O Leste de África loita nestes momentos contra o peor brote de leishmaniasis visceral ou tamén chamado kala azar da última década. A colaboración na rexión, a través da Leishmaniasis East Africa Platform (LEAP), deu como resultado o desenvolvemento dunha nova combinación terapéutica, máis barata e que case reduce á metade a duración do tratamento, ao pasar dun ciclo de inxeccións de 30 días a un que dura só 17.
Tras 70 anos de pequenas melloras no tratamento do kala azar en África, LEAP e os seus colaboradores desenvolveron un novo tratamento que cura aos pacientes. Trátase do tratamento combinado de estibogluconato sódico e paromomicina. As terapias combinadas axudan a loitar contra as resistencias aos tratamentos. Os países da rexión están listos para utilizar o tratamento, pero necesitan fondos para controlar a enfermidade. E é que sen fondos internacionais ou o interese dos gobernos benefactores no seu desenvolvemento, poucos pacientes poderanse beneficiar do tratamento.
A directora adxunta do Kenya Medical Research Institute (KEMRI), Monique Wasunna, responsable da Drugs for Neglected Diseases Initiative (DNDi), indica que “os pobres máis pobres, nos pobos máis perdidos, son quen se consomen polo kala azar e os que poden beneficiarse máis dun tratamento máis curto e alcanzable”. “As enfermidades esquecidas, mesmo cando existen novos tratamentos e esperanza, están moi lonxe de ocupar titulares e de ser a prioridade dos doantes para conseguir apoio dos gobernos. É por este motivo que chamamos á acción urxente”, explica.
A leishmaniasis visceral é unha enfermidade parasitaria endémica nuns 70 países ao redor de todo o mundo. Sudán do Sur ten o segundo maior número de casos desta patoloxía, despois de India. Preto de 500.000 persoas están infectadas desta enfermidade e entre unhas 50.000 e 60.000 morren cada ano pola súa causa.
