Este artigo foi traducido por un sistema de tradución automática. Máis información, aquí.
Etiquetas enerxéticas, non sempre reais
Un de cada cinco electrodomésticos consome máis do que indica a súa etiqueta enerxética
- Autor: Por ALEX FERNÁNDEZ MUERZA
- Data de publicación: Xoves, 17deAbrilde2014

Uno de cada cinco electrodomésticos do mercado é menos eficiente do que os seus fabricantes aseguran na etiquetaxe enerxética. Así o destaca un programa europeo que quere identificar os incumprimentos desta información. Os seus responsables lembran que unha boa etiquetaxe serve para aforrar diñeiro, non malgastar enerxía e combater o cambio climático. Este artigo explica que as etiquetas enerxéticas non sempre son fiables, a campaña MarketWatch para identificar as malas etiquetas e a evolución das etiquetas enerxéticas.
As etiquetas enerxéticas non sempre son fiables
Con todo, estas etiquetas non sempre son fiables, segundo diversos informes europeos:
- Informe final da Comisión Europea sobre a avaliación da directiva sobre deseño ecolóxico. Publicado en 2012, apunta unha “crecente evidencia de que o nivel de incumprimento na información ofrecida móvese entre 10% a 20%”.
- Proxecto ATLETE. Apoiado pola UE, analizou as etiquetas de diversos frigoríficos domésticos e descubriu que un 21% incumpría a declaración de clase enerxética. Nun 57% o incumprimento referíase polo menos a unha área da etiqueta enerxética.
- Informe sobre a Directiva de Etiquetaxe Enerxética e Ecodiseño. Publicado o ano pasado por Ecofys, unha consultora internacional especializada en enerxía, sinalaba un grao de incumprimento de entre o 10% e o 25% dos produtos analizados. Os seus responsables apuntaban que o 20% dos produtos nas tendas non están marcados e o 15% non están correctamente etiquetaxes.
Identificar as malas etiquetas: campaña MarketWatch
MarketWatch é unha campaña posta en marcha para identificar os incumprimentos en materia de etiquetaxe enerxética. Cunha duración de tres anos, está co-financiada polo programa “Intelligent Energy Europe” da UE e participan 16 organizacións civís de Reino Unido, Francia, Dinamarca, Polonia, Portugal, Alemaña, Austria, República, Italia e España (Ecodes).
Os membros do programa realizarán máis de 300 visitas aos comercios de venda de electrodomésticos e as mesmas para tendas en Internet, e revisarán a etiquetaxe duns 25.000 produtos. Para comprobar a información das etiquetas, faranse a nivel europeo 100 test simplificados e 20 test completos de produtos por laboratorios acreditados. Os datos descubertos publicaranse e colaborarase coas institucións para localizar áreas problemáticas.
A importancia dunha boa etiquetaxe é subliñado polos responsables de MarketWatch, que apuntan diversas razóns económicas e ambientais. Estímase que ata unha quinta parte do aforro pérdese porque produtos inadecuados chegan ao mercado. Ademais de que os consumidores pagan máis na súa factura da electricidade, cáusase unha gran perda de enerxía, preto de 100 TWh (teravatios por hora) cada ano, a mesma cantidade que consome Europa do Leste a nivel residencial. A correcta aplicación da directiva de ecodiseño podería chegar a aforrar a Europa 90 billóns de euros por ano en 2020, case 280 euros por cada fogar na UE.
En canto ás razóns ambientais, o malgasto de enerxía supón un impacto ambiental en forma de contaminación e cambio climático. Os integrantes da campaña esperan evitar a emisión anual de dous millóns de toneladas de dióxido de carbono (CO2).
A evolución das etiquetas enerxéticas
A etiqueta enerxética de electrodomésticos (ampliada a outros produtos, como pneumáticos ou edificios) utilízase desde 1995 na UE para facilitar aos consumidores a elección dos modelos máis eficientes. O éxito da iniciativa, unido ao avance da tecnoloxía e ao obxectivo de incentivar aos produtores a desenvolver electrodomésticos cada vez máis eficientes, levou aos responsables comunitarios a introducir en 2003 dúas novas clases para os aparellos de refrixeración, A+ e A++.
A nova directiva marco entrou en vigor o 19 de xuño de 2010 e introduciu un novo deseño da etiqueta enerxética para continuar a súa evolución cara a produtos cada vez máis eficientes. Os elementos básicos continúan sendo os mesmos para facilitar aos consumidores que lles resulte familiar e poidan recoñecela sen problemas. Cuestións como a escala por cores (desde o verde para as categorías máis eficientes ata o vermello para as menos) ou o sete clases enerxéticas mantéñense, aínda que se introducen tres clases adicionais, A+, A++ e A+++. Os textos da etiqueta substitúense por pictogramas, de maneira que sexa igual para todos os Estados membro da UE.