Pesca pirata

A pesar de levar cinco anos prohibida, a pesca ilegal, non declarada e non reglamentada (INDNR), como se coñece tecnicamente á pesca pirata, segue sendo un gran negocio. O Regulamento proposto pola Comisión, que deberá ser aprobado polos ministros de Pesca da UE, pretende erradicar esta práctica non só na frota europea, senón tamén nos barcos con bandeira de terceiros países que pescan ilegalmente en augas comunitarias.

Entre as medidas apuntadas, destaca a prohibición das importacións de peixe capturado ilegalmente, incluído o comercio entre os países da UE e os estados terceiros que non cooperen, o endurecemento das normas para os transbordos de peixe en augas comunitarias ou a elaboración dunha lista negra europea de buques pirata. De prosperar a proposta, esixiríase tamén un certificado que acredite que o peixe e o marisco foron obtidos legalmente, e que debería achegarse en toda a cadea comercial.

Así mesmo, o comisario Borg anunciou para 2008 unha proposta que simplificaría os mecanismos de control en augas comunitarias. En definitiva, o obxectivo destas propostas é que esta práctica perda o seu principal “atractivo”, é dicir, “o beneficio a curto prazo”, segundo Borg, que afirmou que a Axencia comunitaria para o Control da Pesca, cuxa sede definitiva estará na cidade galega de Vigo, pode xogar un papel crave.

Pola súa banda, as organizacións ecoloxistas Greenpeace, o Foro Mundial para a Natureza (WWF) e Oceana valoraron positivamente esta proposta. No entanto, lembraron que se trata dun problema difícil de resolver. Segundo Oceana, “o uso de bandeiras de conveniencia, a falta de control e a conivencia por parte dalgúns Estados membro impide a súa erradicación”.

Millóns de perdas

As asociacións ecoloxistas destacan os estragos causados pola pesca pirata sobre algúns dos países máis pobres do planeta, carentes de medios para patrullar as súas augas. Segundo Oceana, unha vintena de países en vías de desenvolvemento e os denominados “estados errados”, con gobernos débiles, son incapaces de frear esta actividade. Os países africanos, encabezados por Serra Leona e Somalia, situaríanse á fronte desta lista.

A pesca pirata rouba aos pescadores legais de todo o mundo uns 6.900 millóns de euros anuais

Pola súa banda, Greenpeace estima que o África subsahariana é unha das zonas máis afectadas do planeta, con perdas ao ano duns 700 millóns de euros por esta actividade, que rouba aos pescadores legais de todo o mundo uns 6.900 millóns de euros anuais. Neste sentido, Greenpeace publicou a primeira base de datos global dos buques incluídos en listas negras.

Así mesmo, Oceana afirma documentar máis de 150 embarcacións francesas e italianas pescando ilegalmente con redes de deriva no Mediterráneo. Segundo os responsables desta asociación, dáse ademais o agravante de que estas tripulacións recibiron millóns de euros en subvencións para a súa reconversión, modernización, construción ou desmantelamento. Por exemplo, segundo esta organización, a maior parte do peixe espada importado desde Marrocos á UE procede do uso de redes de deriva ilegais.

Neste sentido, esta organización afirmaba o ano pasado que os gobernos de España, Francia e Italia “fomentan e toleran” a pesca ilegal, e mencionaba o caso do Porto da Luz, nas Canarias, como principal porta de entrada na UE de barcos pirata. Pola súa banda, os responsables do Ministerio español de Agricultura, Pesca e Alimentación (MAPA) rexeitaban tales acusacións lembrando as actuacións de control “pioneiras” dos responsables institucionais contra esta pesca ilegal, e afirmando que os datos que manexaba a organización ecoloxista eran antigos.

En calquera caso, a pesca pirata constitúe un problema que afecta á sustentabilidade futura dos recursos pesqueiros. Segundo datos da Organización das Nacións Unidas para a Alimentación e a Agricultura (FAO), o 17% dos caladoiros está na actualidade sobreexplotado, o 7% esgotado e o 52% atópase ao máximo da súa capacidade.