“O Delta do Ebro podería desaparecer dentro de 200 anos se non freamos a súa regresión”, afirma o geólogo Antonio Canicio, membro da Fundación por unha Nova Cultura da auga, con sede en Tortosa (Tarragona). O segundo humidal máis importante de España despois de Doñana sufriu una importante perda de sedimentos que ameaza a unha das zonas máis ricas do litoral mediterráneo, onde agricultura, pesca, acuicultura e turismo xeran uns cen millóns de euros ao ano.
O cambio climático, as previsións da subida do nivel do mar e a subsidencia -tendencia natural dos deltas a afundirse- fan prever un aumento da regresión do humidal, onde a deposición de sedimentos reduciuse nun 99%. “A solución é permeabilizar os encoros. A instalación de diques, ademais de supor un gasto insoportable, pode ser viable en Holanda, pero non en mar aberto”, explica Canicio.
O Delta do Ebro ocupa una superficie de 330 quilómetros cadrados, dos que un 20% pertencen a espazos naturais e o 80%, a zona agrícola e urbana. O aumento progresivo do nivel do mar provocou a salinización dos arrozales, o que obriga aos agricultores a aumentar o gasto en irrigación paira “lavar” de sal os campos. Fronte ao prexuízo económico que provoca ao sector agrario, a rega palia a subsidencia.
Este incremento do custo, unido á voluble política agrícola comunitaria, levou ao sector a exporse a posibilidade de diversificar o cultivo, “o cal cambiaría a fisionomía do Delta”, advirte Lluís Toldrà, avogado e membro da asociación ecoloxista Depana, quen suxire “a procura de axudas europeas, non meramente agrícolas, mediante a explotación do arroz ecolóxico ou de denominación de orixe”.
A diminución do achegue de sedimentos tamén supón una diminución paira a pesca, pois a fauna acuática aliméntase dos nutrientes procedentes dos ríos. O 90% da area das praias procede dos sedimentos que arrastran os ríos. Por iso reclámase á Administración que as concas hidrográficas e as costas xestiónense conxuntamente. A presión urbanística e a loita do sector agrícola pola súa supervivencia supoñen un dobre obstáculo paira a conservación do medio ambiente.
Pesticidas
O uso de pesticidas e de herbicidas representa una das principais ameazas paira os espazos naturais do Delta, que a pesar do seu recoñecemento legal -aniñan 330 especies de aves- non contan cunha protección real. O mes pasado, o Tribunal Supremo declarou como zona protexida tres paraxes naturais do Delta que o Goberno catalán había catalogado como urbanizables.
