Representantes de diversas administracións sanitarias autonómicas criticaron a excesiva presión comercial que exercen os grandes laboratorios farmacéuticos coa intención de impor os seus produtos aos prezos que lles garantan os beneficios máis elevados posibles.
No marco das xornadas sobre gasto farmacéutico organizadas en Santiago de Compostela polo Servizo Galego de Saúde (Sergas), que terminaron o venres, os responsables de política farmacéutica de Galicia, Cataluña, Madrid, Tiroteares, Castela e León, e Castela-A Mancha, reprocharon ao sector industrial una liña de actuación excesivamente en función dos seus intereses comerciais.
Pola súa banda, Jordi Martí, director comercial dos laboratorios Amgen, líderes mundiais en biotecnoloxía, respondeu aos responsables sanitarios que as últimas vías de investigación están a descubrir novas moléculas e drogas, cada vez máis eficaces, pero tamén máis sofisticadas e custosas.
Martí recalcou que os recursos financeiros en investigación e desenvolvemento que emprega a industria farmacéutica son moi altos, non soamente nos medicamentos que acaban saíndo ao mercado, senón naquelas que finalmente non se concretan e “quedan no camiño” en fases xa avanzadas, una vez que xa se destinou ao seu errado desenvolvemento cuantiosos recursos.
Banalización
A directora xeral de Farmacia do Sergas, Berta Cuña, insistiu en que a consecución dun medicamento concreto leva detrás un esforzo tecnolóxico impresionante, una circunstancia que, advertiu, non se ten suficientemente en conta, o cal acaba provocando una “banalización” do valor dos medicamentos.
Neste sentido, indicou que cando un usuario banaliza ou infravalora o auténtico valor dun fármaco dá o primeiro paso paira un uso non racional do mesmo, en referencia á adquisición a treo de medicamentos que se acumulan sen necesidade nos domicilios.
Doutra banda, o responsable de Farmacia da comunidade de Castela-A Mancha, Anxo Martín, lanzou una advertencia sobre a tendencia a vender a idea de que como os fármacos son máis caros en Francia ou Alemaña, en España deberán subir paira porse á súa altura.
Martín considerou que sería un erro ceder ante formulacións interesadas da industria e asumir sen máis una equiparación de prezos, “cando non existe una converxencia de soldos, xa que o salario mínimo en España é un terzo do francés”.
