A acupuntura é una dos denominados medicamentos alternativos máis coñecida e utilizada na actualidade. Os seus seguidores son tantos como os seus detractores, con todo, os resultados dos últimos estudos clínicos demostran a súa eficacia contra a dor e noutras moitas patoloxías, logrando que sexa aplicada en hospitais e centros de saúde públicos andaluces. A Organización Mundial da Saúde recoñece a súa utilidade ante determinadas enfermidades e, máis recentemente, a Academia de Ciencias Médicas de Cataluña e Tiroteares acolleuse á Sociedade Científica de Acupuntura de Cataluña e Tiroteares.
Nocións básicas
A década dos 70 foi testemuña da chegada a España desta técnica oriental milenaria que xa se empregaba desde facía anos en Francia e Alemaña, entre outros. A Organización Mundial da Saúde recoñeceu os efectos positivos da acupuntura nun importante número de enfermidades, o que supón un impulso cara á súa total aceptación na comunidade médica.
Que é a acupuntura? Trátase dunha técnica que busca a harmonía enerxética do ser humano. Segundo a tradición médica chinesa, cando rompe o equilibrio no organismo aparecen as dores, as molestias e os problemas de saúde, en xeral.
Como funciona? Consiste na inserción de diversas agullas metálicas moi finas en lugares moi concretos do corpo humano, coñecidos como meridianos. É por estes meridianos ou canles, cada un deles conectado con órganos vitais, por onde flúe a enerxía necesaria paira manter o correcto equilibro do organismo. “Coas agullas corríxese o movemento enerxético do corpo, é dicir, una enfermidade pode producir una alteración enerxética no corpo ou, ao revés, una alteración enerxética pode provocar una enfermidade. Por medio das agullas estimúlase ou se desbloquea (diminúe) a enerxía, en función do que sexa necesario en cada caso concreto”, explica Xavier Palacios médico acupuntor, formado fai máis dun cuarto de século en Francia. Ao picar coas agullas nestes puntos libéranse endorfinas e outros neurotransmisores que poden axudar a diminuír a dor, reducir as inflamacións, fortalecer o sistema inmunológico e axudar ao corpo a combater as infeccións.
Cantos puntos de enerxía ten o corpo humano? Existen 365 puntos situados sobre as canles chamadas principais ou clásicos, pero nos últimos cen anos descubríronse puntos chamados “extras”, que superan os 100, e serven paira múltiples procesos.
Como son as agullas que se utilizan? A maior parte das agullas están feitas de aceiro e prata, aínda que tamén se poden atopar de ouro, o que encarece o tratamento. As agullas poden ter o mango de cobre e algunhas contan na punta cunha planta coñecida como artemisa á que se prende lume e dá calor. Todas as agullas son estériles e dun só uso.
Existen distintas clases de agullas paira cada zona a tratar? Si, pódense utilizar distintos tipos de agullas dependendo da enfermidade e da persoa. É dicir, una persoa obesa necesitará una agulla máis longa que una persoa delgada, posto que paira chegar ao meridiano necesítase maior lonxitude. As clases de agullas tamén varían en función de si o médico considera que se debe facer sangrar ao paciente ou non. “Hai ocasións nas que se fai sangrar paira desconxestionar a zona. Paira iso utilízanse unhas agullas lanceta, que terminan en uve”, explica o doutor Palacios.
Cales son as vantaxes da acupuntura? Ademais de reducir considerablemente os estados de dor, a acupuntura é facilmente aplicable, a condición de que se estea en mans dun profesional, acurta o período de convalecencia e resulta moi eficaz.
É especialmente beneficiosa en? quen padecen enfermidades crónicas que non responden o tratamento convencional e paira aqueles alérxicos a certos medicamentos.
É dolorosa? Non. Consiste nunha pequena picada. Unicamente pode sentirse algo ao estimular a agulla, pero non provoca dor.
Ten algún efecto secundario? Poden presentarse, sobre todo, se quen a aplica non é un profesional ou non sabe picar. Nas primeiras sesións é posible que aparezan algunhas reaccións sen importancia como sensación de mala gana e malestar, nauseas, lixeiros mareos. Estes efectos poden derivan dunha mala práctica, aínda que non é así en todos os caos. “O médico debe tratar de limitar ao máximo que se produzan estes síntomas, e pódeo facer limitando o número de agullas nas primeiras sesións ou reducindo o tempo da picada”.
