Talleres de reparación, dereitos e garantías

Sempre que un usuario acode a un taller ten dereito a pedir un orzamento por escrito antes de realizar calquera reparación ao seu vehículo, que terá una validez mínima de 12 días hábiles. Os talleres non poden realizar ningún tipo de traballo sen ter a conformidade por escrito do cliente, ou ben a renuncia, tamén por escrito, de que se elabore tal orzamento. Cando un usuario non acepta o orzamento, o responsable do taller debe devolver o vehículo na mesmas condicións en que foi entregado e o cliente terá que abonar o importe establecido pola elaboración do mesmo. No caso de que xurdan novas avarías ou defectos durante a reparación, que non estaban previstas no orzamento, o taller nunca debe reparalas sen comunicalo antes ao cliente coa expresión do seu importe, para que este decida que facer. No caso de que un cliente decida paralizar o encargo, pode facelo en calquera momento, pero debe abonar ao taller o importe dos traballos que se realizaron até a retirada do vehículo.

O talleres, ademais do orzamento, deben entregar aos clientes un resgardo acreditativo do depósito do vehículo, sempre que este quede depositado no taller paira a elaboración dun orzamento ou paira a súa reparación. O orzamento terá a función de depósito cando aquel xa exista e estea asinado polo responsable do taller e o usuario. A presentación do resgardo será necesaria tanto paira a recollida do orzamento, como paira a retirada do vehículo.

Tanto no orzamento como no resgardo debe figurar un contido mínimo:

• O número do taller (segundo rexistro especial).
• Identificación fiscal e domicilio.
• Nome e domicilio do usuario.
• Identificación do vehículo, con expresión de marca, modelo, matrícula e número de quilómetros percorridos.
• As reparacións que se van a efectuar, os elementos que se deben reparar ou substituír e/ou calquera outra actividade, con indicación do prezo total desglosado a satisfacer polo usuario.
• Data e firma do prestador do servizo.
• Data prevista de entrega do vehículo xa reparado, a partir da aceptación de orzamento, ou da entrega do orzamento, en caso de resgardo.
• Indicación do tempo de validez.
• Un espazo reservado paira a data e a firma de aceptación por parte do usuario, si trátase do orzamento.

Entre as obrigacións dos talleres figura tamén a de entregar ao cliente una factura escrita, asinada e selada, debidamente desglosada e na que se especifiquen calquera tipo de cargos devengados, as operacións realizadas, as pezas ou elementos utilizados e as horas de traballo empregadas, sinalando paira cada concepto o seu importe.

Unicamente pódense devengar gastos de estancia cando, una vez que se confeccionou un orzamento ou reparado un vehículo, e púxose en coñecemento do usuario, este non se pronuncie respecto diso no prazo de tres días hábiles. Os gastos de estancia só procederán cando o vehículo se atope en locais baixo custodia do taller e polos días que excedan este prazo.

Respecto das pezas ou repostos utilizados na reparación, hai que ter en conta que o taller non pode cobrar máis do que figure como prezo de venda ao público na súa factura de compra da peza, é dicir, o taller non pode recargar ningunha cantidade sobre o prezo de venda ao público destas. E todos están obrigados a ter a disposición do público paira a súa consulta dentro do establecemento una xustificación documental que acredite a orixe e o prezo dos repostos utilizados nas reparacións.

O importe facturado por cada peza debe corresponderse sempre co que figure no orzamento, e o cliente pode solicitar una xustificación documental que acredite tanto o prezo como a orixe dos repostos. O taller que efectúe a reparación está obrigado a presentar ao cliente e entregarlle ao termo da mesma, salvo renuncia expresa e por escrito, as pezas, elementos ou conxuntos que sexan substituídos.

Todas as reparacións ou instalacións que se realicen nun taller teñen garantía, polo menos, nas condicións que establece a normativa en vigor. A garantía que dá o taller caduca aos tres meses ou aos quince días se se trata de vehículos industriais, ou ben aos 2.000 quilómetros percorridos, independentemente do tipo de vehículo. Pero o usuario pode respirar tranquilo, porque as pezas substituídas tamén posúen una garantía legal, neste caso moito máis ampla. Así ocorrerá, segundo a Lei de Garantías dos Bens de Consumo, cando exista una falta de conformidade da peza, é dicir, se a peza presenta un defecto de fabricación ou se aprecia una diferenza entre o ofertado e o publicitado, xa sexa na súa natureza, características, condicións, utilidade ou finalidade.

O período de garantía entenderase desde a data de entrega do vehículo, e terá validez sempre que este non sexa manipulado ou reparado por terceiros. A garantía non se estende ás pezas achegadas polo propio usuario. A garantía é total, incluíndo materiais e man de obra, e afecta a todos os gastos que se poidan ocasionar, talles como os do transporte que a reparación esixa, o desprazamento dos operarios que houbesen de efectuala cando o vehículo avariado non poida desprazarse, o valor da man de obra e material de calquera clase, así como a imposición fiscal que grave esa nova operación. Se se produce una avaría durante o período de garantía na parte ou partes reparadas, o taller, previa comunicación do usuario, debe reparala gratuitamente, tanto si efectúaa o propio taller garante coma se realízaa outro que actúe no seu nome.

