Investigadores estadounidenses e europeos descubriron unha parella de xemelgos concibidos a partir dunha “dobre fecundación”. Esta prodúcese cando dous espermatozoides se unen a un único óvulo, un fenómeno que só se dá no 1% das concepcións, e cuxos embrións raramente sobreviven.
Neste tipo de casos, cada espermatozoide achegou xenes a cada un dos nenos, de tal maneira que comparten unicamente a metade dos xenes do pai e todos os da nai. “O seu parecido ocupa un lugar intermedio entre os xemelgos idénticos e os xemelgos”, sinala a xenetista Vivienne Souter, do Centro Médico Banner Good Samaritan, de Phoenix (EE.UU.).
Aos científicos chamoulles a atención a ambigüidade xenital dun dos xemelgos. Ao estudar a súa estrutura xenética viron que era hermafrodita, isto é, que tiña tecido ovárico e testicular. O outro é un home. Ambos desenvólvense de forma normal, tanto física como mentalmente.
“O número de casos de embrións creados desta forma é moi pequeno”, apunta o xenetista David Bonthron, da Universidade de Leeds (Reino Unido). É moi difícil descubrir este tipo de xemelgos porque se teñen que dar tres condiciones: que prospere a “dobre fecundación”; que se divida para formar dous xemelgos, e que os nenos sexan descubertos pola comunidade científica. “É extremadamente pouco probable que vexamos outro caso”, segundo Charles Boklage, da Universidade de Eastern Carolina (EE.UU.).
Na fecundación de xemelgos idénticos, un óvulo é fecundado por un espermatozoide; no caso de xemelgos, dous espermatozoides fecundan a dous óvulos.
