Sobreviventes do cancro de mama

• Autor: Por CLARA BASSI
• Data de publicación: Venres, 02deAgostode2013

Imaxe: NASA

O cancro comprende máis de 200 enfermidades distintas e, mesmo, dentro dos diferentes tipos é posible diferenciar moitas clases de tumores con distintos “apelidos”. Así, o 25% de todos os tumores mamarios responden a tratamentos hormonais (son hormonosensibles), nos que se produciron importantes avances nos últimos anos. Grazas a eles, pódese falar de longos sobreviventes do cancro de mama, que é o tipo de tumor máis frecuente entre as mulleres de todo o mundo, onde cada ano se contabilizan máis dun millón de novos casos e 400.000 mortes, segundo datos de GLOBOCAN 2008. Neste artigo explícase como este novo panorama fixo aflorar novas necesidades médicas.

A supervivencia do cancro de mama cada vez dilátase máis. “É probable que, en pacientes diagnosticadas en estadios iniciais, hoxe en día a supervivencia estea por encima do 90%. En España, no últimos cinco anos, diagnosticouse a máis de 90.000 mulleres. Neste momento, a incidencia (aparición de novos casos) é de 22.000 casos ao ano, dos cales falecen 6.000 anualmente. Isto significa que cada vez hai máis mulleres que sobreviven; de feito, a mortalidade por cancro de mama descendeu nunha década a razón dun 2% anual, que corresponde a un 20% en dez anos”, explica José Enrique Alés, co-coordinador do grupo de epidemiología e quimioterapia do Grupo Español de Investigación en Cancro de Mama (GEICAM).

Supervivencia en cancro de mama: novos retos

Ao prolongarse a supervivencia ao cancro de mama, afloraron novas necesidades derivadas do seu tratamento

Ao prolongarse a supervivencia, afloraron novas necesidades derivadas do seu tratamento, como o desenvolvemento de osteoporose, dores articulares, deterioración cognitiva, fatiga crónica, deterioración sexual, infertilidade e algunhas doenzas cardíacas que poden afectar á calidade de vida, segundo información do GEICAM, difundida con motivo da 6ª Revisión Anual de GEICAM/RAGMA 2013, e da Federación Española de Cancro de Mama (FECMA).

Ademais, moitas das sobreviventes están vivas grazas a que seguen co tratamento. Pero “conforme á situación actual do Sistema Nacional de Saúde (SNS), preocúpanos o financiamento presente e futuro e que os recortes do gasto vólvanse en contra dos servizos e prestacións sanitarias que necesitamos”, afirma Josefa Madrid, representante de FECMA. Témese que os avances farmacolóxicos para os tumores hormonodependientes (HER2+) tarden en incorporarse na carteira de prestacións sanitarias, así como a substitución de fármacos de marca por xenéricos (medicamentos bioequivalentes aos de marca, pero máis baratos) e que se demoren os intervalos entre revisións, o que podería levar a un atraso diagnóstico de segundos tumores ou metástasis, segundo información de Madrid.

Respecto diso, José Enrique Alés afirma que “en canto ao acceso ás medicacións novas, hai que recoñecer que a sanidade se atopa nunha situación de dificultade económica. Pero todos os axentes implicados deben facer un esforzo para que estas medicacións teñan prezos alcanzables e sexan accesibles. Na actualidade, o seu acceso varía segundo o hospital, a cidade e a comunidade autónoma. A disparidade de criterios de xestión e racionalización do gasto responde a que as competencias de sanidade están transferidas ás autonomías, o que conduce a que as pacientes de cancro de mama non teñan un acceso á medicación de forma homoxénea”.

Respecto dos medicamentos xenéricos, Alés comenta que “en oncoloxía xa están nun teito de uso. Non nos preocupa o uso de xenéricos, senón saber quen fabrica que. Non todos os medicamentos xenéricos son iguais, a súa calidade é distinta. As pacientes tráennos caixas nas que é imposible recoñecer ao fabricante ou se pasaron por un control de calidade adecuado. Por tanto, os xenéricos si se poden utilizar en oncoloxía, pero cunha inspección e selección dos fabricantes máis adecuados, que ofrezan fiabilidade e que teñan unha traxectoria”.