Cantas sesións son necesarias? Depende do paciente, a súa enfermidade e o estado en que esta se atope. Por normal xeneral, adóitanse aplicar unhas 10 ó 12 sesións, e até a cuarta ou sexta sesión non se comeza a prezar una notable melloría.
Canto custa cada sesión? O prezo varía entre os 40 e os 80 euros, no medicamento privado. Na pública aínda non está regulado.
O seu diagnóstico
Segundo os Institutos Nacionais de Saúde americanos, uno de cada tres norteamericanos necesita algunha vez na súa vida una terapia alternativa ao medicamento convencional. En España cada ano aumenta o número de pacientes que acoden en busca dunha solución aos tradicionais medicamentos (principalmente antiinflamatorios). “Principalmente, porque a sociedade tende a buscar métodos o máis naturais posibles ao seu problema”, explica Xavier Palacios Urdiain, médico acupuntor. A acupuntura perfilouse como una das técnicas máis exitosas, dada a posibilidade de aplicala a practicamente todo o mundo, “a única limitación é o posible rexeitamento que una persoa senta cara ás agullas. Mesmo a nenos de dous anos pódeselles tratar a alerxia ou neurosis con acupuntura”.
Paira lograr este obxectivo é importante “comezar o tratamento cos primeiros síntomas, é dicir, na primeira fase da enfermidade ou patoloxía, ou cando se ve que o medicamento convencional (os fármacos) non alivia ou elimina as molestias”, explica o doutor Rafael Cobos, do Hospital Virxe do Rocío de Sevilla.
Ademais, é fundamental que o profesional realice un completo diagnóstico ao paciente. “Débese avaliar todo. En primeiro lugar é necesario coñecer os síntomas que ten o paciente, estudar a posible causa dos mesmos, e despois facer un diagnóstico no que se valorará o estado enerxético da persoa, que moitas veces se aprecia a primeira ollada, xa que depende de como se atopa a pel, o seu brillo ou sequedad, a lingua, os ollos, o pelo…” En ocasións e, dependendo do mal que se queira tratar, pode ser necesario realizar análises complementarias de sangue ou ouriños, e mesmo outro tipo de probas médicas.
Tras este estudo, o paciente comezará a recibir as sesións de acupuntura, “nas que o especialista decidirá, dependendo do momento e o estado da persoa, como colocar as agullas e canto tempo. En persoas moi ansiosas que necesitan atoparse ben canto antes, o tempo entre una e outra sesión diminuirá”, explican os profesionais consultados. Os primeiros días do tratamento adóitanse aplicar dúas sesións por semana e cando comezan a remitir os síntomas, una sesión semanal ou cada quince días é suficiente para que o paciente senta ben.
Acupuntura e enfermidades
Aínda que os expertos suxiren a súa utilización como tratamento principal paira a cura das enfermidades, a acupuntura úsase a miúdo como terapia complementaria, sobre todo como método paira reducir a dor no caso de, por exemplo, hernias discales. A súa aplicación é tan ampla que serve mesmo como sistema de prevención de enfermidades ás que o corpo é máis vulnerable dependendo da estación do ano.
A noción popular de que é una crenza primitiva ou produto dun pensamento esotérico “é falsa”, segundo afirma Doce María Martínez Barquín, médico e responsable da Unidade de Tratamento da Dor con Acupuntura do Distrito Sanitario Málaga. Esta profesional atribúe o escepticismo de moitas persoas a que “a acupuntura procede dunha filosofía, una lóxica e uns hábitos dunha civilización -a chinesa- moi diferente á nosa”. Aínda que é una técnica desenvolvida fai máis de 5.000 anos como produto da observación e a experiencia, é difícil achar estudos que demostren a súa evidencia científica. Por esta razón, Martínez Barquín, como moitos outros profesionais nesta área, demandan estudos elaborados con metodoloxías sólidas que logren demostrar evidencias científicas. O principal problema é o seu custo; este tipo de estudos esixe fortes investimentos que as institucións e organismos non sempre están dispostos a financiar. “Desde logo, a presión dos laboratorios farmacéuticos é innegable”, sentenza Martínez.
Aínda que a acupuntura obtén moi bos resultados en problemas, dores de muelas e molestias relacionadas coa menstruación e o climaterio, onde máis se puido demostrar e constatar o poder terapéutico das agullas é nas desordes psicosomáticos e músculo-esqueléticos. É nestas situacións onde os pacientes obteñen os resultados máis rápidos e firmes, “a tensión, a depresión, a ansiedade, o insomnio ou a fatiga son problemas cada vez máis habituais na nosa sociedade. A acupuntura, polos seus efectos relaxantes, o combate e axuda a superalos”.
