Médicos do Instituto Marqués de Barcelona lograron o nacemento dun bebé completamente san que foi concibido por fecundación “in vitro” e cuxo embrión permaneceu 13 anos conxelado antes de implantarse na nai.
Este caso, que aparece publicado na edición “en liña” de revístaa “Medicamento Reprodutivo”, é único no mundo e pon de manifesto que o tempo de conxelación non ten por que afectar á supervivencia dos embrións almacenados nas clínicas de infertilidade. O principal risco da conxelación por tempo indefinido é a degradación das proteínas do embrión que poden facer fracasar a xestación.
Esa é a razón de que moitos centros dedicados á reprodución e mesmo as lexislacións dalgúns países establezan un límite de conxelación de cinco anos para os embrións conservados. En España, a lei de reprodución vixente non establece un límite temporal, só indica que a conxelación se prolongará durante o tempo que a muller estea en condicións de ser nai. Despois deberían doarse a outras parellas ou cedelos con fins científicos.
Este caso ten ademais un interese humano. O embrión era un dos moitos embrións que permanecían almacenados en espera de destino. Os pais biolóxicos sometéronse a unha fecundación “in vitro” que tivo éxito. Do tratamento sobraron seis embrións que foron conxelados. Alí permaneceron criopreservados ata que chegaron os seus actuais pais á clínica de Barcelona.
Era unha parella con problemas severos de fertilidade. A muller someteuse a dous tratamentos de fecundación “in vitro” e a unha inseminación que terminaron en aborto. Lonxe de renunciar a ter un fillo, a parella decidiu recorrer ao programa de adopción de embrións do Instituto Marqués, que ao final logrou o resultado desexado.
