A presbicia, que tamén se coñece como “vista cansa”, é a perda da capacidade de acomodación que ten o cristalino do ollo, é dicir, a perda da capacidade paira enfocar os obxectos de cerca. Pero non é una enfermidade, senón un proceso fisiológico normal que lle ocorre a todas as persoas. Aparece ao redor dos 40 anos de idade, aínda que non se fai evidente en todos de igual forma. Nas seguintes liñas contamos os síntomas da vista cansa e os tratamentos dispoñibles paira pór fin a este problema de vista.
Síntomas da presbicia
Os síntomas da vista cansa comezan sobre os 40 anos. Pero, algunhas veces, maniféstase con máis idade. “No caso dos miopes sucede máis tarde porque teñen un mecanismo refractivo que compensa a presbicia”, explica o doutor José Antonio Gegúndez Fernández, vicesecretario da Sociedade Española de Oftalmoloxía. “Canta maior miopía teña una persoa, máis tarde notará os efectos da presbicia ou pode mesmo non notalos nunca. Pola contra, as persoas con hipermetropía ou ollos curtos, poden notalo antes dos 40”, comenta.
O oftalmólogo sinala que o principal síntoma da vista cansa é a dificultade paira ler calquera cousa a distancias de 30 a 40 centímetros, que é o que se considera visión de cerca. “Se se forza a vista con esa limitación e non se trata, pode doer a cabeza ou os ollos”, advirte.
Tratamentos paira a vista cansa
O tratamento básico son as lentes. Con todo, existen tamén varias técnicas cirúrxicas desenvolvidas nas últimas décadas. Iso si, a pesar de ser seguras e de ter bos resultados, o especialista sostén que as cirurxías non son algo que se poidan recomendar á poboación en xeral. “Eu non recomendaría una cirurxía a persoas de 40 a 50 anos, porque significa intervir un ollo que, polo demais, está completamente san. Pero hai casos particulares nos que a persoa non tolera as lentes ou ten outras condicións nas que una operación pode axudar”, concreta Gegúndez.
? Cirurxía láser
Esta é una operación que só toca a superficie da córnea. “Co láser, o método máis eficaz que pode haber, a técnica consiste en intervir un dos dous ollos soamente (o ollo non dominante) e miopizarlo”, di o oftalmólogo. “O que conseguimos ao facer a ese ollo miope é que vexa mellor de cerca, mentres que o ollo que non se tocou ve ben de lonxe. En conxunto, na visión binocular, pode permitir ver de lonxe e de cerca nun grao moi aceptable”, explica. “En pacientes novos con ollos curtos, pode ser una operación eficiente, pero de calquera xeito, o cristalino seguirá opacándose cos anos, polo que quizá vale a pena esperar”, matiza.
? Implante de lente
Nesta operación, subtráese o cristalino e substitúese por un lente. “Recoméndase paira persoas maiores de 60 anos, que poden ter cataratas ou un cristalino moi desgastado —di Gegúndez—. Nunha persoa nova, sen cataratas, cuxo cristalino non está danado, é una operación algo agresiva paira solucionar algo tan banal como é a presbicia”.
? Lentes fáquicas
Este tratamento é relativamente recente. Implántanse as lentes sen subtraer o cristalino. “É una especie de lente de contacto que se coloca entre o iris e o cristalino. Estas lentes corrixen a miopía, a hipermetropía, o astigmatismo, e agora tamén poden corrixir a presbicia. É recomendable paira pacientes cun alto grao de miopía que non son candidatos paira a operación con láser”, explica o oftalmólogo.
Presbicia: hai que avaliar cada caso
Antes de lanzarse a iniciar un tratamento paira a presbicia, o doutor Gegúndez salienta que hai que analizar cada caso particular paira saber cal é a mellor opción paira a persoa. Ademais da idade e os diferentes defectos de refracción que poidan ter os ollos, como miopía ou hipermetropía, existen outras características que poden ser importantes ao considerar una cirurxía, por exemplo, se se é un paciente de risco. “As persoas con enfermidades autoinmunes, diabetes ou blefaritis (inflamación crónica das pálpebras) corren un risco maior ao someterse a unha cirurxía”, advirte o oftalmólogo, aínda que puntualiza que “o risco paira una persoa sa é case nulo: ao redor de 0,03 %”.