No entanto, hai que ter presente que a acupuntura “non debe suplir ao medicamento convencional”, comenta Vicente Palomo, secretario de información da Sociedade Española de Medicamento Xeral. Segundo Palomo”a acupuntura parece eficaz en determinadas enfermidades e síntomas, pero precisa de estudos máis profundos e científicos ao uso, paira determinar con seguridade as aplicacións en que resulta verdadeiramente útil”. Una idea que comparten profesionais acupuntores como o doutor Cobo quen explica que “non debe exporse como una medicamento alternativo, senón como una alternativa terapéutica, compatible cos métodos do medicamento. En definitiva, o paciente ha de recibir o tratamento sen que iso leve illalo dos demais métodos modernos de diagnóstico e/ou tratamento”.
Sen regulación médica
Paira obter os resultados desexados é imprescindible que a acupuntura sexa practicada por un médico acupuntor. Só así se poderán aliviar as dores e limitar a aparición de posibles consecuencias desagradables e perfectamente evitables paira o paciente.
Uno dos principais problemas polos que se viu afectada esta técnica é pola falta dunha regulación médica. “De recomendar esta técnica, eu sempre me aseguro que quen a vaia a aplicar sexa médico, pois considero que é o único profesional con coñecementos suficientes que lle capacitan paira facer un diagnóstico exacto, básico paira aplicar un tratamento correcto”, comenta Vicente Palomo, da Sociedade Española de Medicamento Xeral.
A pesar de que existen antecedentes lexislativos acerca da súa regulación en España, como foi o caso dunha Proposición de Lei e dúas iniciativas lexislativas nos Parlamentos de Andalucía e Cataluña, os profesionais desta práctica levan anos reclamando que se regule como una especialidade médica máis, asegurando que debe considerarse una ciencia e que o profesional idóneo paira pola en práctica sexa o médico. O acupuntor Xavier Palacios quen recoñece que “hoxe en día é máis difícil abrir una consulta sen permiso, xa que Sanidade obrígache a pasar uns controis bastante estritos e, polo menos, esixe una titulación médica”.
E principal problema reside, con todo, en que a nivel académico non está regularizada a formación, “unicamente Francia e Alemaña contan con centros, pero son privados”. En España, explica Rafael Cobos, existen Cursos Universitarios de formación de Posgrao e Títulos Propios como o da Universidade Pablo de Olavide de Sevilla, que forma médicos con Master en Acupuntura e Moxibustión tras tres anos de formación teórica e práctica. Un médico acupuntor debe ser un Licenciado ou Doutor en Medicamento con tres anos de formación e máis de 750 horas teórico-prácticas.
Os Colexios de Médicos levan anos admitindo no seu seo a grupos de traballo sobre acupuntura, do mesmo xeito que as sociedades científicas nacionais e rexionais. O Colexio de Médicos de Sevilla é pioneiro e referencia nacional de apoio e integración da acupuntura no colectivo médico.
A regulación da práctica en Europa segue tendencias diferentes, segundo países: Bélxica, Francia, Alemaña, teñen lexislacións reguladoras e adoitan concibir a figura do médico como o director ejecutante da indicación e práctica. Nos próximos meses, por aplicación da Lei de Ordenación das Profesións Sanitarias (LOPS), regularase o exercicio e a acreditación dos médicos acupuntores a través dos Colexios Oficiais de Médicos. Noutros países, como Brasil, é especialidade médica, e en China, existe una carreira de medicamento específico de sete anos de duración baixo o epígrafe “Medicamento Tradicional China”.
O último escollo por sortear que queda á acupuntura é entrar dentro do catálogo de prestacións da sanidade pública. “É una pena que una técnica tan barata resulte tan cara; nin a sanidade pública nin o Igualatorio cóbreno. É necesario recorrer a consultas privadas, co fácil que sería que o sistema sanitario contase cun médico acupuntor no seu ambulatorio ou centros sanitarios”, lamenta o doutor Palacios.En España os centros públicos que inclúen a técnica da acupuntura limítanse á Comunidade de Andalucía e son os seguintes:
Unidades de Tratamento de Dor:
- Hospital Virxe do Rocío
- Clínico Macarena e Valme
Distritos sanitarios:
- Morón (Dos Hermanas)
- Camas (Castilleja de la Cuesta)
- Málaga