O pasado 1 de xaneiro entraron en vigor os prezos de referencia que afectan a 2.070 especialidades farmacéuticas e modificáronse as normas de dispensación de medicamentos. Desta forma, o Ministerio de Sanidade vai aforrarse una parte substancial da factura farmacéutica e á vez beneficia ao consumidor, que pode comprar os medicamentos a prezos inferiores sen detrimento, en ningún caso, da calidade.
As empresas farmacéuticas fabrican as mesmas medicamentos con nomes comerciais diferentes. O principio activo é o mesmo (acedo acetilsalicílico, amoxicilina, omeprazol, ranitidina, etc.) e só varía o nome e o prezo. O que fixo o Goberno é clasificar en grupos medicamentos “equivalentes” (con efectos terapéuticos “similares”) e establecer un prezo de referencia paira cada un deles, é dicir, o prezo máximo financiado con cargo ao Sistema Nacional de Saúde das especialidades farmacéuticas.
Cando o paciente acuda á farmacia pode adquirir o medicamento xenérico ao prezo de referencia estipulado. É necesario insistir en que tanto o principio activo, como a calidade e a efectividade deste medicamento xenérico son idénticos ao mesmo que até agora se adquiría cunha marca comercial diferente e un prezo superior.
Así, os cidadáns en activo, con receita verde, pagarán o 40% do prezo de referencia; paira os pensionistas, con recta vermella, o medicamento é gratuíto; e os de achega reducida terán que pagar só un10%, cun tope de 2,64 euros. Quen opte polo medicamento comercial deberá pagar, ademais, a diferenza entre o prezo de referencia e o do medicamento elixido.
Pode haber especialidades con prezo maior ao de referencia pero, na práctica, son moi poucas e de todas elas existen alternativas dispoñibles por baixo do prezo financiado, polo que o farmacéutico dispensará o xenérico equivalente ao prezo mínimo.
Os medicamentos xenéricos e os prezos de referencia poden supor un importante aforro paira o peto dos consumidores. Basta con tomar conciencia de que os xenéricos son idénticos aos comerciais en calidade, composición e efectividade. A única diferenza é o nome e o prezo. Cada cidadán debe decidir si merece a pena pagar máis por, exactamente, o mesmo produto.
