Coas altas temperaturas apetece tomar unha ducha de auga ben fresca. A auga fría estimula e despexa pola mañá, activa a circulación e deixa o cabelo máis brillante. Pero, é recomendable para todo o mundo? Ten efectos adversos? Neste artigo descríbense algúns dos beneficios da auga fría para o organismo e tamén se explica por que hai que ser coidadoso cos cambios bruscos de temperatura.
Utilizar auga ben fría pode resultar moi apetecible no verán, tanto como a auga moi quente no inverno, aínda que desde a Academia Española de Dermatoloxía e Venereología (AEDV) advirten de que se está demasiado quente pode desintegrar algunhas moléculas do manto acedo e favorecer unha excesiva sequedad da pel.
Con todo, hai que ter en conta que unha ducha de auga moi fría, que produce unha sensación agradable e instantánea de frescor, provoca tamén a posta en marcha de determinados sistemas de regulación para manter a temperatura interna de 37 graos (a idónea para o correcto funcionamento do organismo), o que implica un alto gasto de enerxía que, despois, deriva nunha maior sensación de calor. É dicir, que por efecto rebote a auga fría fai que senta máis rápido a calor tras a ducha que se se fai con auga tépeda.
Beneficios de utilizar auga fría
As duchas de auga fría axudan a diminuír a sensación de pesadez ou dor das extremidades inferiores
Pero, a auga fría, máis aló da empregada na ducha matutina para activar o corpo e a mente, achega outros beneficios. É moi recomendable para diminuír a sensación de pesadez ou dor das extremidades inferiores, sobre todo en quen sofren mala circulación, varices ou retención de líquidos. Unha ducha de auga fría, empezando polos pés e ir ascendendo ata a metade de coxa, activa tanto a circulación sanguínea como a linfática. Nesta mesma liña, un estudo realizado en xogadores de fútbol profesional do Real Racing Club de Santander durante a pretemporada puxo de manifesto que a inmersión de membros inferiores en auga xeada en períodos de 30 segundos alternados con pausas dun minuto e medio mostraron unha diminución significativa da porcentaxe de sensacións de incomodidade relacionadas coa fatiga muscular (dor e contracturas musculares).
O pasado 22 de marzo, coincidindo co Día Mundial da auga, expertos da AEDV lanzaron unha serie de consellos relacionados coa auga e a pel. Cando se trata da aplicación externa, sexa directa ou mediante compresas, a auga fría axuda a acougar con rapidez o picor e a diminuír a inflamación da pel ante urticarias, picaduras de insecto ou eccemas.Incluso a Dra. Eulàlia Baselga, dermatóloga pediátrica e directora médica da clínica dermatológica Dermik de Barcelona, explicou que, vía tópica, favorece a penetración de sustancias hidrosolubles, aumenta a elasticidade, mellora o aspecto da pel e evita o incremento da súa temperatura. Este é un aspecto importante ante a canícula estival: a aplicación externa de auga sobre a pel evita que se produza un golpe de calor.
Auga fría: coidado co cambio brusco de temperatura
O síncope de hidrocución está provocado pola baixada brusca da temperatura corporal ao meterse na auga fríaUnha das recomendacións máis escoitadas durante a época estival é que non hai que bañarse ata pasadas dúas horas despois de comer. Co aviso de perigo do corte de dixestión, moitos son os que despois de comer viron como pasaban de lentas as horas ata poder renovar a diversión na auga. Con todo, o corte de dixestión non existe, como entidade clínica recoñecida. En realidade, este termo é inadecuado, xa que non consiste nunha alteración do proceso dixestivo, senón nun conxunto de síntomas dixestivos que se relacionan co síncope de hidrocución, que está provocado pola baixada brusca da temperatura corporal.
Ademais de en o aparello dixestivo, a hidrocución ten efectos sobre o sistema cardiocirculatorio que produce unha diminución da frecuencia cardíaca e do fluxo sanguíneo cerebral. Este cadro xera diversos síntomas como son as náuseas e vómitos, visión borrosa, zumbido nos oídos, cefalea, síncope -perda transitoria de conciencia, debida á hipoperfusión cerebral, con recuperación espontánea e sen secuelas- e, mesmo, parada cardiorrespiratoria. Se isto sucede na auga, a vítima pode sufrir un afogamento.
Cando hai máis risco de sufrir unha hidrocución? Cando a temperatura da auga é moi baixa (inferior a 27 °C) ou a do organismo moi alta, ou cando existen polo menos 5 °C de diferenza entre a temperatura do corpo e a da auga. Entón, se un mergúllase de golpe, pode baixar a temperatura corporal de case 40 ºC a pouco máis de 25 ºC en poucos segundos. Isto é fácil que suceda en determinadas situacións, como despois de estar moito intre tomando o sol, de realizar exercicio intenso ou de facer unha comida copiosa. Pero tamén algunhas enfermidades, como as cardiovasculares, a febre, tratamentos farmacolóxicos, o consumo de alcol e outras drogas poden provocar unha temperatura corporal elevada.
Por este motivo, ante algunha situación de risco, o mellor é evitar este contraste e meterse aos poucos na auga, para que o organismo teña tempo de adoitarse de forma paulatina á temperatura máis baixa. Se, a pesar da precaución, maniféstase algún destes síntomas, o mellor é saír da auga e tombarse na sombra coas pernas no alto. Se o cadro non mellora, o prudencial sería avisar ao 112.
A pesar das bondades da auga fría, sería conveniente que as persoas con enfermidade cardíaca abstivésense de ducharse con esta auga, así como quen teñen a tensión arterial baixa ou sofren alteracións na glándula tiroides, que contribúen a ter a sensación de frío constante.
