Se te preguntas por que existen persoas capaces de manterse delgadas toda a súa vida, a resposta podería ser máis sinxela do que crías. Non se trata de que os seus metabolismos teñan nada de especial. Os seus corpos, ao contrario do que moitos crían, non están deseñados para queimar calorías a gran velocidade. Estas persoas non viven obsesionadas coa comida. E o motivo resulta ser puramente xenético. Vémolo a continuación.
Hai individuos que nunca se abarrotan de pizza e tampouco parecen obcecados co que gozarán na cea. E un equipo de científicos británicos deu co seu segredo: tras inxerir unha cantidade de alimento suficiente, os xenes destas persoas apagan ou desconectan a sensación de apetito. Deste xeito, os seus xenes fanlles sentirse saciados antes. Ademais, o mesmo interruptor xenético que pecha o apetito tamén reduce o seu risco de padecer diabetes ou unha cardiopatía, doenzas moi asociadas aos problemas coa báscula.
Para chegar a esta conclusión, publicada na revista científica Cell, os investigadores analizaron os datos xenéticos de medio millón de persoas entre os 40 e os 69 anos. Monitoraron os seus hábitos alimentarios e de actividade física durante anos, co fin de illar a variante xenética do resto de factores -como a dieta e o exercicio- que tamén inflúen no risco de sobrepeso.
Dieta e exercicio non son suficientes
A relación entre o ADN e a delgadez non sorprende aos expertos. “Existen multitude de xenes que inflúen en aspectos relacionados co apetito e co uso que o noso corpo fai das graxas, polo que afectan o risco de que podamos padecer sobrepeso ou obesidade”, aclara Vicente Blay, médico endocrino e presidente da Sociedade Aragonesa de Endocrinoloxía e Nutrición (Saden).
Algunhas persoas están protexidas da obesidade grazas aos seus xenes, xa que inclúen esta chave que abre e pecha as ganas para comer de forma case automática e que afecta o comportamento das proteínas e as encimas, responsables últimas dos nosos procesos metabólicos. Outros individuos, pola contra, están máis condicionados por eles, xa que este mecanismo non resulta tan eficaz, e sempre teñen fame ou tardan máis en saciarse.
Imagen: Pixabay
Un interruptor da fame chamado MC4R
O mecanismo que apaga ou acende a fame ocúltase nun xene chamado MC4R, cuxa actividade induce á diminución da inxesta de alimentos. Cando comemos, este xene actívase de forma natural e avisa ao sistema nervioso de que estamos cheos. Despois, se todo vai ben, o xene apágase.
O problema reside en que hai persoas que cargan cunha mutación estraña que o inactiva e destrúe a sensación de saciedade tras as comidas. Por iso, os seus portadores teñen máis probabilidade de non deixar para comer, a pesar de consumir suficiente cantidade de alimentos. Non reciben a alerta de “estou cheo” e están menos protexidos da obesidade. O resultado? Estas persoas sempre teñen fame e normalmente padecen sobrepeso. E tamén crece o risco de que sufran certas enfermidades como a diabetes e os problemas cardíacos (ata un 50 % máis).
Os xenes tamén inflúen no metabolismo das graxas
O noso material xenético, explica Blay, tamén inflúe no modo en que o noso corpo usa as graxas ou a que velocidade a queima. Por iso, entre outras razóns, hai quen pode comer como unha lima sen que se traduza nun aumento significativo do seu peso. “Outras persoas, en cambio, engordan aínda que coman menos“, sinala Blay.
Tamén o noso material xenético inflúe nos efectos da restrición de alimentos sobre o corpo ou determina como o noso corpo acumula as graxas ou como responde o exercicio, apunta o endocrinólogo. Isto ten un efecto directo nos efectos de seguir unha dieta cando queremos adelgazar: “Mentres que hai persoas que responden ben e adelgazan cunha alimentación baixa en hidratos de carbono, para outras resultará máis eficaz unha dieta baixa en graxas”.
Fame polos xenes
Un segundo estudo analizou o material xenético para clasificalo segundo o risco de desenvolver obesidade mesmo antes do oito anos de idade, un problema que xa afecta ao 17 % da poboación española, segundo a Sociedade Española de Endocrinoloxía e Nutrición (SEEN). Esta información pode axudar a predicir desde a infancia quen ten maior risco de padecer problemas de peso, polo que poderemos esforzarnos desde antes para manter os quilos baixo control.
Estas dúas investigacións confirman unha das sospeitas que os científicos e expertos en nutrición quixesen que máis xente entendese: existen razóns biolóxicas que predisponen a algunhas persoas a ter problemas de peso, mentres que outras o teñen máis sinxelo para manterse delgadas por natureza.
