Cadeas paira a neve

Na elección das cadeas é prioritario fixarse na referencia que aparece escrita no lateral dos pneumáticos (anchura, altura e tamaño da lamia). Nela facilítase toda a información para que o cliente elíxaas en función da frecuencia coa que se vaian a utilizar e do orzamento que teña, porque a oferta é moi ampla pero a diferenza de prezos tamén. Agora mesmo, o consumidor pode atopar cadeas con prezos que oscilan entre os 12 euros das máis simples até os máis de 400 euros das máis sofisticadas, segundo datos ofrecidos por Auto Pastor, establecemento especializado en complementos paira os coches. Os tipos de cadeas máis habituais nas tendas son:

• Cadeas de gama sinxela: metálicas simples de aro flexible
• Cadeas de gama media: metálicas con tensor autobloqueante
• Cadeas de gama alta: Spikes spider
• Cadeas de gama moi alta: Contrax Steg
• Última novidade: fundas téxtiles antiescorregadizos

As cadeas máis comúns son as metálicas de aro flexible con prezos que van desde os 12 euros das máis básicas até 90 euros, aproximadamente. Dentro deste tipo existen varias calidades segundo a cadea e a forma que teñan. O funcionamento destas cadeas metálicas, segundo explica Iñaki García, responsable de compras do concesionario Fiat Deltavi consiste en “abrazar ao pneumático paira evitar que sexa a propia roda a que vaia pola neve. Fai que o coche non patine porque permite un maior agarre en neve e xeo, xa que a cadea aséntase no chan e o pneumático pode facer tracción”.

Existen tres modelos distintos de cadeas metálicas: a transversal, a de rombos e a de 8 milímetros. “Estas variacións dependen do debuxo da cadea, xa que hai algunhas que teñen máis superficie e por tanto maior adherencia ao chan”, aclara Iñaki García. A transversal é a máis simple porque deixa partes da roda sen cubrir. A de rombos cubre toda a superficie e por tanto o pneumático vai pisando sempre cadea. O aro de 8 milímetros “está indicado paira coches con suspensión moi pegada que non poden meter cadeas máis anchas como a medida habitual de 12 milímetros.”, comenta María José Fernández, de Auto Pastor.

As de gama media son as cadeas metálicas que incorporan un tensor autobloqueante ou nalgúns casos dous, paira evitar que a cadea se salga do seu sitio cando o coche está en marcha. Consiste nunha corda elástica que se forza até enganchala nun oco metálico. Este modelo mantén as cadeas centradas no seu sitio e reduce as vibracións, aínda que esta vantaxe tamén se reflicte no prezo, que sobe un pouco respecto das metálicas simples.

A maioría dos especialistas coincide en que case todas son fáciles de montar se se practicou con anterioridade. Paira Iñaki García, “a montaxe complícase a miúdo pola neve e o frío. Trataríase de abrazar a cadea á parte de dentro do pneumático, e ir cubrindo aos poucos toda a roda. Finalmente tensaríase e amarraría pola lamia, é dicir pola parte exterior para que a cadea quede perfectamente axustada”.

Outro tipo de cadea máis sofisticado e moi fácil de colocar é o coñecido como “Spikes Spider“, que significa patas de araña. A montaxe de sujeción (a parte máis difícil) debe facerse de antemán e consiste en catro parafusos que se pon na lamia, onde despois axustaríase a cadea cando chegase o momento. “Algunhas lamias teñen uns discos negros saíntes que parece que salguen do pneumático. Trátase dun centro que se amarra á lamia e queda fixo no coche aínda que non haxa neve porque non molesta paira a condución. Despois o que se fai é axustar a cadea a este sistema. Así que a cadea en lugar de amarrarse a si mesma amárrase a este centro”, detalla García, do concesionario Fiat.

Celestino Perianes, xefe de repostos do servizo técnico de Volvo asegura que esta cadea se atopa entre as máis demandadas polos clientes. “Sobre todo paira a xente que practica o esquí ou que vive en zonas con moita neve. A “Spikes Spider” vai atada aos parafusos das rodas e é ríxida. Parece que se abrisen 5 ó 6 patas dunha araña que van enganchadas ao pneumático, de aí o seu nome. Son máis fáciles de pór, pero o seu prezo é moi elevado ao superar os 300 euros”.

O modelo de gama máis alta é “Contrax Steg“, baseada no mesmo mecanismo da “Spikes Spider“. A diferenza é que as primeiras só necesitan da montaxe dun parafuso na lamia, en lugar do catro que levan as outras. Cando a neve sexa abundante, convén sobrepor una estrutura de caucho e catro radios metálicos cun núcleo central, do que salgue una corda elástica paira tensar perfectamente a estrutura. Aínda que teñen una aparencia aparatosa, colócanse en menos dun minuto. Estas cadeas son as máis caras do mercado e dependendo do tamaño do pneumático o seu prezo pode achegarse aos 400 euros.

