Viaxar á Antártida e coñecer a vida dos pingüíns, descender ás profundidades mariñas para ouvir o canto das baleas, retroceder no tempo para aprender como eran os dinosauros, e mesmo descubrir a biodiversidade que hai nun cemiterio. Son algunhas das propostas que ofrecen os documentais e series de natureza sen moverse da cadeira de brazos. Unha alternativa espectacular e educativa para os que queren fuxir da típica programación televisiva ou das películas sen contido. E a oferta é cada vez máis ampla e de calidade, segundo explican varios dos expertos españois nestes produtos audiovisuais.
Documentais imprescindibles
Benvido León, profesor titular de Produción Televisiva e Divulgación Científica Audiovisual, e Miriam Salcedo, que defendeu o ano pasado a primeira tese doutoral sobre Félix Rodríguez de la Fuente, ambos da Universidade de Navarra, destacan como imprescindibles a seguinte lista de documentais e series internacionais e españolas:
Internacionais:
- “Earth” (Planeta Terra), BBC: A última gran película de dimensións globais.
- “Life on”Earth , BBC: Primeira “megaserie”
- “The private life of plants” (A vida privada das plantas), BBC: Unha serie orixinal que conta a vida desde o punto de vista das plantas.
- “Blue Planet” (Planeta Azul) BBC.
- “Survival”, ITV: Un clásico que segue sendo referente.
- “Europe, a natural history”, BBC-ORF, ZDF: Serie innovadora que emprega a animación de forma moi creativa, igual que “First Flight”.
- “Walking with dinnosaurs” (Camiñando con dinosauros), BBC: Serie que abriu o camiño a moitas outras, usando a imaxe de síntese como non se fixo antes.
- “The Queen of Trees” (A Raíña das árbores), de Vitoria Stone e Mark Deeble: A pequena-gran historia ben contada, gañadora dos premios máis importantes do mundo.
- “Insect Wars”, National Geographic.
- “Márchea de l’empereur” (A viaxe do emperador), de Luc Jacquet: Mostra as viaxes anuais dos pingüíns emperador da Antártida.
- “The Living Graveyard”, de Manfred Corinne (ORF): Mostra a vida faunística no cemiterio de Viena.
Españolas:
- “O home e a terra”, de Félix Rodríguez de la Fuente. A serie máis ambiciosa sobre a natureza española e a que máis audiencia conseguiu.
- “A España Salvaxe”, de Borja Cardelús. Despois da obra de Félix, é a serie de maior envergadura.
- “Lince ibérico: o cazador solitario”, “O latexado do bosque” e “As montañas do lobo”, de Joaquín Gutiérrez Acha. Películas españolas de nivel internacional.
- “O touro amigo” e “Korubo, morrer matando”, de Luís Miguel Domínguez. Esta última película de gran valor documental sobre a vida desta tribo no Amazonas.
- “Os herdeiros da Arca”, de Fernando González Sitges, conseguiu algúns premios.
- “Mimetic”, de New Atlantis, entre outras.
- “Mundos de auga”, de CinTv.
Miriam Salcedo explica que o elemento común de todos estes documentais é que se basean nunha gran idea, nun amplo orzamento (son os denominados “blue-chip”, porque contan cos avances tecnolóxicos do momento), e en que transmiten coñecementos científicos acreditados de forma compresible capaces de concienciar e entreter á audiencia.
Benvido León asegura que nos últimos anos produciuse un incremento considerable na produción televisiva de documentais de natureza. Segundo este experto, as televisións públicas da maioría de países son as que apostaron pola programación e produción deste tipo de documentais.
O futuro do documental de natureza pasa ineludiblemente pola televisión dixital e o multimediaPola súa banda, Miquel Francés, profesor da Universidade de Valencia (UV) e autor do libro “Produción de documentais na era dixital” (Editorial Cátedra) sinala que o futuro do documental de natureza pasa “ineludiblemente” pola televisión dixital e o multimedia. En opinión do experto da UV, será necesario implementar novos relatos máis fraccionados que encaixen no “macrorrelato multimedia”, e de feito, engade, “a multidifusión destes produtos e a distribución desde a televisión, en DVD, en liña ou Internet a través de tecnoloxías IP é xa unha realidade”. Como exemplo próximo, Francés sinala os documentais producidos pola UV que poden verse na web MediaUni.
