Case todas as parellas que se enfrontan por primeira vez á experiencia de ter un fillo, ven como a súa vida sexual sofre algúns cambios. Nalgúns casos as relacións sexuais diminúen debido ás molestias que algunhas mulleres sofren durante os primeiros meses, pero noutras é o home o que, xunto á muller, experimenta una inapetencia sexual causada pola tensión psicolóxica e o medo a danar ao feto. Con todo, os médicos aseguran que excepto nos casos de embarazos problemáticos, pódense manter relacións normais sen que afecten en absoluto ao neno. O que si recomendan é adecuar as posturas aos cambios físicos que se producen na muller, e, sobre todo, gozar do sexo con naturalidade.
Normalidade
O embarazo non é ningunha enfermidade, insisten os especialistas. Da mesma forma que a muller embarazada segue coa súa rutina habitual: traballo, vida social e familiar, etc., tamén pode seguir mantendo relacións sexuais coa súa parella. “Non se trata de aumentar nin de diminuír a frecuencia desas relacións, senón de facelo só cando apeteza. Mentres non haxa ningunha indicación expresa do médico que aconselle o contrario, pódese facer vida absolutamente normal, e nesa normalidade entra o sexo”, afirma Iñaki Lete, xefe de Ginecología do hospital Santiago de Vitoria.
Aínda que cada parella é un mundo e vive esta nova situación dunha maneira diferente, os médicos si constataron una redución xeneralizada da actividade sexual durante o embarazo, que varía segundo os meses de xestación. Así, segundo diversos estudos realizados, a tendencia é que se produza una diminución do desexo sexual durante as primeiras semanas. Este feito ten una explicación lóxica en opinión de Lete. “Ao principio dáse una impregnación de proxesterona en todo o organismo da muller, que é a hormona do embarazo e nalgunhas mulleres provócalles náuseas, vómitos, mareos, somnolencia, ou un malestar xeneralizado. E aínda que non son as circunstancias máis idóneas paira practicar o sexo, una vez que pasa o primeiro trimestre, cara á semana doce ou trece, a situación normalízase”, detalla.
As mulleres que pasan un primeiro trimestre sen problemas non adoitan notar cambios na súa vida sexual, esta mantense parecida a como era antes do embarazo. Una vez pasadas estas primeiras semanas de incomodidade, cando a muller adaptouse xa ao embarazo e atópase mellor física e psíquicamente, a maioría recupera a súa actividade normal. O presidente da Sociedade Española de Contracepción, José Luís Doval, cre “que as parellas que teñen una vida sexual plena e pracenteira modifican moi pouco a súa conduta durante o embarazo”.
Medo ante a proximidade do parto
Esta situación de normalidade altérase a medida que se achega o momento de dar a luz, é entón cando se reduce a actividade sexual. Os xinecólogos consultados aseguran que as razóns son varias: por unha banda, o volume do abdome dificulta cada vez máis o acto sexual. Por outro, a muller vaise sentindo máis incómoda e comeza a sentir algunhas dores. Tamén pesa moito o medo a facer dano ao neno, a pesar de que os médicos aseguran que non supón ningún risco paira o feto. Esta presión psicolóxica afecta a moitos futuros pais durante todo o embarazo. “Son moitas as persoas que teñen medo ao principio e ao final do embarazo. É una situación nova, descoñecida, na que non saben como comportarse, sobre todo ante o primeiro embarazo”, reflexiona Lete.
O doutor Doval pensa que este medo é una cuestión cultural. “Moitas veces senten temor a molestar ou magoar ao neno, e ese medo fai que se inhiba o desexo. De todos os xeitos, tamén adoita ser un momento oportuno na parella paira descubrir e expor outro tipo de sexualidade non coital. Búscanse outro tipo de relacións, como a masturbación mutua ou a caricia xenital. E adoitan ser experiencias moi enriquecedoras paira eles”.
