A Comisión Baleeira Internacional (CBI) comezou onte as súas sesións no porto xaponés de Shimonoseki, o máis importante da flota baleeira nipoa, coa presenza de máis de corenta delegacións, ás que Tokio tentará convencer da pertinencia de renovar a caza comercial deste mamífero. Organizacións ecoloxistas como Greenpeace, que onte se manifestou á entrada da sede do cume, advertiron de que Xapón está a comprar os votos de países en vías de desenvolvemento paira lograr os seus obxectivos.
No seu discurso de apertura, o ministro de Agricultura e Pesca xaponés, Tsutomu Takebe, reiterou o que veu sendo o argumento recorrente do seu Goberno paira apoiar a continuación da caza comercial: “grazas á moratoria internacional, as reservas de baleas son abundantes” e pode restablecerse a caza sustentable. Xapón, apoiado por Noruega, vai máis lonxe, e asegura que o nivel de recuperación das baleas foi tan rápido que mesmo ameazan a outras especies e á industria pesqueira. Estes argumentos son frontalmente rexeitados polos países favorables á moratoria e polos grupos conservacionistas. Insisten os ecoloxistas na falta de evidencias científicas que proben a propaganda xaponesa, á que acusan de falsear informacións e difundir datos nesgados sobre o nivel actual das poboacións de cetáceos, moi por baixo dos interesados cálculos de Xapón. E negan todo crédito ás teorías sobre unha captura selectiva e respectuosa cos límites de rexeneración da especie.
A 250 euros o quilo
Desde hai quince anos, os mesmos que leva vixente a moratoria internacional, Xapón e Noruega violaron o veto imposto. O país oriental, co subterfugio dunha caza por razóns pseudocientíficas. En realidade, grazas a esa argucia legal tolerada pola CBI, centos de exemplares de rorcual aliblanco ou baleas minke son cazados cada ano (440 na anterior campaña) no santuario baleeiro antártico paira a venda de carne -a prezos de 250 euros/kg.- a pesar de que, segundo afirman os ecoloxistas, o seu consumo retrocedeu notablemente no arquipélago. “Os resultados do programa de caza científica de Xapón pode verse en restaurantes e mercados”, denunciaba onte Greenpeace. O caso de Noruega, un país que fai bandeira da causa ambiental, é similar.
O levantamento da moratoria necesita una maioría de dous terzos de votos na Comisión, e polo momento non parece que Xapón conte con tantos apoios a pesar, mesmo, da adhesión de novos membros que lle son favorables, como Benín ou Gabón. De feito, onte foron rexeitadas dous das iniciativas crave de Tokio, a introdución do segredo do voto nas cuestións máis importantes e a readmisión como membro de Islandia. Este último extremo sería moi beneficioso paira os plans de Tokio, ao ser tamén Islandia favorable ao final da moratoria.
Inviabilidad e extinción
O presidente da Sociedade Española de Cetáceos (SEC), Ricardo Sagarminaga, asegurou onte que as peticións de Xapón ante a Comisión Baleeira Internacional para que se lle permita cazar diferentes especies de cetáceos suporía a inviabilidad e a extinción de moitas delas.
Sagarminaga declarou que si se permite cazar balea branca, balea franca, rorcual azul ou determinadas poboacións de cachalotes poida que estas nunca se recuperen. Estas especies reprodúcense cada tres ou catro anos e o impacto da caza provocaría que estas baleas precisen de máis dunha década sen caza paira sobreporse.
O perigo de permitir a caza, segundo o presidente da SEC, é que non hai ningún control do que se está cazando e pódense estar a matar especies non permitidas, pero como ninguén fai controis en aduanas nin en mercados “quen distingue si é un rorcual azul ou un aliblanco?”.
O responsable da SEC apuntou que a única especie que podería soportar o seu caza sen chegar a perigar é o rorcual aliblanco, pero insistiu en que si se permite a súa captura non haberá controis paira saber si é esta especie ou outra a que se consome.
Á caza engádese o problema da contaminación dos océanos que vai en detrimento de a viabilidade das poboacións. Ademais, a morte destes exemplares afecta á cadea alimenticia, xa que os cetáceos actúan como reguladores de cefalópodos e se estes aumentan en número porán en perigo a outras especies.
