Non son clásicos soamente os autos, senón tamén as motos, camións e tractores. Quen conducen estes clásicos adóranos, por iso as pólizas de seguros deste tipo de vehículos son máis baratas, grazas á mínima sinistralidade que presentan.
Considérase clásico a todo vehículo que ten máis de 25 anos, aínda que algúns modelos convértense en autos de colección moito tempo antes pola súa excentricidade ou difusión moi limitada. Non son clásicos soamente os coches, senón tamén as motos, camións e tractores. Por pór un exemplo, a Feira de Autos e Motos Clásicos e Antigos que se celebra en Rute (Córdoba) no mes de xullo ten unha sección especial para tractores denominado Agroantic. A maquinaria agrícola ou os vehículos industriais falan sobre o noso pasado tanto ou máis que os autos. Tampouco é raro atopar coches de bombeiros ou ambulancias antigas entre as coleccións dos museos.
Circular nun deles ten certas particularidades que se concretan nas matriculacións, a obrigatoriedade de pasar a ITV e a contratación dun seguro. Anxo Vila é especialista neste último aspecto. Exerce de xerente en Classic Covers, unha corretaxe de Mataró especializada en pólizas para vehículos clásicos.
Máis baratos
Vila explica que a menor sinistralidade dos automóbiles clásicos (un 20%, cando a media dos automóbiles “normais” está entre un 50% e 70%) permite ofrecer unhas tarifas moito máis económicas. A razón desta gran diferenza é o uso do automóbil. O afeccionado ao auto clásico adora o seu vehículo e circula sempre con toda a precaución posible para non danalo. O seu uso é meramente recreativo e redúcese a viaxes de fin de semana, habitualmente por estradas menos transitadas e case sempre de día. Tamén resultan moito máis cautelosos no momento de aparcalos xa que estes coches tan rechamantes non poden deixarse en calquera sitio.
A compañía que asina unha póliza sobre un vehículo clásico quere asegurarse de que o seu cliente o utiliza de acordo a estas características. Por iso, explica o xerente de Classic Covers, ten unhas limitacións:
- O número de quilómetros percorridos cada ano non debe superar os 5.000 quilómetros.
- O uso non debe ser diario.
- O uso non debe ser profesional. Exclúense os autos clásicos que se alugan para vodas, representación ou festas.
- Habitualmente, esíxese que o titular sexa socio dalgún club de clásicos.
- A idade do vehículo debe ser superior a 20 ou 25 anos, segundo a compañía.
En caso de sinistro tampouco é necesario contar cun perito especializado para valorar os danos. Iso si, deberá buscar en Internet ou a través de fabricantes ou talleres o prezo das pezas necesarias para a reparación, xa que non están incluídas nas bases de datos que utilizan habitualmente estes profesionais cos automóbiles de serie.
Exhibicións
As garantías non varían respecto dos seguros tradicionais. Anxo Vila explica que a maioría de seguros sobre clásicos asínanse a terceiros, posto que os accidentes son moi escasos e os posibles danos en circunstancias alleas á circulación adóitanse cubrir mediante outras pólizas temporais. En xeral os danos orixínanse polo transporte ou exhibición da peza durante as feiras. Nestes casos asínanse pólizas específicas para os días que sexa necesario. Ademais, os coches de maior valor adoitan cubrir os supostos de vandalismo, roubo ou sinistro.
As garantías non varían respecto dos seguros tradicionais
Respecto dos rallyes e carreiras, no primeiro caso non é necesario ningún seguro especial, xa que se trata de rallyes de regularidade, onde o importante é a fiabilidade do auto e a pericia do condutor para manter unha regularidade. Pola súa banda, as competicións en circuíto teñen as súas propias pólizas tramitadas a través da federación. Neste sentido hai que lembrar que para circular en circuíto pechado un automóbil non necesita estar matriculado.
O Regulamento de Vehículos Históricos
O Real Decreto 1247/1995 de 14 de xullo define como vehículo histórico a todo aquel que teña unha antigüidade mínima de 25 anos contados a partir da data da súa fabricación. Se esta non se coñecese, tomaríase a data da súa primeira matriculación ou na súa falta, a data en que ese modelo concreto deixouse de fabricar.
