Os coches do futuro

Aínda que aínda faltan algúns anos para que se xeneralicen os novos combustibles, non teremos que esperar demasiado tempo para que a tecnoloxía do futuro se implante nos vehículos que compremos. De feito, moitos modelos de alta gama xa incorporan extras que fai só uno anos poderían parecernos de ciencia ficción. Un deles é o motor híbrido: o coche leva un motor de combustión e outro eléctrico, que actúa en determinadas circunstancias (o eléctrico a velocidades baixas), co que se reduce o consumo. Esta idea tan sinxela carrexa dificultades técnicas e caras de resolver, polo que xera un aumento de prezo que fai que a súa comercialización sexa problemática. Por iso é polo que só haxa tres modelos no mercado.

Por esta razón o resto de marcas puxéronse a traballar para que os híbridos poidan ser una realidade canto antes, como paso previo á aparición do coche de hidróxeno. Nos últimos salóns de Frankfurt e Detroit déronse a coñecer as alianzas entre compañías paira desenvolver mecánicas híbridas de última xeración en todos os segmentos, desde utilitarios até todoterreos de alta gama. Non en balde, Ford anunciou a fabricación de 250.000 vehículos híbridos até 2010, como continuación ao seu anuncio dun gran todoterreo con motor trifuel de hidróxeno. E para que todos comprobasen que non era un ‘farol’, presentou en Detroit o pasado febreiro o Ford Reflex, un híbrido con placas solares que parece ser a tendencia que predominará no mercado estadounidense os próximos anos.

Moitos modelos de alta gama xa incorporan extras que fai só uno anos poderían parecernos de ciencia ficción

Neste sentido, é probable que vexamos no futuro una tecnoloxía denominada ‘de dous modos’, que permite sincronizar os motores eléctricos e de combustión paira optimizar o rendemento de ambos. A técnica está a ser desenvolvida polo maior fabricante de automóbiles do mundo, Daimler Chrysler. Mesmo se poderá ver un automóbil español con esta tecnoloxía, xa que o Instituto Universitario de Investigacións do Automóbil (INSIA) está a traballar no primeiro prototipo híbrido español. No entanto, convén aclarar que o futuro en cuestión de combustibles márcao o Toyota FCHV: a enerxía solar que recollen os paneis solares deste prototipo converteríase en electricidade e podería xerar hidróxeno a bordo sen necesidade de cargar as pilas periodicamente con esta sustancia.

Deseños marcianos

Con certa frecuencia as escolas de deseño repartidas por todo o mundo presentan os resultados dos seus concursos e a maioría das veces sorprenden pola súa futurismo de ciencia ficción, que sempre fai que nos preguntemos si será certo que no futuro conduciremos así. Uno deses coches é Utopia, creado por Owen Ready, da Universidade de Northumbria (Reino Unido). O coche real -de poder fabricarse algún día- estaría cuberto por células solares invisibles e construído átomo a átomo grazas á nanotecnoloxía e a materiais composites avanzados de diamante e grafito, con propiedades que superarían as da fibra de carbono de hoxe día. O creador está convencido de que o coche do futuro non terá rodas, portas nin fechaduras visibles, senón que simplemente abrirase cando o condutor o desexe e selará as súas xuntas una vez estea dentro.

Outro exercicio de imaxinación non exento dalgunha dose de realidade é o que propón o Instituto de Tecnoloxía dá Massachussets (MIT): os coches do futuro poderanse apilar coma se tratásense de carriños da compra. A idea sería chegar nos arredores das cidades en trens de alta velocidade e coller un destes vehículos previo pago. Isto facilitaría o transporte entre os puntos estratéxicos da cidade, por exemplo, entre o centro e o aeroporto. Estes mini coches serían ecolóxicos, xa que non emitirían gases contaminantes, pois utilizarán pilas de combustible, é dicir, hidróxeno.

Pero lonxe destes exercicios de imaxinación, os fabricantes idean prototipos máis factibles, como o que presentou Mitsubishi no CEATEC, o maior salón de electrónica de Asia. O xigante xaponés asegura que o vehículo do futuro, grazas ás novas tecnoloxías da información e a comunicación, adaptarase aos gustos de cada cliente e estará dotado dun equipamento audiovisual equivalente a unha sala de cine ou un auditorio en casa. O director de deseño da marca explica que “bastará con rozar una pantalla de cristal líquido co teléfono móbil equipado cun chip especial para que o coche identifique ao condutor”. Entón este configurarase cos parámetros previamente memorizados por cada condutor. Aínda por riba, cada pasaxeiro contará co seu propio sistema multimedia controlado por pantallas táctiles e con altofalantes individuais. O segredo residirá na a utilización dun servidor central multimedia que será capaz de difundir ao mesmo tempo varios programas diferentes.

