Case cinco millóns de persoas morren cada ano no mundo a causa do tabaquismo. O tabaco mata a máis persoas que calquera outra enfermidade e a Organización Mundial da Saúde (OMS) calcula que no ano 2030 máis de 10 millóns de cidadáns morrerán cada ano como consecuencia do habito de fumar.
Os 192 Estados membros da OMS están reunidos desde o luns en Xenebra paira tentar conseguir un amplo consenso nas últimas negociacións sobre o Convenio Marco paira o Control do Tabaco, o primeiro convenio internacional contra o tabaquismo.
A directora xeral da OMS, Gro Harlem Brundtland, recoñeceu que aínda hai certos aspectos nos que persisten as diverxencias, pero indicou que quedan dúas semanas de negociacións paira buscar un compromiso. Brundtland engadiu que despois do proceso de aprobación e ratificación do Convenio, cada país terá que “escribir, defender, aprobar e aplicar” a lexislación necesaria.
Tras a última reunión, o 28 de febreiro, o texto da Convención será revisado e traducido a diferentes linguas polos expertos da OMS paira ser sometido á Asemblea deste organismo.
España, á cabeza
España segue á cabeza das nacións europeas onde máis se fuma. Estímase que en torno ao 35% da poboación española faio, e que o hábito se adquire nos primeiros anos da adolescencia, entre os 11 e os 13 anos, idade na que un 15% dos adolescentes e a metade dos mozos maiores de idade é fumador habitual. No noso país morren ao ano unhas 55.000 persoas por enfermidades directas debidas ao tabaco.
España uniuse aos principais países do mundo na loita firme contra o hábito. O recentemente aprobado Plan Nacional contra o Tabaquismo prevé acurralar ao tabaco e axudar aos fumadores a que deixen o seu pernicioso hábito. O obxectivo é reducir nun 6% o número de fumadores. A situación no resto do mundo occidental é a seguinte:
Estados Unidos
Paira os 46 millóns de estadounidenses que fuman, segundo datos da industria tabaqueira norteamericana, acender e saborear un cigarro está a converterse nun pesadelo a medida que os Estados acentúan as medidas restritivas paira protexer ao non fumadores. O alcalde de Nova York, Michael Bloomberg, acaba de aprobar, sen oposición dos concelleiros demócratas nin protestas nas rúas, una ultrarrestrictiva lei que prohibe fumar nos 14.000 bares e restaurantes da cidade. Os locais que queiran deixar fumar, terán que dispor de espazos pechados a disposición dos fumadores e pagarán impostos especiais.
Francia
En Francia, o tabaquismo activo cóbrase anualmente máis de 60.000 vidas humanas e o tabaquismo pasivo outras 2.500 ou 3.000. O custo financeiro anual desa catástrofe é superior aos 4.000 millóns de euros e, desde hai anos, conságranse uns 20 millóns de euros á prevención, paira acompañar una lexislación moi restritiva.
Desde 1991, en Francia está prohibida toda publicidade directa do tabaco na radio, a TV e a prensa escrita. Tamén está prohibido fumar en espazos públicos (empresas, administracións, etc.), onde deben existir lugares especiais paira fumadores. En cines, teatros, restaurantes e transportes públicos está prohibido fumar, salvo nos espazos especialmente habilitados paira os fumadores.
As empresas deben crear espazos especiais paira fumadores. E a infracción das prohibicións está severamente castigada. Un fumador impenitente pode ser castigado con multas de 75 a 200 euros en caso de reincidencia en lugares públicos. Os patróns que non cumpran a lexislación poden ser castigados con multas de 450 a 1.000 euros. Durante a última década, numerosos tribunais nacionais ditaron sentenzas contra particulares, empresas e grandes grupos audiovisuais por incumprir a lei antitabaco.
Italia
A lei antitabaco italiana prohibe fumar en calquera lugar público baixo pena de até 250 euros paira o infractor e até 2.000 euros paira o responsable do local, xa sexa un restaurante, oficina ou axencia bancaria. Está prohibido fumar nos aeroportos, e o ministro de Sanidade, Girolamo Sirchia, libra una batalla para que ninguén fume en uniforme: nin policías, nin carabineros, nin bombeiros. A lei en Italia permite fumar en restaurantes sempre que delimiten as zonas de fumadores.
Bélxica
O Goberno belga xa eliminara a publicidade do tabaco nos medios de comunicación audiovisuais e escritos e mesmo o patrocinio de grandes acontecementos un ano antes de que a directiva comunitaria fose aprobada polos ministros de Sanidade do Quince.
Precisamente esta actitude foi a que orixinou o ano pasado un grave enfrontamento político interno, ao decidir a Federación Internacional de Automobilismo (FIA) eliminar do seu calendario de 2003 de grandes premios de Fórmula 1 ao circuíto belga de Spa-Francorchamps, a pesar de que expertos e pilotos considérano un dos mellores do mundo.
Alemaña
En Alemaña máis do dobre de persoas caen vítimas do tabaco que do alcol e todo o resto de drogas xuntas. Consciente diso, o Goberno dos socialdemócratas e os verdes chegou ao poder prometendo desatar una campaña contra o consumo de tabaco e estender a toda a UE una prohibición da súa publicidade.
A lei actual establece que fumar está prohibido en lugares de traballo e atención ao público, así como en espazos públicos pechados ou transportes comunais, e tamén en comercios con maioría de propiedade estatal.
Gran Bretaña
En realidade, o Reino Unido non adoptou practicamente ningunha medida unilateral neste terreo e limitouse a seguir as directivas europeas con regular entusiasmo. É certo que o prezo do paquete ponse en case 8 euros e que non se permite fumar en moitos lugares de traballo, pero iso non se aplica a edificios oficiais como o Parlamento.
Por outra banda, séguese fumando libremente en pubs e clubs e non parece existir ningunha obrigación específica para que os restaurantes dispoñan de zonas de non fumadores. Uns o fan e outro non. O maior inimigo que ten o fumar neste país é o prezo.
Rusia
Co tabaco sucede en Rusia o mesmo que en moitas outras esferas da vida: suponse que un amplo e prolijo conxunto de leis regula o seu uso até o mínimo detalle, pero na realidade os textos aplícanse pouco. A denominada “Lei sobre a limitación do uso do tabaco” prohibe en xeral fumar nos locais abertos ao público (non se inclúen discotecas nin bares), aínda que na vida diaria interprétase que se pode fumar sempre que non exista un cartel que o prohiba expresamente.
A maioría dos restaurantes dispón de espazos paira fumadores. Así mesmo, prohíbese a publicidade do tabaco en televisión, en medios escritos e tamén na rúa, aínda que isto último non se cumpre.
