Karmele Chairos (Bilbao, 1978) forma parte da ONG británica International Animal Rescue (IAR). Desde 2003 atópase en Indonesia para tratar de evitar a extinción dos orangutáns, contra os que o ser humano comete todo tipo de barbaridades, a pesar de compartir o 97,8% do ADN. Esta veterinaria é unha das poucas persoas no mundo que traballa neste obxectivo, unha auténtica loita contra reloxo, xa que dentro dunha década poderían non quedar suficientes individuos para garantir a súa supervivencia.
Na súa opinión, aínda que segue habendo cazadores furtivos, a principal ameaza contra estes grandes simios é a industria do aceite de palma, que está a transformar o seu hábitat en extensas plantacións. Ademais de con orangutáns, Chairos traballa na defensa das dúas únicas especies de primates non protexidas aínda en Indonesia, o macaco de cola de porco (Macaca nemestrina) e o macaco de cola longa (Macaca fascicularis). O seu labor foi recentemente galardoada polos Premios Naider Acción e Compromiso 2007.
Elixín traballar con especies salvaxes por dous motivos. En primeiro lugar, porque en moitos casos, como ocorre co tráfico ilegal, circos, zoolóxicos, etc., o seu benestar está comprometido, e en segundo lugar, porque para min, o labor dos veterinarios en conservación é unha das nosas principais responsabilidades. Despois elixín traballar con primates, aínda que máis ben, eles elixíronme a min. E por suposto, a figura dos grandes simios sempre me chamou a atención polo seu gran parecido aos humanos, pero sen maldade.
Coa destrución das selvas non só desaparecen os grandes simios, senón todas as especiesPode haber remedio agora se hai un maior compromiso polos gobernos do primeiro mundo en axudar e parar o ritmo de destrución. Con todo, estamos nunha conta atrás e haberá que reaccionar pronto.
En realidade non se trata só de salvar aos grandes simios, senón a un ecosistema enteiro no que viven moi diversas especies. Coa destrución das selvas e do hábitat dos animais que viven nela non só desaparecen os grandes simios, senón todas as especies. Supoño que cando o ser humano quede só neste planeta darase conta de que si merecían a pena. Por outra banda, os grandes simios son os nosos parentes xenéticos máis próximos. Se o ser humano non sente responsable da supervivencia destes, moito menos cabe esperar que senta ningunha responsabilidade por conservar outras especies.
Non se trata de dar un fogar e un traballo a todos os simios, senón de darlles o dereito a vivir sen sufrimentoCreo que hai moita ignorancia e moita despreocupación por entender o que non interesa ás maiorías. Por suposto que non se trata de dar un fogar e un traballo a todos os simios. Trátase de darlles o dereito a vivir sen sufrimento, ben sexa conservando o hábitat naturais para estas especies, ou ben sexa prohibindo o uso e explotación destes animais para beneficio do humano, para espectáculos en circos e zoolóxicos, ou para experimentación en medicamento humano.
Só se pide que se respecte o feito de que estes animais, do mesmo xeito que as persoas, tamén sofren, e que aínda que sexamos superiores en desenvolvemento intelectual, son moi parecidos aos humanos. Por tanto, tamén teñen os mesmos sentimentos que os humanos e tamén teñen dereito a ser respectados.
Nos países onde hai tanta corrupción, as leis non se cumpren e as autoridades CITES tamén son corruptasNon, CITES tan só é un tratado e as leis imponse a nivel de cada país. Nos países onde hai tanta corrupción, as leis non se cumpren e as autoridades CITES tamén son corruptas, polo que CITES non ten ningún efecto.
Supoño que a ONG que traballan polos animais en España teñen suficiente traballo no propio país, e ademais carecen de suficientes fondos. Con todo, tampouco entendo por que a nivel de administracións tampouco hai interese. Creo que a maioría das institucións velan máis polo “politiqueo”, é dicir, en gastar unha chea de diñeiro no que fai felices aos votantes, non en buscar a maneira de investir o diñeiro de forma eficaz.
A maioría dos biocombustibles son máis daniños para o medio ambiente que os propios combustibles fósilesA maioría dos biocombustibles son máis daniños para o medio ambiente que os propios combustibles fósiles. A obtención de aceite en grandes cantidades que poida suplir as necesidades enerxéticas do mundo desenvolvido supón a produción de monocultivos que devastan as selvas, acabando con toda a biodiversidade dos ecosistemas máis ricos do mundo. Como se lles pode chamar a este combustibles “bio”?
Non, en absoluto, que mo demostren. Os investimentos en conservación non chegan ao 1% dos beneficios dos parques zoolóxicos, e calquera pode ver por se mesmo que a maioría dos zoolóxicos españois non chegan nin a un mínimo estándar en benestar animal. Quen controla isto?
A maioría dos zoolóxicos españois non chegan nin a un mínimo estándar en benestar animalDecatándose ben dos produtos que consomen, tentando consumir sempre produtos da terra e non de importación, non comprando madeiras tropicais, non consumindo biodiesel de palma… E doutra banda, pódense facer doazóns ou pertencer a grupos ecoloxistas ou grupos para a protección dos animais.
Véxome alí ata que alguén me substitúa e o meu traballo teña continuidade mesmo aínda que eu non este alí, ou cando xa non queden máis selvas ou máis animais que salvar.