Os construtores xa están a aplicar solucións innovadoras. Xa hai coches que conteñen sistemas de iluminación adaptables que adecuan a iluminación ao trazado da vía ou sistemas de visión nocturnos a través da radiación que emite cada corpo, tal e como explica Begoña Pérez Magallán, membro da Fundación Cidaut (Centro de Investigación e Desenvolvemento do Automóbil). Ademais, están a empezarse a aplicar sistemas de axuda á condución, como sensores de sinais acústicos ou visuais ante un coche que se aproxima por detrás, os que indican cando o vehículo se salgue do carril, o Head up Display -a proxección da información no cadro de mandos para que sexa reflectida no parabrisas e o condutor non teña que apartar a vista da estrada- ou a redución de chapa, que se substitúe por elementos transparentes que permiten o aumento da visibilidade.

Ademais da instalación de sistemas de comunicación inalámbrica de vehículo a vehículo, os coches do futuro disporán de instrumentos paira mellorar a visibilidade e de sistemas que impedirán que o coche poida arrincar se o condutor bebeu, grazas a una chave que actúa como etilómetro. Mesmo haberá lectores de sinais de tráfico que facilitarán a súa visión en caso de néboa, por exemplo sistemas de detección de peóns (o coche saberá onde se atopan os viandantes e eludiraos), suspensións intelixentes que farán que o vehículo se comporte correctamente aínda que transite por unha estrada con fochancas sen desprazarse cara aos lados, pneumáticos con sensores que detectan se a presión do mesmo é a adecuada e avisan no caso de que non o fose -que xa inclúen moitas marcas- e, mesmo, “pneumáticos máis difíciles de picar ou lamias que non poden saírse”, segundo apunta Pérez Magallán. Aínda por riba, as estruturas serán deformables, construiranse coches con materiais intelixentes que memoricen a súa forma e recupérena tras un impacto, e existirán cintos que cando notan un exceso contundente de presión afrouxaranse lixeiramente. Así mesmo, tamén se investiga sobre os sistemas de retención de ocupantes, cuxo obxectivo é que nun impacto, as persoas que vaian dentro do coche non sexan desprazadas dos seus asentos.

Lonxe destas innovacións, cada vez máis comúns, neste momento, hai outras coas que ‘tropezaremos’ en aproximadamente dez anos. Xa existen prototipos de coches que se conducen sós, aínda que o obxectivo non é eliminar por completo ao condutor, senón reducir os seus niveis de tensións, por exemplo, nos atascos. Neste sentido, uno dos conceptos que xa se probou é o Volkswagen Touareg Stanley, desenvolvido entre a Universidade de Stanford, o Laboratorio de Investigación Electrónica de California e o Departamento de Investigación da marca alemá e cuxo orixe é a solicitude do Congreso de Estados Unidos dun vehículo que se mova nos campos de batalla sen risco de vidas humanas. O vehículo baseado nun coche de serie ten o teito cheo de antenas, radares e cámaras que lle serven de ollos, e un interior con sete computadores que procesan a información. Pola súa banda, Mercedes foi o primeiro fabricante en comercializar un coche con piloto automático. Pero este sistema chamado ‘Distronic Plus’ (costa pouco máis de 3.000 euros) só permite conducir o coche en liña recta e non permite, en ningún caso, virar o volante. Baséase nuns radares que detectan aos coches que van diante e encárgase de manter a distancia de seguridade e a velocidade media de cruceiro elixida previamente.

Una práctica que xa están a empezar a aplicar oras marcas: inclúen nos seus modelos una serie de sensores que, una vez elixida a velocidade, manteñen a distancia de seguridade co vehículo que circula por diante en caso de descoido e de que o noso vehículo se achegue demasiado. Tamén hai marcas que presentaron prototipos que se encargan de buscar aparcadoiro grazas a sensores -o vehículo pregunta ao condutor si quere aparcar e faio automaticamente -ou explica, grazas a un sistema de síntese vocal, que marcha debemos engranar.

En definitiva, o automóbil é o lugar onde as aplicacións das últimas tecnoloxías son máis evidentes e o futuro que nos depara podería cambiar a concepción que temos hoxe día sobre o concepto ‘automóbil’.