Tras seis anos nos que a Terapia Hormonal Sustitutiva (THS) estivo no punto de mira como tratamento para os síntomas da menopausa, os médicos cren agora que esta medicación non é tan mala e que o verdadeiramente “grave” é precisamente abandonala repentinamente, segundo os maiores expertos do mundo en atención á muller durante a menopausa reunidos estes días en Madrid.
A THS, un combinado en doses axustadas a cada caso de estrógenos e progestágenos, comezou a recetarse en 1947 como tratamento preventivo e paliativo das manifestacións da menopausa. Con todo, o estudo WHI (Women’s Health Iniciative) alertou fai seis anos sobre o elevado risco de sufrir cancro de mama e patoloxías coronarias como consecuencia do consumo desas hormonas.
Suspensión do tratamento
Estímase que o 50% das mulleres que estaban en tratamento en Europa e o 75% das estadounidenses decidiron suspender a terapia. En España, a Axencia Española do Medicamento modificou as condicións de uso da THS e houbo estudos, como o publicado polo Institut Catalá de Farmacoloxía en 2004, que atribuíron 16.000 casos adicionais de cancro de mama ao ano a este tratamento. O mesmo traballo, baseado en ensaios clínicos, dixo que 6.000 mulleres sufriron ictus e outras 8.000 un tromboembolismo pulmonar por recorrer á THS.
“Calquera muller en idade menopáusica é candidata a recibir a terapia, a condición de que os seus beneficios superen os seus posibles riscos”, afirmou Santiago Palacios, o especialista que preside o congreso que se celebra en Madrid. Tamén o recoñecido xinecólogo Leon Speroff lanzou a semana pasada leste mesma mensaxe. “O famoso estudo de Estados Unidos que a deostou referíase só ás mulleres moi maiores, non a todas; pero entendeuse mal. Os xinecólogos teñen que volver explicar as vantaxes da terapia hormonal”, subliñou Speroff.
Segura e eficaz
Santiago Palacio e outros colegas internacionais aseguraron onte en Madrid que o tratamento “resulta seguro e eficaz se comeza a aplicarse entre os 45 e os 55 anos”, en canto aparezan os primeiros síntomas. Debe empezarse coa “menor dose efectiva, durante o menor tempo posible” e non máis aló dos 60 anos, apuntaron. Os expertos fixeron un chamamento aos médicos de cabeceira para que cambien os seus criterios e contribúan á difusión desta terapia.
