Conservación Internacional (CI) é unha das principais asociacións conservacionistas privadas sen ánimo de lucro internacionais. Fundada en 1987, os seus obxectivos pasan por desenvolver todo tipo de traballos científicos, económicos, políticos e de concienciación ambiental que permitan preservar a herdanza natural da Terra para as xeracións futuras. Para iso, conta cun mil expertos traballando en 35 países e en catro continentes. Un destes profesionais é Mauricio Cervantes Ábrego, Director de CI para o Programa Noroeste de México. Licenciado en Bioloxía pola Universidade Nacional Autónoma de México, Cervantes conta así mesmo cunha Mestría Mariña, e traballa tamén para a ONG Wetlands Internacional e o Fondo Mundial da Natureza (WWF).
Non é un problema de hoxe, senón de varios centos de anos atrás, desde o momento en como interpretamos a presenza humana na Terra, co consecuente uso dos seus recursos e os estilos de vida que favorecemos. O home ten como condición modificar o seu medio ambiente para alcanzar óptimas condicións de vida. E non importa onde se atope: desde o Sahara, ata as neves perpetuas, modificamos os ecosistemas co propósito de manter un estilo de vida cómodo.
Para iso, o home modifica o ecosistema con receitas moi básicas e a diferenza da maioría das especies silvestres, que se distribúen en condicións ambientais favorables. Por exemplo, os europeos durante a súa etapa de exploración levaron consigo todo un grupo de especies seleccionadas por varios centos de anos co propósito de colonizar terras e buscar que este grupo de especies seleccionadas adecuásense ás novas condicións, como cabalos, porcos, chibos, reses, ovellas e a nivel vexetal o trigo. A etapa de colonización fose moi diferente se devanditos exploradores houbesen ido co propósito de adecuarse ao medio ambiente e respectar as súas condicións específicas.
Cambiar na última etapa do século XX e principios da do XXI máis de 4 séculos de tendencias é difícilCambiar na última etapa do século XX e principios da do XXI máis de 4 séculos de tendencias é difícil. Hoxe día, debemos aceptar a responsabilidade de que como especie humana seguimos baixo un proceso de expansión crecente e cun desenvolvemento tecnolóxico e económico moi desigual. Nese sentido, é difícil abordar tendencias globais e revertelas, posto que é o sacrificio sería bastante alto.
Para empezar, os “hotsposts” identificados por CI, é dicir, puntos quentes caracterizados por niveis excepcionais de biodiversidade e de perda severa do seu hábitat. E en xeral, todos os procesos ecolóxicos que sexan alterados, modificados ou anulados e que de maneira masiva afecten o ciclo vital das especies, como o desxeo dos polos e os glaciares, a contaminación xeneralizada de chans e costas, a talla inmoderada, etc.
As próximas xeracións poderán ver un planeta como o que aínda se pode gozarPor suposto que si; non tería ningún propósito facer o que facemos se se soubese que non o van a gozar.
A concienciación é a máis importante de todas elas. Se non hai vontade humana por cambiar, ningún esforzo vai ser suficiente. E cambiar refírese a cambiar en todos os sentidos: no económico, no político, no legal, etc. Consecuentemente, ese cambio de actitude débese rexistrar nos diversos ámbitos; o primordial e o máis significativo debe ser no consumo desmedido e inxustificado.
Por exemplo, os combustibles. Hoxe día, a maioría da xente considera que posuír un vehículo é un dereito. Con todo, posuír un vehículo representa máis un privilexio que leva unha responsabilidade. Baixo eses termos, os patróns de consumo favorecen o dereito máis que o privilexio. Os resultados son evidentes: Economías emerxentes como China, India e México buscan basear as súas economías baixo este patrón de consumo, o que favorece o incremento da industria do combustible para as economías consolidadas do primeiro mundo.
O consumidor debe informarse de que está a adquirir co propósito de saber que efecto está a causar coa súa compraUnha das principais responsabilidades dun consumidor é informarse de que está a adquirir e preguntarse cal é a procedencia dos produtos que está a adquirir, simplemente co propósito de saber que efecto está a causar coa súa compra. Doutra banda, cales son os impactos ao medio ambiente ou á saúde polo uso dos artigos, e non está de máis coñecer cal é a condición dos devanditos produtos respecto do seu uso en determinada rexión. Noutras palabras, os patróns económicos non obedecen aos patróns ecolóxicos de distribución.
Por ultimo, o empaquetado dos artigos que un adquire ten unha orixe e un destino. Unha sociedade responsable debe buscar unha lexislación responsable que estableza que o destino do empaquetado sexa responsabilidade das empresas, co único propósito de que a reciclaxe teña un sentido de responsabilidade. É obvio que o consumidor non ten esa responsabilidade, posto que se fose o contrario non teriamos graves problemas de acumulación deste tipo de produtos en diversas partes do mundo.
Hai varios tipos e niveis de desenvolvemento sustentable, dependendo do país (no político, económico, xurídico e cultural). Baixo esa óptica, cada rexión no mundo ten unha condición diferenciada respecto ao desenvolvemento sustentable, a cal non é igual entre as diferentes escalas económicas dos países.
Cada rexión no mundo ten unha condición diferenciada respecto ao desenvolvemento sustentableCI logrou definir, a través de diferentes estratexias, as áreas prioritarias de conservación a nivel global. Neste sentido, o primeiro gran logro foi identificar os “hotsposts”. A longo prazo levaron a definir propostas globais de priorización, como as áreas silvestres menos impactadas polo home, e recentemente o que nós denominamos “áreas mariñas prioritarias”. En definitiva, logrouse desenvolver unha estratexia global de conservación.
Un dos máis grandes queda explícito na súa misión: que as sociedades humanas poidan vivir en harmonía coa natureza. Adicionalmente, fixemos un labor no individual, para que cada cidadán posúa a conciencia e o compromiso correspondente para atender esta misión. Exemplos como o cambio climático representan un verdadeiro reto non só para CI, senón para a sociedade no seu conxunto.
En España hai 16 especies en perigo crítico de extinción, facéndose indispensable protexelasCI traballa en alianza coa Fundación Biodiversidade de España. O convenio realizado ten o obxectivo de fomentar a produción de reportaxes ambientais, e recoñecer a excelencia profesional dos xornalistas que cobren temas ambientais en países ricos en biodiversidade. De toda Europa, España é un dos países con maior biodiversidade, e estase traballando por conservala. Segundo informa a Fundación Biodiversidade, en España hai 16 especies en perigo crítico de extinción, facéndose indispensable protexelas, e para logralo creáronse diversas estratexias, por exemplo, para o lince ibérico, o oso pardo cantábrico e a aguia imperial ibérica, entre outras.
