As lesións de xeonllo causadas por ulceración do cartílago do fémur requirían normalmente de prótese que non se adaptaban á perfección á curvatura das superficies que interveñen no xiro do xeonllo. En persoas de 40 a 65 anos a recuperación da articulación afectaba a outras partes óseas ou cartilaginosas para instalar próteses monocompartimentales ou totais, no caso de destrución completa. Cunha nova técnica, indicada para lesións no cóndilo femoral, sen afección na morna, énchese o oco para estes pacientes de mediana idade que polas súas circunstancias non podían acollerse a técnicas de estimulación do cartílago (indicada para afectados menores de 40 anos) ou a próteses totais (adecuadas para enfermos de máis de 65).
A prótese parcelar de xeonllo por artroscopia é unha técnica desenvolvida en Estados Unidos, onde tamén ten aplicación en lesións de ombreiro e cadeira. Agora chega por primeira vez a Europa da man dos cirurxiáns Pedro Luís Ripoll e Mariano de Prado, do Hospital San Carlos de Murcia, aínda que só para lesións de xeonllo. Este equipo tratou a catro pacientes en España, tras dúas intervencións que se realizaron onte en Murcia e a revisión doutra levada a cabo hai dous meses.
A prótese parcelar de xeonllo instálase mediante artroscopia, á que se suma unha visualización das imaxes en tres dimensións. Con esta técnica minimamente invasiva, explica Ripoll, lógranse dúas grandes vantaxes que melloran a recuperación da articulación. A primeira é a súa “coherencia articular”, xa que a prótese “está deseñada para que quede perfectamente encaixada na articulación” e, ademais, ten a mesma capacidade de duración que as totais. Para logralo e mediante un escáner en 3D trázase un mapa do xeonllo e substitúese a parte danada cunha prótese á que se dá a mesma curvatura e medida que a área afectada. A segunda vantaxe é a ancoraxe, situado só na zona danada e sen prexudicar outras sen lesión algunha, cun parafuso que encaixado no fémur dá maior solidez.
Ripoll considera que con esta prótese pódese dar resposta a un 20% dos problemas de xeonllo, aínda que non ofrece solución a enfermos con artrose avanzada. A apertura do xeonllo leva a cabo cunha artroscopia pechada, a través dun só acceso de 1,5 centímetros para introducir unha prótese duns 2 centímetros realizada en cobalto e titanio. O paciente recupera a mobilidade total aos 3 ou 4 días, tras un período de entre 24 e 48 horas de hospitalización. Se a prótese instalada non dese o resultado esperado podería recorrerse á habitual monocompartimental ou a unha total, xa que ao non afectar a máis masa ósea que a danada non imposibilita a execución posterior doutras intervencións cirúrxicas máis agresivas.
