Un equipo de biólogos da Universidade de León atoparon a fórmula paira criar a ra común en catividade, un achado que porá freo á paulatina desaparición desta especie autóctona da Península Ibérica, cuxo número quedou reducido a unha terceira parte nos últimos cincuenta anos.
O biólogo Rafael Álvarez Nogueira explicou onte que o gran avance da investigación, iniciada fai xa una década, sobre a “ra verde”, tamén chamada “perezi”, consiste en que “demostramos que o anfibio aprende a comer penso desde moi pequeno sen problemas, sen que sexa necesario que o penso flote ou se mova, como se pensaba antes”.
Esta novidade “permite criar a ra común en gaiolas “”, a condición de que se dean determinadas condicións de temperatura, limpeza, caudal de auga, etcétera”, segundo Álvarez, que lembrou que “até agora era practicamente imposible conseguir que esta especie se criase fose do seu hábitat natural”.
De momento, a Universidade de León xa patentou tanto o sistema de gaiolas, no que han de criarse as ras, como o tipo de penso que se lles debe fornecer. O seguinte paso será coñecer se se reproducen tamén en catividade, “creemos que si, pero debemos coñecer as condicións óptimas paira iso”, explicou Álvarez Nogueira, que está convencido de que en catro anos esta incógnita será resolta.
Antesala da “ranicultura”
Este achado será a antesala da “ranicultura”, una actividade que, ademais de contribuír a preservar esta especie, será “un negocio extraordinario”, tanto pola obtención de ancas de ra, como pola confección de complementos de pel así como paira a elaboración de fariñas, dado que a carne da ra é similar á do peixe azul.
A desaparición deste anfibio que só se dá na Península Ibérica débese, segundo explicou o biólogo Francisco Purroy, á diminución de humidais no campo, á contaminación dos ríos, aos herbicidas (que esterilizan aos machos), e á redución da capa de ozono, que provoca que as radiacións ultravioletas afecten ás crías dos anfibios.
Purroy fixo referencia a un informe ambiental que pon de manifesto que dos 36.000 quilómetros de ríos españois, o 70% teñen “una forte contaminación, o que provoca que onde había moitas ras, agora queden moi poucas ou estean extinguidas”.
O biólogo explicou que a ra común é una das cinco especies que existen na Península Ibérica e “ten a capacidade de vivir moitas en pouco espazo; pode haber charcas diminutas nas que se poden atopar milleiros de ras, pero a condición de que o ambiente sexa limpo”, explicou Purroy, que afirmou que a mellor fórmula paira conservar esta especie é “que os ríos recuperen a súa calidade de auga e que se defenda até o máis pequeno humidal”.