O taller, con todo, non ten que responsabilizarse das avarías sobrevindas, nin cando o fallo mecánico derívese da non aceptación por parte do usuario da reparación de anomalías ou de avarías ocultas, previamente comunicadas (a condición de que a referida falta de aceptación fíxose constar na factura, así como a necesidade da súa reparación).

A necesidade de reparar o coche nun taller é una das situacións que máis tensións poden orixinar no condutor. Á contrariedade de pasar varios días sen un ben tan prezado e necesario como o automóbil, únese o medo ante os resultados da reparación, xa que son moitas as ocasións nas que o cliente sente indefenso cando pretende reclamar por un traballo que non sempre considera ben feito. Nestes casos é importante saber que os talleres de reparación de utomóviles están sometidos a unha normativa desde que nos anos 70 ditásese, a nivel estatal, o primeiro Decreto sobre a actividade de reparación de vehículos. Una regulación na incluíase un cadro de dereitos e garantías de protección aos usuarios de tales servizos. Desde entón, a normativa foise adaptando ás novas circunstancias e evolución da sociedade.

Nestes momentos, a maioría das comunidades autónomas ten un marco xurídico propio adaptado ás novas tecnoloxías e ás especialidades derivadas das mesmas. A normativa autonómica ha recollido e ampliado os conceptos e os criterios establecidos pola normativa estatal que serviu de marco xeral paira regular este tipo de actividades dirixidas ao usuario final. A última novidade, neste sentido, é a recente creación en Andalucía do Órgano de Mediación do Sector de Talleres de Automóbiles e Afíns, formado pola Consellería de Gobernación, empresarios e as asociacións de consumidores, paira conciliar os intereses de cidadáns e empresas en caso de conflito.

Os talleres de reparación de automóbiles pódense definir como establecementos industriais nos que se efectúan operacións encamiñadas a restituír as condicións normais do estado e o funcionamento de vehículos automóbiles, ou de equipos e compoñentes dos mesmos e o seu mantemento, que padeceron alteracións tras a súa fabricación. Tendo en conta que un vehículo mal reparado e posto en circulación pode supor un gran perigo, os talleres deben cumprir uns requisitos mínimos paira poder ofrecer este tipo de servizo aos usuarios.

Os talleres poden ser de dúas clases:

• Xenéricos ou independentes: Cando non están vinculados a ningunha marca que implique especial tratamento ou responsabilidade acreditada pola casa en cuestión. Nos talleres non clasificados como oficiais de marca queda prohibida a ostentación de referencias a marcas, tanto no exterior como no interior do taller, co fin de non inducir a confusión ou a erro ao usuario.

• Oficiais de marca: Cando están vinculados a empresas fabricantes de vehículos automóbiles ou de equipos ou compoñentes nacionais ou estranxeiros, nos termos que se establezan en autorización escrita. Os talleres oficiais de marca terán a disposición do público, en todo momento, os catálogos e tarifas, actualizadas, das pezas que utilicen nas súas reparacións; así como as táboas de tempos de traballos e o seu sistema de valoración paira aquelas operacións que se fixen previamente.

A Unión Europea ha aprobado novas normas que permiten aos propietarios de automóbiles elixir entre un maior número de provedores de servizos postventa, que poderán ser concesionarios ou talleres completamente independentes. Así, non se poderá impedir que un taller de reparación traballe con vehículos de varias marcas. As novas normas cobren a venda e os servizos postventa de todos os tipos de vehículos de motor (vehículos de pasaxeiros, vehículos industriais lixeiros, camións e autobuses).

Doutra banda, o novo marco xurídico permite elixir aos concesionarios entre efectuar eles mesmos as reparacións ou subcontratalas con outro membro autorizado da rede do fabricante, xa sexa outro distribuidor/taller de reparación integrado ou unicamente un taller de reparación. Ademais, permite que calquera taller de reparación que cumpra os criterios de calidade fixados por un fabricante intégrese na rede de talleres de reparación autorizados do mesmo, sen estar obrigado a vender coches novos. Desta forma, o fabricante non pode limitar o número de talleres autorizados, e non pode restrinxir a liberdade dun taller autorizado de reparar vehículos doutras marcas.

Con arranxo ás novas normas, os fabricantes tamén teñen que conceder aos talleres de reparación independentes, que opten por non vincularse a ningunha marca concreta, o acceso a todo o que necesiten en materia de información técnica, ferramentas, equipos, incluídos os de diagnóstico, e formación. Así, prohíbense as cláusulas coas que se trataba de impedir que os talleres autorizados fornecesen aos talleres independentes recambios orixinais ou recambios de calidade equiparable. Con estas disposicións preténdese garantir que os talleres de reparación independentes poidan seguir competindo de forma efectiva coa rede de talleres de reparación autorizados do fabricante. E, especialmente, que os consumidores poidan elixir onde reparar o seu vehículo.