As pradarías submarinas poden almacenar o dobre de carbono que os bosques tépedos e tropicais do planeta, o que “confirma o relevante papel que estes ecosistemas cumpren na mitigación dos efectos do cambio climático”, segundo despréndese dunha investigación internacional na que participou o Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC).
O organismo público de investigación español destaca que este estudo, publicado no último número da revista “Nature Geoscience”, recolle a primeira análise global do almacenamento de carbono nestas pradarías tras compilarse 3.640 estimacións de carbono almacenado no chan e biomasa de 946 pradarías submarinas distribuídas por todo o planeta.
As conclusións obtidas mostran que as plantas que rodean as costas poden enterrar ata 830 toneladas de carbono por hectárea no chan que albergan debaixo. Un bosque tropical, en cambio, ten a capacidade de almacenar, de media, preto de 300 toneladas por hectárea.
“As pradarías poden acumular depósitos de carbono orgánico nos seus chans de máis dun metro de espesor. Nalgunhas como as da especie Posidonia oceánica no Mediterráneo, o espesor destes depósitos pode ser de ata máis de catro metros”, indica o investigador do CSIC no Centro de Estudos Avanzados de Blanes Óscar Serrano.
Os investigadores tamén calcularon que, aínda que as pradarías ocupan menos do 0,2% da superficie oceánica, encárganse de enterrar máis do 10% de todo o carbono anual que absorben os océanos. Segundo o traballo, “estes ecosistemas acumulan o 90% do carbono que teñen no chan sobre o que crecen e, a diferenza dos bosques, continúan facéndoo indefinidamente mentres sobe o nivel do mar”, destaca o CSIC.
“A gran capacidade das pradarías como sumidoiros débese a que este ecosistema fixa máis carbono que o que consome ou respira, a que parte da produción neta do ecosistema entérrase e a que atrapan e enterran partículas da columna de auga”, explica o investigador do CSIC Carlos Duarte. A diferenza dos chans dos bosques, “o sedimento nas pradarías submarinas acumúlase verticalmente mentres o nivel do mar sobe e, por tanto, poden aumentar o seu volume ao longo de séculos e milenios. A ausencia de lumes no mar contribúe tamén a que estes sumidoiros de carbono persistan”, engade Duarte.
Os autores do traballo aseguran que os resultados obtidos demostran que “é fundamental conservar e restaurar as pradarías submarinas para conservar a súa capacidade como sumidoiro de CO2”. A súa conservación, xunto á dos manglares e marismas, contribuiría a mitigar os impactos do cambio climático, ademais de preservar os beneficios que achegan á sociedade.
