O buraco da capa de ozono podería estar recuperado definitivamente entre 2050 e 2075 grazas á redución drástica, nos últimos 20 anos, da produción de compostos contaminantes derivados do cloro e bromo responsables da súa destrución, segundo o Instituto Nacional de Meteoroloxía (INM).Diversas organizacións conservacionistas e centros de investigación conmemoran hoxe o Día Internacional da Preservación da Capa de Ozono, o mesmo día en que se cumpren 20 anos da firma do Protocolo de Montreal.
Con este motivo, a INM lembra que a firma deste Protocolo propiciou unha redución do 95% da produción e o uso de compostos clorofluorocarbonados (CFCs), o que constitúe un exemplo de colaboración entre a comunidade científica e os dirixentes políticos para dar unha resposta eficaz a unha ameaza ambiental.
Sen este acordo, o adelgazamento da capa de ozono dobraría en 2050 a cantidade de radiación ultravioleta capaz de alcanzar a superficie terrestre no hemisferio norte, e cuadriplicado a do hemisferio sur. Con todo, o buraco da capa de ozono alcanzou a súa máxima extensión en outubro de 2006, con perdas de 40 millóns de toneladas métricas por día, o que, segundo os expertos, non se debe ás sustancias destrutoras deste gas, senón a causas relacionadas coa variabilidade dinámica interanual da atmosfera.
