Artigo traducido por un sistema de tradución automática. Máis información aquí.

O aforro enerxético do cambio horario

Un par de veces ao ano temos que modificar a hora dos nosos reloxos, adiantándoa ou atrasándoa dependendo da época na que esteamos. Este cambio de hora ten consecuencias positivas paira o aforro enerxético.
Por EROSKI Consumer 13 de Abril de 2004

O cambio horario prodúcese dúas veces ao ano e o seu obxectivo é aforrar enerxía ao aproveitar máis a luz diúrna. Case todos os países da nosa contorna aplican o cambio de hora con este fin e, de feito, está institucionalizado pola Unión Europea. Concretamente estímase que na actualidade uns 75 países empregan este método paira economizar o seu consumo enerxético.

Aínda que en cada país as datas nas que se efectúa o adianto ou o atraso da hora poden variar, en Europa atópase regulado pola Directiva 2000/84/CE de 19 de xaneiro de 2001, incorporada ao ordenamento xurídico español polo Real Decreto 236/2002 de 1 de marzo. Segundo estas leis establécense con carácter permanente as datas de comezo da hora de verán e do horario de inverno. Estas datas son, respectivamente, o último domingo do mes de marzo e o último domingo do mes de outubro.

Motivos paira o cambio de hora

A principal razón aducida paira o cambio horario é a do aforro de enerxía, aínda que non é a única. O aforro de enerxía dáse debido a que co adianto de hora en marzo a poboación “gaña” una hora de luz diúrna, co que o uso de electrodomésticos redúcese. Durante a primavera e o verán a xente salgue máis de casa, si a isto engadímoslle que debido ao cambio de hora o anoitecer atrásase veremos que o consumo de enerxía é menor durante estes meses.

O adianto de hora primaveral produce que amenza e anoiteza máis tarde. A maioría dos traballadores espértase a unha hora na que xa saíu o sol, co que se aforra enerxía tamén pola mañá ao reducirse o uso de luz eléctrica.

A Unión Europea encargou á consultora “Research Voor Beleid” un estudo sobre os efectos do cambio horario. As conclusións deste informe motivaron que a UE se reafirmase na idoneidade de cambiar a hora.

Segundo este documento, o aforro enerxético producido polo adianto de hora era perceptible. Pero non só falaba disto entre as consecuencias positivas de cambiar a hora. O estudo sinalaba como outros efectos tanxibles a redución da contaminación (consecuencia lóxica do aforro enerxético), o aumento de beneficios da industria do lecer (xa que ao haber máis horas de luz solar a xente salgue máis de casa) e a redución dos accidentes de coche (unido isto tamén ao feito de poder gozar de máis horas de sol).

Pola súa banda tamén existen efectos non tan beneficiosos. O máis comentado é a repercusión que ten no noso ciclo orgánico, aínda que a maioría dos expertos opina que se trata de algo temporal ata que o corpo afaise ao cambio de hora. Normalmente supérase en dous ou tres días, até entón as persoas máis sensibles poden sufrir trastornos leves, como dificultades en conciliar o soño etc.

Historia

O cambio de hora é un hábito que se empezou a adoptar durante a Primeira Guerra Mundial. Os países aliados puxeron en práctica esta idea paira aforrar enerxía, aínda que non foi algo uniforme e abandonouse desde a finalización da Segunda Guerra Mundial.

Foi outro problema global o que produciu que se volvese a instaurar. Neste caso tratouse da Crise do Petróleo. A redución de barrís de petróleo provocou que os países occidentais adoptasen esta determinación paira aforrar enerxía.

A Unión Europea, no seu afán por uniformizar os costumes dos países membros, lexislou sobre o cambio horario. Desde que se aprobou a directiva anteriormente citada o cambio horario enténdese con carácter indefinido aínda que cada cinco anos a Comisión Europea ten que publicar no Diario Oficial das Comunidades Europeas ( http://europa.eu.int/eur-lex/é/oj/ ) o calendario das datas concretas nas que se producirá o cambio de hora durante os cinco anos seguintes. O anterior calendario foi feito publicou ao instaurarse o cambio horario unificado no ano 2001, polo que en 2006 comunicarase o próximo vixente durante os cinco anos posteriores.