O xinecólogo José Luís Doval recoñece que se realizaron moi poucos estudos científicos en España sobre este tema “porque a sexualidade non foi un campo prioritario na ginecología, e sempre se deixou máis en mans de psicólogos”. Por outra banda hai que ter en conta a actitude das mulleres, xa que preguntan moi pouco sobre iso, aínda que este especialista opina que os médicos deberían abordar sempre a cuestión. “Habitualmente non se fala diso a non ser que haxa problemas no embarazo e o médico teña que recomendar non practicar sexo. E é que o mesmo tabú que existe nas mulleres, tamén retrae en ocasións ao profesional. Por esta razón é necesario expor a cuestión de forma natural”.
Os médicos só desaconsellan manter relacións durante o embarazo cando haxa circunstancias que o condicionen, como ameaza de aborto, de parto prematuro, placenta previa ou calquera outra enfermidade na que o médico o desaconselle expresamente. “Cando hai un coito e prodúcese a saída de seme á vagina, este leva prostaglandinas, que poden provocar contraccións uterinas. Por esta razón, una muller con placenta previa ou risco de aborto podería ter problemas”.
En resumo, débense evitar as relacións sexuais sempre que se contemple algunha das seguintes circunstancias:
- No caso de que se produza una hemorraxia inexplicada
- Durante o primeiro trimestre, se a muller ten antecedentes de abortos espontáneos ou si presenta algún signo de aborto
- Durante as últimas 8 últimas semanas, se a muller ten un historial de parto prematuro ou si nota signos de parto
- Se a muller ten placenta previa
- Nos casos de fetos múltiples, sobre todo se hai máis de dous
Posturas recomendadas e aspecto psicolóxico
No tema das posturas tamén se producen cambios durante o embarazo, xa que tal e como explica o xinecólogo Lete, “é recomendable que sexa o home o que se adecue ás posturas da muller para que as penetracións non sexan moi fortes. Podería darse o caso dalgún traumatismo no colo do útero ou un pequeno desprendemento de placenta. Aconsellamos que cando estea avanzada a xestación, as posturas sexan de costado ou que a muller se poña encima do home”.
Tamén Doval achega algún consello paira atopar a postura máis cómoda. “A tradicional do home encima e a muller debaixo complícase cando o abdome crece. Nós constatamos nun estudo que a maioría opta por un coito no que ela está encima ou de lado, coa penetración desde atrás. Así se reduce a sensación inconsciente de poder facer dano ao neno. Pero, en xeral, as parellas de maneira espontánea atopan posturas adaptables á súa situación e non supón ningún problema”, comenta.
A presión e a tensión psicolóxica dos futuros pais pode impedir en ocasións gozar das relacións ou provocar una perda importante de desexo. Nestes casos, os profesionais recomendan tentar relaxarse e non obsesionarse co tema. “Que fagan o que lles apeteza e pídalles o corpo. Sobre todo deben afacerse a falar moito e negociar. Se non lles apetece, que saiban a razón exacta. E si teñen dúbidas médicas que lles preocupan deben preguntar ao xinecólogo”, aconsella Doval, que é tamén sexólogo. No que case todos os expertos coinciden é a importancia da calidade e non a cantidade, principalmente durante estes nove meses. Ademais, “facer o amor pode ser una boa preparación física paira o parto”.
Outra das preocupacións que adoita condicionar á parella é o temor a que o feto “sexa consciente” das súas relacións. Segundo os especialistas, ao feto poderíalle resultar agradable o movemento das contraccións uterinas, pero non pode ver nin ser consciente do acto sexual. Paira o doutor Lete non hai nada comprobado sobre este tema. “Cando a muller ten un orgasmo, prodúcese un relaxo que indirectamente podería beneficiar ao feto, pero non se sabe con certeza se o neno nota algo ou non”.
Outro dos temores principais cos que se enfrontan as parellas son as infeccións que a través da penetración poidan afectar o feto. Os xinecólogos aseguran que excepto nos casos de enfermidades de transmisión sexual non hai perigo nin paira a nai nin paira o fillo, xa que o feto atópase protexido dentro do útero polo saco amniótico, que non pode ser atravesado nin polo seme nin por organismos infecciosos.
