strong:xmBojQ;Paira moitas persoas, alimentar aos animais rueiros é una maneira de protexerlles e asegurar o seu benestar. A pesar das boas intencións, esta conduta non sempre é positiva e pode xerar importantes problemas de hixiene e saúde pública, así como aos propios animais. A longo prazo, darlles comida tampouco axuda a mellorar as súas condicións de vida. Explicámoscho neste artigo, onde detallamos que se pode e non facer con cans, gatos e pombas que podes atoparche na rúa e os animais acuáticos que viven en estanques de parques e xardíns urbanos.
Dar para comer aos animais favorece a súa reprodución descontrolada, afecta á diversidade de especies dunha zona e altera a relación destas coa contorna. Tamén facilita a proliferación de pragas, o que ten graves consecuencias sanitarias: as cascudas e as ratas benefícianse destes restos arroxados á rúa e as colonias aumentan desproporcionadamente. A comida espallada provoca, ademais, un aumento de sucidade na vía pública e a aparición de malos cheiros. No caso estanques, as verteduras de produtos alimenticios contaminan e manchan a auga, facéndoa inhabitable paira outras especies.
Actividades como sementar as beirarrúas e os parques con anacos de pan paira as pombas, depositar restos de comida nos xardíns paira os cans e gatos ou baleirar en lagos bolsas repletas de faragullas paira os patos e os peixes son moi habituais, especialmente nas cidades. As ordenanzas municipais establecen si podemos ou non alimentar aos animais rueiros e en que condicións. Estas condutas, si están prohibidas, poden ser sancionables.
Cando dar comida aos animais rueiros
Aínda que pensemos que os animais rueiros dependen de nós paira sobrevivir, o certo é que na maioría dos casos non precisan da intervención do ser humano ao proporcionar o sustento diario. Ás veces é mellor non intervir na súa alimentación, e si facémolo, sempre debemos asegurarnos de que a comida que estamos a lles ofrecer é a máis adecuada e non dana a súa saúde.
Así debes actuar con estas especies de animais que viven na cidade:
Patos e peces
Nunca debemos alimentar aos patos e peces dos estanques situados en parques e xardíns. Paira sobrevivir non necesitan toneladas de pan. Tampouco precisan comer patacas fritas, gusanitos, chucherías, bolos ou outros snacks. Estes produtos non lles achegan os nutrientes que requiren e son moi prexudiciais paira a súa saúde, causándolles serias enfermidades e mesmo deformidades.
O pan tamén contamina a auga, facéndoa inhabitable paira outras especies, incluídas as aves. As faragullas e os restos de alimentos provocan que as algas proliferen, aparezan colonias de insectos, aumente o moho e desenvólvanse bacterias. Paira comprobar esta insalubridad basta con achegar a un estanque e observar como a auga é turbia, de cor verdoso e rezuma malos cheiros.
Pombas
Imaxe: Ksenia Vilchik
Estas aves son autosuficientes paira buscar comida, tanto en épocas de frío como de calor. Si son silvestres, a súa dieta componse de gran e sementes, pero se son urbanitas, e como resultado da súa adaptación á contorna, son omnívoras, así que comen case calquera resto de comida que atopen na rúa.
Por moi desamparadas que as vexamos, as pombas non necesitan dos humanos paira alimentar, polo que sementar a vía pública de pedazos de pan duro non ten sentido. Ao arroxar faragullas só imos conseguir que se reproduzan máis e o número de exemplares multiplíquese, o que a longo prazo se converte nun verdadeiro problema de convivencia veciñal e animal.
Os excrementos destas aves son moi acedos, ensucian e deterioran os elementos arquitectónicos privados e públicos. De feito, a loita dos concellos paira afastar ás pombas dos edificios, especialmente dos que forman o seu patrimonio artístico, é ardua.
As pombas tamén representan una ameaza paira a nosa saúde. Son portadoras de parásitos como garrapatas, piollos ou sarna, podendo transmitir enfermidades como a histoplasmosis, a salmonelosis, a colibacilosis ou a clamidiasis aviaria.
Cans
A ONG animal Esdaw estima que en España hai máis de 800.000 cans que viven na rúa; a maioría, porque foron abandonados polos seus donos. A mellor maneira de auxilialos é atoparlles un novo fogar. Si non podemos facernos cargo do animal e non atopamos candidato, debemos contactar cunha asociación protectora, sexa pública ou privada, para que se encargue desta xestión.
Mentres chega a axuda, e sempre que as ordenanzas municipais permítano, podemos proporcionar alimentos a estes animais, pero debemos facelo con responsabilidade. Hai que evitar darlles restos das nosas comidas. O mellor é optar por penso composto: ademais de ser máis san, non xera sucidade nin malos cheiros. Habemos de depositalo en zonas apartadas, en xardíns ou parques, sempre lonxe de áreas infantís, de recreo ou deportivas.
Gatos
Aos gatos rueiros denomínaselles “ferales”. Ao contrario que os cans, non foron abandonados, naceron en liberdade e están afeitos vivir na rúa. A adopción non é recomendable, xa que o minino dificilmente quererá cambiar as súas rutinas. Os gatos ferales viven en colonias, en grupos pechados e en áreas moi delimitadas.
Paira asegurar a convivencia entre gatos e humanos é básico controlar o número de individuos da colonia, o que se consegue coa esterilización. Os concellos, en colaboración con protectoras, adoitan encargar desta tarefa. Seguen o método C.E.R. (Capturar-Esterilizar-Retornar), un procedemento ético e responsable que consiste capturar aos gatos de forma indolora paira levalos ao veterinario paira a súa castración, desparasitación e recoñecemento.
A alimentación dos gatos rueiros adoita estar prohibida (e sancionada) polos concellos. Os consistorios encárganse da supervisión e coidado das colonias valer de voluntarios que, tras recibir a formación adecuada, obteñen o carné de alimentador. Dar para comer a estes animais sen control provoca moitas desavinzas veciñais. A comida é un foco de insalubridad: convida á aparición de ratas e cascudas e desencadea malos cheiros.
Os animais silvestres, tamén necesitan que lles alimentemos?
“Dar para comer aos animais silvestres non é o natural”. Así de contundente é a campaña que o Ministerio de Agricultura, Pesca e Alimentación (MAPA) e a Interprofesional do Porcino de Capa Branca (Interporc) puxeron en marcha co obxectivo de concienciar aos excursionistas, e á poboación en xeral, dos riscos que implica dar para comer a estes animais en espazos naturais, merenderos ou cando estes achéganse aos núcleos urbanos.
Os animais silvestres son moi capaces de atopar alimento no seu hábitat natural e non necesitan que os humanos lles axudemos en ningún suposto. Se o facemos, aínda que sexa puntualmente, estaremos a alterar a súa forma de relacionar coa contorna e pondo en risco tanto ás especies silvestres como ás persoas da zona, os animais domésticos e os automobilistas (aumenta o risco de atropelo).
