, máis da metade do peixe que se consome no mundo vén de granxa. Os peixes, crustáceos, moluscos e algas se crían en diferentes tipos de establecementos de acuicultura que están deseñados e construídos especificamente paira satisfacer as necesidades das distintas especies que se producen e adaptarse ás condicións do medio físico. En España hai en funcionamento máis de 5.000, que se distribúen tanto no ámbito mariño como en augas doces (lagos e ríos) ou en depósitos plantados en terra firme. Neste artigo contámosche como é cada un deles e en que se diferencia dos demais.
O noso país ten un total de 5.075 establecementos de acuicultura; un modelo que contribúe á sustentabilidade ambiental. A maioría deles (4.793) son granxas de moluscos no mar, bateas e long-lines nos que se realizan cultivos verticais de mexillóns e outros moluscos. En augas doces hai 166 piscifactorías, nas que sobre todo se cría a troita arcoíris e o esturión. Un total de 73 están na costa, praias, zonas intermareales e esteros (balsas naturais onde entra a auga das mareas) e 43 operan no mar en forma de viveiros. Tamén hai estanques de terra, de cemento e doutros materiais. Estas son as diferentes categorías dos establecementos acuícolas en España e as súas características.
Viveiros flotantes no mar
Estas granxas consisten en aros de plástico ríxido que dan soporte e flotación a bolsas de rede no interior das cales se estabulan e crían peces como dourada, robaliza ou corvina.
Bateas e ‘long-lines’ no mar
Estas estruturas flotantes destínanse ao cultivo de moluscos bivalvos, principalmente mexillón. As bateas constan dunha plataforma da que penden as cordas de cultivo, e os long-lines son estruturas non ríxidas que dispoñen dunha liña nai, disposta entre aboias linealmente na superficie do mar, da que colgan á súa vez as cordas de cultivo. As bateas operan mellor en augas resgardadas, como no caso das rías galegas, mentres que os long-lines ofrecen mellores resultados en augas abertas, como é o caso do cultivo de mexillón en Andalucía.
Imaxe: Getty Images
En terra firme (auga salgada)
Estes establecementos están construídos en obra sobre terra firme na costa, pero obteñen a súa auga mediante bombeo desde captacións no mar ou pozos. É a clase de granxa na que se producen especies como o rodaballo e o linguado.
En terra firme (auga doce)
Consisten en establecementos construídos en obra sobre as marxes dos ríos ou fontes, que aproveitan a circulación por gravidade da auga. É o tipo de instalación no que leva a cabo a produción da troita arcoíris ou o esturión.
Na praia, zona intermareal e esteros (auga salgada)
Son establecementos de acuicultura nos que o cultivo se desenvolve cunha mínima intervención física sobre o medio. É o caso da produción de ameixas e ostras. Realízase en zonas de praia ou áreas intermareales nas que os animais son depositados directamente sobre o substrato ou en mallas sobre mesas. É tamén o tipo de granxas localizadas en estanques escavados na terra en antigas zonas salineras ou marismas. Os esteros paira a produción de peces como dourada, robaliza ou corvina son un exemplo destas instalacións.
