Un grupo británico de astrobiólogos -especialistas na vida extraterrestre- asegura nunha carta enviada á prestixiosa revista médica “The Lancet”, que o virus causante da Síndrome Respiratoria Agudo Severo (SRAS) procede da estratosfera.
Chandra Wickramasinghe, da Universidade de Cardiff, e os seus colegas demostraron hai pouco tempo que, si tómanse mostras de aire estratosférico a unha altura de 41 quilómetros da superficie da Terra, obtéñense grandes cantidades de microorganismos: bacterias e, presumiblemente, virus. Os seus estudos determinan, ademais, que só uns poucos destes microorganismos poden vivir nas condicións dos laboratorios de microbiología. É dicir, só algúns dos microbios da estratosfera parécense o suficiente aos terrestres como paira poder usar os ecosistemas do noso planeta. Paira os biólogos isto ten un significado importante: evolucionaron nalgún lugar parecido á Terra.
Pero aparte do interese teórico e biolóxico do achado, hai outras consideracións importantes. Os cálculos de Wickramasinghe e os seus colaboradores establecen que ao redor de una tonelada diaria de bacterias estratosféricas caen ao chan. Isto tradúcese en que sobre cada metro cadrado da superficie terrestre deposítanse unhas 20.000 bacterias e virus cada día, entre os que podería estar o causante da pneumonía atípica.
O descoñecido coronavirus responsable do SRAS apareceu, sen aviso, en China. A súa distribución inicial é compatible cunha caída desde a estratosfera cara á zona Este de a inmensa cadea montañosa do Himalaya: producíronse depósitos esporádicos en varias rexións chinesas.
Ademais, parece que o virus é relativamente pouco infeccioso -non se parece en nada ao moi contaxioso virus da gripe, por exemplo-, o que ocorrería si ten unha orixe extraterrestre. Os astrobiólogos razoan que todos os intentos paira conter a expansión da enfermidade deben continuar, pero que non debería sorprender a aparición de novos focos de pneumonía noutros lugares da Terra, sen demostración de contaxio previo e sen conexión con China. Isto dependerá do transporte do virus na estratosfera e da mestura deste aire coas capas inferiores da atmosfera en certas zonas, desde onde caería até a superficie. Se a hipótese é certa, os casos de pneumonía chinesa aparecerán en calquera lugar ata que o axente causante desapareza da atmosfera superior.
“Gripe española”
En apoio da súa idea, Chandra Wickramasinghe e os seus colegas lembran a epidemia que arrasou ao mundo entre 1917 e 1919, chamada a “gripe española”. A forma na que apareceu e distribuíuse esta enfermidade en todo o mundo non se xustifica con ningún modelo epidemiolóxico convencional.
Por exemplo, xurdiu simultaneamente durante o inverno de 1918 en distintos pobos de Alaska que levaban meses illados polo xeo. Coa hipótese de que este virus era tamén extraterrestre -era pouco contaxioso persoa a persoa- e, por tanto, sementado polo vento desde a estratosfera, enténdese mellor o desenvolvemento da epidemia mundial de “gripe española”, que, por fortuna, desapareceu sen volver nunca.
