Como serán os aeroxeradores do futuro

Os expertos apuntan á enerxía eólica como a renovable máis competitiva, desenvolvida e con maiores posibilidades de crecemento. Os avances tecnolóxicos han abaratado e aumentado a eficacia dos aeroxeradores (un aparello de última xeración multiplica por 100 a enerxía conseguida cos primeiros modelos) e as condicións de venda de enerxía producida á rede son cada vez mellores. Así mesmo, segundo Greenpeace, a súa evolución tecnolóxica ha mitigado a mortaldade entre as aves e o ruído xerado polas aspas.

Por iso, cada vez máis empresas e equipos científicos especializados nestes modernos muíños de vento, entre eles algúns españois, afánanse en desenvolver diversas tecnoloxías. Algúns especialistas apostan por aspas verticais, no canto de horizontais, como as actuais. Por exemplo, a compañía estadounidense TMA patentou un modelo similar en tamaño á cabina dun ascensor. En España, a empresa cántabra BarcoWM propón un muíño de catro grandes aspas rectangulares cunha serie de láminas verticais. Segundo os responsables de ambas as empresas, os seus modelos ofrecen mellores rendementos que os horizontais, son máis baratos, e pódense instalar en case calquera parte, o que permitiría aos consumidores montar o seu propio xerador eléctrico.

Algúns analistas falan dunha “revolución” de microgeneradores eólicos a nivel doméstico

Neste sentido, algúns analistas falan dunha “revolución” a nivel doméstico. Por exemplo, en Inglaterra están a venderse en multitude de comercios microgeneradores eólicos de fácil instalación, cun custo duns 2.000 euros, una garantía de funcionamento de 10 anos e una capacidade de produción do 30% da enerxía dun fogar. Segundo os expertos, o seguinte paso sería conectalos á rede, de maneira que só se utilizaría a enerxía da compañía de distribución cando fose necesario.

O aproveitamento do vento mariño, máis forte e constante que o terrestre, é outro dos grandes retos. En Estados Unidos, científicos do Instituto Tecnolóxico de Massachusetts (MIT) e do Laboratorio Nacional de Enerxía Renovable (NREL) propoñen construír grandes aeroxeradores en alta mar, que se montarían en plataformas flotantes. Segundo as súas simulacións informáticas, unhas amarras permitirían aguantar o empuxe das ondas e mesmo de furacáns. Polo momento, a contorna costeira ofrece xa a posibilidade dalgúns desenvolvementos. O Porto de Bilbao conta desde principios de ano co primeiro parque eólico mariño de España e un dos primeiros do mundo, segundo os seus responsables, a corporación eólica CESA.

Así mesmo, a Unión Europea (UE) impulsa diversos plans paira lograr os obxectivos marcados paira 2010 de instalar 60.000 megawatts (MW). A Asociación Europea de Enerxía Eólica (EWEA), que representa á case totalidade do sector na UE, puxo en marcha o proxecto “UpWind” paira mellorar as “granxas do vento”, con multitude de turbinas capaces de xerar centos de MW. Neste proxecto participan varias empresas e centros de investigación españois, en concreto as Fundacións Robotiker e Cener-Ciemat e as empresas Fiberblade Eólica e Ecotecnia.

No entanto, algúns expertos lembran que a industria eólica ha tardado varios anos en chegar aos actuais aeroxeradores, quedando polo camiño multitude de desenvolvementos. Así mesmo, ademais dos inconvenientes xa mencionados, as turbulencias xeradas polas “granxas de vento” poderían estar a contribuír tamén ao cambio climático. Así o creen científicos de da Universidade de Princeton, do Laboratorio Nacional de Enerxía Renovable en Golden, Colorado (EEUU) ou do Centro de Investigación Enerxética en Petten (Holanda), polo que recomendan aos enxeñeiros a redución destas turbulencias.