Desde fai algo máis dun ano atopamos no mercado una novidade que substitúe ás cadeas de toda a vida. Chámanse fundas téxtiles antiescorregadizos, e tal e como explica Iñaki García “trátase de fundas plásticas non metálicas que ofrecen o mesmo rendemento que as cadeas. A colocación é máis sinxela porque se traballa cun material máis flexible que a cadea, que é máis ríxida e máis complicada de axustar. É como pór unha luva de tea ao pneumático, tensándose da mesma maneira que as cadeas”. Ademais da montaxe fácil, estas fundas de tea teñen outras vantaxes: ocupan moito menos espazo, pesan menos, e permiten a súa utilización en pneumáticos de diferentes tamaños segundo ténsense máis ou menos.

Fernández, de Auto Pastor, insiste no seu fácil manexo ao alcance de calquera. “Non se require ningún tipo de habilidade nin de forza”. A colocación é moi sinxela e ten a suficiente resistencia para que o coche non patine con neve e xeo. Débese colocar pola parte superior da roda e mover o coche cara adiante e cara atrás paira cubrila enteira”. Aínda que son entre 10% e 15% máis caras que as metálicas de gama media, o seu prezo, uns 100 euros, é máis alcanzable que o das “Spikes spider“.

Ademais de todos estes sistemas, atópanse os “sprays antiescorregadizos” paira as rodas. Desde Michelín España, Jesús Villar non os recomenda máis que paira una emerxencia. “Son pouco fiables e só serven paira saír dun apuro. Pódeche axudar a sacar o coche dunha lameira pero non te podes desprazar moitos quilómetros. Se tes que subir una rampla con neve, por moito “spray” que lle poñas, o coche patinará na pendente”. García opina o mesmo sobre este tema. “É mellor que non ter nada, pero onde estea una boa cadea ou funda, que se quite o demais. Pode vir ben paira saír dunha rodada xa feita, pero nunha profunda non serve”.

Até hai uns anos, os pneumáticos de neve só se usaban nos países do norte de Europa, onde a neve está presente durante moitos meses ao ano, pero cada vez máis condutores optan por esta solución paira non ter que estar pendentes das cadeas. Celestino Perianes, de Volvo, constatou, que os clientes adoitan cambiar de pneumáticos dúas veces ao ano. “O usuario ten dous xogos de rodas, as normais e as de inverno. As primeiras pómolas desde marzo até outubro e o resto do ano móntanse as de neve. O problema é que se ten que ter catro cubertas e catro lamias de reposto”.

Estes pneumáticos paira neve custan un pouco máis que os normais, entre o 5% e 10% máis, segundo Villar. “Son rodas cunhas pequenas láminas que substitúen perfectamente ás cadeas en situación de estrada con neve. Cando non hai neve pódese rodar igual que cos outros pneumáticos, a única limitación é non superar os 210 km/h. Ao principio eran un pouco máis ruidosas que as normais, pero as novas gamas corrixiron os erros primitivos e nestes momentos non presentan ningún problema”.

A dirección xeral de tráfico permite levar estes pneumáticos en lugar das cadeas sempre que estean homologados. Paira iso deben levar a inscrición M + S (Mud and Snow, barro e neve), que indica que a cuberta foi especialmente deseñada paira usala sobre barro e neve. Aínda que son moi cómodas paira a neve, en caso de xeo non hai nada que substitúa á cadea, recoñece Villar, “porque a roda non ten nada onde agarrar e o agarre só se produce rompendo ese xeo coa cadea. Isto pódese lograr tamén con rodas de cravos, que nalgúns países están prohibidos. Recoméndanse unicamente paira países con condicións meteorolóxicas extremas”.

Normas de seguridade paira pór e usar cadeas

Una vez elixidas as cadeas, cando chega o momento de colocalas e usalas hai que ter en conta varias recomendacións ou medidas de seguridade:

• Tentar levar o coche até un lugar seguro na beiravía paira non entorpecer o tráfico. O mellor é aparcar o vehículo en recta e nun tramo sen pendente.
• Porse o chaleco reflector.
• Colocar os triángulos de seguridade antes de montar as cadeas.
• Pór as cadeas sempre nas rodas que levan a tracción.
• Se se utilizan cadeas convencionais, una vez postas hai que retensarlas aos poucos metros. Si son autotensables non é necesario.
• Non circular a máis de 50 km/h en ningún caso .
• Conducir de forma moi suave e evitar sempre que se poida cambios de marchas.
• Non facer adiantamentos perigosos nin freadas violentas.
• Quitar as cadeas en canto desapareza a neve paira evitar danos no vehículo polas vibracións.
• Despois do seu uso, lavalas con auga e secalas para que non se oxiden.