O regulamento tamén inclúe como “Históricos” aos vehículos de colección, aqueles que “polas súas características, singularidade, escaseza manifesta ou outra circunstancia especial e moi sobresaliente, merezan acollerse ao réxime dos vehículos históricos”.
O regulamento tamén inclúe como “Históricos” aos vehículos de colección
Así mesmo, as súas pezas constitutivas deberán ser orixinais e os seus recambios, en caso de non acharse os orixinais, terán que ser reproducións ou pezas equivalentes, debendo estar debidamente identificadas.
Acreditar e matricular
Se un particular restaura un auto antigo, deberá reunir toda a documentación posible respecto diso como o seu historial de matriculacións, documentación técnica, certificado do fabricante, certificado dun club de autos clásicos, ou calquera outro documento que demostre a autenticidade do vehículo. O seguinte paso é acudir a un laboratorio oficial para acreditar a condición de histórico.
A competencia está transferida ás comunidades autónomas e son os laboratorios oficiais destas os que determinan, mediante un informe oficial, a condición histórica dun vehículo. Unha vez obtido o informe, hai que acudir ao órgano competente da comunidade autónoma para obter a resolución que acredita a súa condición.
Posteriormente, o vehículo debe pasar a Inspección Técnica de Vehículos na provincia correspondente ao domicilio do seu titular. O vehículo sen matrícula debe de ser transportado nun camión, remolque ou guindastre, xa que non está autorizado a circular por vías públicas. Co informe do laboratorio e o visto e prace da ITV, o último paso dáse na Xefatura Provincial de Tráfico onde se matricula o vehículo como histórico.
Obter o permiso de circulación tamén ten as súas características específicas. O titular debe acreditar fidedignamente a propiedade e achegar á solicitude catro fotografas a cor tomadas desde o frontal, a traseira e ambos os laterais nas que se distinga con claridade o vehículo.
Deberá acompañala con toda a documentación necesaria:
- Certificado correspondente da matrícula se se comprou no estranxeiro.
- Se está actualmente en circulación, requírese unha fotocopia cotejada do permiso de circulación e o cartón de inspección técnica.
- Se non estivese en circulación, é necesario o duplicado da resolución do órgano competente da comunidade autónoma que declara o vehículo como histórico.
- Se se desexa manter a matrícula orixinal, é importante o certificado da Xefatura Provincial de Tráfico na que foi matriculado, expresando data de matriculación, número de matrícula asignado, data de baixa e causa da mesma.
- Xustificante do pago ou exención dos impostos que procedan.
O permiso de circulación para autos históricos distínguese do ordinario por unha franxa de cor amarela. Nel figuran a matrícula histórica asignada, a orixinal naqueles casos en que o titular quixese conservala e as restricións de circulación que puidese ter polas súas características técnicas.
Durante a circulación na estrada deberá levar o número de matrícula ordinario provincial asignado ou, no seu caso, a matrícula de vehículo histórico que lle corresponda.
En vehículos anteriores a 1970 as placas coa matrícula poderán respectar as dimensións, forma, caracteres e colocación esixidos na época na que foron postos en circulación.
Na estrada
Como o resto de vehículos, para circular por vías públicas debe estar dotado de permiso de circulación, cartón de inspección técnica, placas de matrícula, seguro obrigatorio e, no seu caso, o distintivo que lle acredite como vehículo histórico.
Segundo as características técnicas do coche, o cartón da inspección técnica pode presentar limitacións. Por exemplo, en modelos moi antigos cun sistema de iluminación moi deficiente, podería prohibirlle a circulación nocturna ou en condicións climáticas adversas onde a visibilidade sexa moi reducida.
Os coches que non alcancen o 40 km/h circularán pola beiravía se este fose practicable e suficiente ou, na súa falta, o máis próximo posible ao bordo exterior dereito da calzada, excepto cando vaian efectuar un adiantamento ou un xiro á esquerda. Os que non alcancen unha velocidade mínima de 60 km/h non poderán circular por autoestrada nin autovía. Así mesmo, en determinadas datas e vías poderase prohibir a circulación daqueles vehículos que non sexan capaces de superar o 80 km/h.
En caso de exhibicións organizadas nas que participen dez ou máis automóbiles, deberán contar con autorización administrativa e se circulan en grupo, deben contar con dous vehículos piloto, un precedendo e outro pechando a comitiva. Para rallyes de regularidade, os organizadores deben solicitar unha autorización especial.