Outros documentais para non perderse
Miquel Francés propón tamén un percorrido histórico dalgunhas series e documentais internacionais e sinala varios exemplos de boas producións españolas que deberían estar na videoteca dos amantes da natureza:
Anos 90 ata a actualidade: Os documentais da BBC continúan á cabeza, cos xa mencionados ou outros como “Entre as bestas”, aínda que outras cadeas públicas manteñen unha produción estable e de calidade, como a ZDF (Alemaña), ABC (Australia), TVNZ (Nova Zelandia) e NHK (Xapón).
Anos 60-80:
- “Wild Kingdom” (Reino salvaxe) e “Wild America” (América salvaxe): dúas series televisivas que abrirían unha época que prioriza o rigor científico e que perdura ata os nosos días.
- As múltiples producións da National Geographic Society ou as de temas de natureza do Discovery Channel.
- As series para a BBC de David Attenborough como “Life on” Earth (Zooquet, A vida na terra), “The living planet” (O planeta vivente), “The trials of life” (A vida a proba), ou “The life of birds” (A vida das aves), así como as de Gerald Durrell, como “The amateur naturalista” (O naturalista amateur), “Durrel in” Russia (Durrell en Rusia) e “Ourselves and other animals” (Nós e outros animais).
- As series e documentais de Jacques-Yves Cousteau, como “Lle monde du silence” (O mundo do silencio), “Lle monde sans soleil” (O mundo sen sol), “O mundo de Jacques-Yves Cousteau”, e “Voyage au bout du monde” (Viaxe ao cabo do mundo).
Primeiros documentais da historia, época “paleotelevisiva”: algúns dos primeiros pasos do cinema déronse con imaxes de natureza. O astrónomo francés Pierre Jules César Janssen en 1874, co seu “revòlver photographique”, experimenta o paso de Venus fronte ao sol, mentres que o inglés Eadweard Muybridge desenvolve un dispositivo capaz de filmar os cabalos ao trote durante unha carreira.
Documentais españois destacados: Documentais de natureza producidos en cinema ou alta definición como “Xeorxia do Sur: vida baixo o furiosos cincuenta”, ou “O monte intelixente” de Luís Miguel Domínguez; os documentais de New Atlantis, unha produtora independente de televisión especializada en documentais de alta gama e de Transglobe, unha produtora que dinamizou o sector na década do noventa e continúa achegando significativas producións; “O Escaravello Verde“, un espazo de divulgación sobre ecoloxía e medio ambiente na 2 de TVE.
Así mesmo, as producións das televisións autonómicas, máis próximas aos seus espazos xeográficos, tamén ofrecen bos produtos. Francés destaca a televisión catalá, que ten un departamento propio para a creación de documentais, con producións destacables como “Veterinaris”, “Caçadors de bolets”, “Mediterrània”, “Cataluña deas de l’aire”, “Nostra nau: mirada als astres”, “Terra”, etc. Pola súa banda, as demais televisións autonómicas tamén contan con bos exemplos: “Do país dos vascos” e “Recunchos de Euskal Herria”, da televisión vasca EiTB; “Océanos”, “Mar do Home”, “Camiño do vento”, “Xeografía galega” ou “Galicia Salvaxe” da televisión galega (TVG); “Sangue verde”, “O touro bravo”, “Parques Naturais”, “Cabalos” ou “Ao aire libre”, da televisión andaluza; ou “Lles artèries da terra”, “Els dominis do mar”, “Exploradors do segle XXI”, “Espais Naturals”, ou “Da muntanya ao pla”, da televisión valenciana (RTVV).
Para os auténticos fans dos documentais de natureza, nada mellor que darse unha homenaxe nalgún dos festivais específicos sobre este xénero audiovisual. Segundo Benvido León, a nivel internacional, os máis importantes son Wildscreen, en Bristol, Reino Unido, e os de Jackson Hole e Missoula, en Estados Unidos. En España, o único específico sobre natureza é Telenatura.