O 70% dos españois sofre niveis de ruído “inaceptables”, segundo a Organización Mundial da Saúde (OMS). Para tratar de combatelo, o Consello de Ministros aprobaba recentemente o Real Decreto que desenvolve reglamentariamente a Lei do Ruído. Promovido polo Ministerio de Medio Ambiente (MMA), o novo Regulamento establece obxectivos de calidade acústica e limitacións ás emisións sonoras por zonas e horarios. No entanto, diversos expertos e asociacións cidadás discrepan dalgúns puntos aprobados na normativa.
O Regulamento supón unha transposición da Directiva Comunitaria 2002/49/CE e completa a Lei do Ruído 37/2003 e o Real Decreto 1513/2005 cuxa finalidade apuntaba ao tratamento xeneralizado da contaminación acústica. O novo texto legal pretende asegurar uns mínimos comúns de calidade acústica no ámbito estatal, definindo novos índices para a avaliación do ruído e as vibracións.
As áreas acústicas clasificaranse segundo os tipos que determinen as comunidades autónomas, aínda que se fixan uns mínimos para os espazos industriais, residenciais, sanitarios, docentes, de uso recreativo e terciario, así como os afectados por sistemas xerais de infraestruturas e espazos naturais protexidos. En calquera caso, a delimitación destas áreas acústicas deberá revisarse periodicamente polo menos cada dez anos desde a data da súa aprobación. Ademais das medidas, o Regulamento establece a verificación do seu cumprimento mediante medicións in situ.
A nova norma tamén establece os procedementos e métodos para a avaliación e xestión da contaminación acústica, así como a clasificación e contido mínimo dos mapas de ruído. Neste sentido, o MMA deberá informar á Comisión Europea a finais deste ano sobre a primeira fase de actuación destes mapas e antes do 18 de outubro de 2008 deberá comunicar os resumos dos plans de acción elaborados.
O ruído aéreo (música, berros, voces) e o de impacto (golpes, taconeos) esixidos entre recintos pasan de 45 decibeis en laboratorio a 50 decibeis efectivosAsí mesmo, este desenvolvemento regulamentario permitirá a creación dun Sistema Básico de Información da Contaminación Acústica (SICA). Desta forma, os cidadáns poderán ter á súa disposición información sobre o ruído de forma clara e accesible, seguindo as pautas marcadas polo Convenio Aarhus.
Por outra banda, o Ministerio de Vivenda tamén presentaba o Documento Básico de Protección Fronte ao Ruído, que completa o Código Técnico da Edificación, de maneira que ambas as normas concorden. Así, os novos edificios deberán ata triplicar os niveis de illamento, e afectará a todos os elementos construtivos e non só ao elemento de separación como ata agora.
Por exemplo, o ruído aéreo (música, berros, voces) e o de impacto (golpes, taconeos) esixidos entre recintos pasan de 45 decibeis en laboratorio a 50 decibeis efectivos. Así mesmo, o eco e as malas condicións acústicas de edificios públicos tamén se regulan e establécense novas regras para diminuír o ruído en instalacións de fontanaría e saneamento. No entanto, estableceuse un período transitorio de 12 meses nos que poderá aplicarse a normativa vixente.
Os responsables institucionais recoñecen que a implantación destas medidas incrementará o custo da construción, aínda que aseguran que tan só entre un 0,33 e un 0,75%.
O desenvolvemento da Lei do Ruído non estivo exento de críticas por parte de expertos e asociacións cidadás. Mª Anxos López, responsable da Asociación para a Comunicación e Información Medio Ambiental (ACIMA) considera que non se acordaron cuestións importantes como que nivel de ruído parécenos tolerable e cal non. O director do Laboratorio de Acústica da Universidade de Estremadura, Juan Miguel Barrigón, opina que o novo regulamento permite uns índices de ruído permisibles moi altos para a noite (65 decibeis polo día e 55 para a noite). Así mesmo, cre que a admisión de 70 decibeis durante o día en zonas de uso terciario, nas que tamén se inclúen oficinas, é un ruído “altísimo”.
Pola súa banda, a Plataforma Estatal de Asociacións contra o Ruído e as Actividades Molestas e Granada contra o Ruído enumeran unha serie de puntos que deberían terse en conta para mellorar esta Lei. Entre as discrepancias subliñadas por estes grupos cidadáns destaca a linguaxe hermético; a excesiva importancia que se lle dá á avaliación de niveis sonoros deixando apenas sen considerar as accións que deberían tomar as autoridades; ou a ignorancia de métodos cuantitativos de evolución do ruído.
