Liposucción

Liposucción, lipoaspiración ou lipoescultura son denominacións da mesma técnica, aclara o presidente da Sociedade Española de Cirurxía Plástica, Reparadora e Estética (SECPRE), José Manuel Pérez-Macías. Algúns tamén se refiren á aspiración dos cúmulos de graxa localizados en diferentes áreas do corpo como lipomodeling ou refining. “Son maneiras de ‘vender’ a mesma cousa”, explica a doutora Anna Agustí, cirurxiá estética da clínica Teknon de Barcelona.

A liposucción é, xunto ao aumento de mamas, a raíña das intervencións da cirurxía estética, segundo o cirurxián estético Jesús Benito Ruiz. “Está indicada sobre todo paira o tratamento de zonas con exceso de graxa que non responden a dieta e exercicio”, asegura. Este especialista, que opera no Clinic de Barcelona e no Institut Universitari Dexeus, insiste en que “non é un tratamento de adelgazamento” e en que a súa aplicación “reduce volume, non peso”.

Este tipo de técnica pódese realizar no abdome (abdominoplastia), coxas, nádegas, brazos, xeonllos, entrepiernas, pantorrillas, nocellos, cadeiras, mamas nos homes e tamén na cara. A intervención adoita durar entre una e tres horas. Pero, “non se debe practicar en consultas”, aclara o doutor Benito, porque se precisan unhas mínimas condicións de asepsia. E calquera hospital ou clínica privada pode practicar técnicas de liposucción si ten autorización paira levar a cabo outro tipo de intervencións cirúrxicas. Pero non está indicada paira persoas con obesidade como tratamento único; as persoas obesas deben adelgazar mediante dieta e exercicio

. Esta é a opinión xeneralizada entre os especialistas. “Como calquera intervención cirúrxica non está exenta de riscos”, remacha o presidente da SECPRE.

“A liposucción ten indubidables vantaxes estéticas e por iso demándase cada día máis. É una técnica xenial”, afirma a doutora Agustí, mentres asegura que si se extrae a graxa acumulada nos trocánteres (pistoleiras ou cartucheras) esta non se volve a reproducir máis, aínda que non ocorre o mesmo cos “michelines” dos flancos, (cintura) ou o abdome.

A lipoescultura con fins estéticos non está incluída dentro do catálogo de prestacións da Seguridade Social.

Aínda que non hai un rexistro en España, estímase que se realizan cada ano máis de 100.000 liposucciones. O 80% delas practícanse en mulleres, aínda que é certo que a cifra de homes, segundo todas as fontes consultadas, vai en aumento e no seu caso as zonas máis tratadas son o abdome e a papada. Os cirurxiáns insisten en que é una técnica indicada paira o exceso de graxa localizada.

“Si por exceso de graxa fóra, a certas idades practicamente todas as mulleres precisariamos una liposucción, empezando pola cara”, comenta de forma distendida Carmen Flores, Presidenta da Asociación O Defensor do Paciente (ADEPA). Con todo, paira ela ultimamente esta intervención estase banalizando e asegura “que non é a panacea”. Por iso, os especialistas consultados citan algúns consellos paira as persoas que estean a pensar acudir a un centro paira someterse a este tipo de técnicas de extracción de graxa, así como una serie de recomendacións de ADEPA:

• Cerciorarse de que o profesional elixido posúe o título da especialidade, expedido ou convalidado polo Goberno. En España hai ao redor de 900 cirurxiáns plásticos que posúen devandito título, máis que en calquera país da Comunidade Europea. Buscar un cirurxián de entre os asociados á SECPRE garante que o facultativo ten esa preparación e, se é posible, hai que procurar que teña experiencia en liposucción.
• Evitar as intervencións realizadas en consultas sen as garantías sanitarias suficientes. Estas operacións han de efectuarse nun hospital.
• Non esquecer citar as medicacións nin os produtos naturais de herboristería que se estean tomado cando realicen a Historia Clínica, xa que ás veces estes últimos hai que suprimilos por algún tempo antes da cirurxía.
• Non hai que deixar ningunha dúbida sen aclarar ao saír da consulta do cirurxián plástico.
• Asegurarse de que é posible a presenza dun anestesista na intervención. Isto supón una garantía paira o paciente en caso de reaccións adversas. De igual modo, é aconsellable que no mesmo centro haxa una UCI (Unidade de Coidados Intensivos) para que en caso de complicacións non sexa necesario un traslado en ambulancia.
• Pedir un orzamento personalizado pechado. É dicir, que non poida aumentarse posteriormente. O custo deste tipo de intervencións depende do número de zonas a tratar, de cada cirurxián, da clínica… Como orientación pode dicirse que una liposucción custaría entre 600 e 6.000 euros sen incluír os gastos de clínica.
• Esixir o consentimento informado e que queden claros no formulario os beneficios e prexuízos de facerse una intervención deste tipo. Entre os riscos, como en calquera outra operación, están os referentes a infeccións e alerxias.
• Solicitar copia dese consentimento.
• Non pagar sen factura nin abonar a totalidade do importe por adiantado.
• Se se efectúa o pago mediante transferencia bancaria ou cheque, convén facelo sempre a nome dun médico ou da clínica.
• Seguir as pautas marcadas polo seu cirurxián paira obter os resultados desexados.

  Ademais de todas estas “precaucións”, Carmen Flores adianta a intención de ADEPA de solicitar ao Ministerio de Sanidade que obrigue aos centros de cirurxía estética a realizar un exame psicolóxico dos pacientes máis novos. O presidente da Sociedade Española de Cirurxía Plástica, Reparadora e Estética asegura que en xeral non se intervén a persoas que non completen o seu desenvolvemento porque pode haber cambios ao continuar este”.

  Diversidade de técnicas

  Estes tratamentos variaron substancialmente desde que tivo lugar a súa introdución nos anos 80 por parte dos cirurxiáns plásticos, revela Pérez-Macías. A técnica que se aplica hoxe en día consiste en aspirar a graxa por medio dunhas cánulas de diámetro de apenas uns milímetros, conectadas a un sistema sen carga.

  Aínda que pode falarse dunha técnica xeral de liposucción, segundo o doutor Benito, cada cirurxián pode modificala segundo a necesidade ou a súa forma de traballar. Hai aparellos que axudan ao tratamento, como a liposucción ultrasónica ou a vibroluposucción. Existen tamén outros métodos que utilizan o baleiro de forma combinada cos ultrasonidos ou co láser.

  

  A técnica seca, que é como se coñece a aspiración sen infiltrar solucións na zona que se vai a tratar, apenas se usa. Das técnicas húmidas, a máis frecuente é a tumescente, na que se inxectan solucións de soro, combinadas con preparados paira minimizar o sangrado.

  A vibroaspiración debe o seu nome ao equipamento, que consiste en que a cánula vibra, evitando en parte fatígaa do cirurxián. Estas intervencións son esgotadoras paira os operadores. A liposucción ultrasónica emprega ultrasonidos que dilúen a graxa que despois hai que sacar, o mesmo que o técnica láser aplicada á graxa, que despois tamén hai que extraer. Pero estas non se mostraron mellores que a tumescente, por iso esta é a máis amplamente usada, a máis segura e equiparable en resultados ás técnicas máis sofisticadas. Niso coinciden Pérez-Macías e a doutora Agustí.

  Paira despexar dúbidas sobre a liposucción, pode consultar o apartado que lle dedica a web da SECPREou chamar ao 902 409 060, onde lle ofrecerán información sobre os riscos cirúrxicos, as posibilidades de éxito da intervención e os centros cualificados paira levala a cabo.