Conchita García, médica gerontóloga e secretaria da área de Asistencia Sanitaria en Residencias da Sociedade Española de Xeriatría e Gerontología

O prezo da residencia privada pode ser elevado, se se compara coas pensións actuais

O reto esencial ao que nos enfrontamos é mellorar a calidade de vida de todos eles.

“As familias deben facer unha boa procura para estar seguros de que centro escollido ofrece os requirimentos específicos que necesita o ancián”As residencias de anciáns en España son centros onde médicos e outros especialistas en xeriatría e gerontología dedicámonos a coidar, atender e tentar mellorar a calidade de vida dos anciáns. Na miña opinión, realmente creo que as residencias de anciáns funcionan moi ben. Pero, claro, non todas son iguais: cada centro ten un sinal moi característico. Por iso, a miña recomendación para as familias é facer unha boa procura para estar seguro de que centro escollido ofrece os requirimentos específicos que necesita o ancián.

A familia debería primeiro consultar a un médico especialista en xeriatría. Este paso sempre é recomendable, xa que poderá informar e orientarlles de cales son as necesidades concretas e os requirimentos do seu familiar. A partir de aí, hai que atopar a opción e o centro máis apropiado.

Existen, como di, axudas económicas para acceder a unha residencia pública. Respecto das residencias privadas, o prezo pode ser elevado, en especial se o comparamos coas pensións actuais.

“O custo das residencias pode parecer elevado, pero hai que valorar todas as prestacións e servizos que ofrecen”O custo das residencias pode parecer elevado, pero hai que valorar todas as prestacións e servizos que ofrecen. Os centros cada día melloran a súa atención especializada, cun equipo de coidados e especialistas que inclúe médicos, atención de enfermaría, vídeoconsultas hospitalarias que preveñen moitos problemas de saúde, traballo de terapia ocupacional, fisioterapia, psicoloxía, podoloxía…; ademais dos servizos básicos.

(Ri) Non, por suposto que non. Nas residencias os recursos sempre son poucos; sempre hai moito no que investir para poder mellorar.

As puntuacións para entrar nunha residencia pública inclúen a valoración da pensión, os inmobles que o maior posúe e a situación familiar. Pero esta valoración realízase desde a área de traballo social das comunidades.

Non máis dun ano, aínda que a espera varía segundo a comunidade autónoma.

Adoitan ser os fillos e outros familiares os que engaden diñeiro á pensión para pagar a súa entrada nunha residencia privada, polo menos ata que ao maior concédeselle a praza nun centro público. Outras privadas anuncian a posibilidade dunha praza a cambio dalgunha propiedade inmobiliaria; pero descoñezo como funciona esta última opción.

“O primeiro que debemos saber son as necesidades específicas do noso maior e, en función delas, buscar a residencia máis apropiada”O primeiro que debemos saber son as necesidades específicas do noso maior e, en función delas, buscar a opción apropiada. Unha consulta co geriatra pode axudar neste paso. Se busca unha residencia por unha fractura de cadeira, a familia debe escoller un centro que conte cun servizo de fisioterapia moi potente. Pero se o ingreso nunha residencia é debido a alteracións da conduta, hai que escoller unha residencia que teña persoal especializado e instalacións apropiadas para iso. Este é o caso dun maior cunha demencia incipiente, que requirirá adestramento psicolóxico e de memoria. Mentres que un maior cunha demencia máis avanzada, precisará un centro con unidades de promoción da autonomía.

Isto é complicado. Creo que actualmente un dos estándares de calidade é que sexa un centro que non use suxeicións físicas e utilice de forma racional os neurolépticos (fármacos antipsicóticos).

O sinal xeral para decidir que un maior debe ingresar nun centro é que requira uns coidados inviables de recibir nun domicilio. Entón, a residencia é necesaria.

É difícil acertar, pero creo que sempre o mellor sitio para calquera maior é a súa casa, polo que a primeira opción pode ser tentar contratar a un coidador a domicilio, sempre con atención individualiza. Se vemos que isto non funciona ou non é viable, entón pódese recorrer a unha residencia. Entre unha residencia ou un coidador a domicilio, non hai unha opción que sexa mellor ou peor: só podemos falar de que é o máis adecuado para cada paciente.

Etiquetas:

anciáns coidadores residencias