O uso dunha proba moi sensible aos niveis de troponina I (unha proteína do tecido muscular) pode axudar a descartar o diagnóstico de infarto de miocardio nos casos de pacientes ingresados en urxencias con dor no peito. Ademais, os cambios nos niveis deste biomarcador, tres horas despois do ingreso, poden ser útiles para confirmar o diagnóstico de ataque ao corazón, segundo un estudo publicado na revista “JAMA”.
Unha das razóns máis comúns pola cal os pacientes buscan atención nun servizo de urxencias é a dor torácica agudo. A identificación temperá de individuos con alto risco e risco intermedio de isquemia miocárdica (fluxo insuficiente de sangue ao músculo do corazón) é crucial, xa que o beneficio é maior tras un tratamento temperán. Segundo un consenso internacional, o diagnóstico de infarto de miocardio baséase principalmente nun nivel elevado de troponina cardíaca.
Till Keller, da Universidade de Hamburgo, en Alemaña, e os seus colaboradores avaliaron o rendemento diagnóstico dunha proba de alta sensibilidade de troponina I (hsTnI) recentemente desenvolvida en comparación coa proba actual de troponina I (cTnI). No estudo participaron un total de 1.818 pacientes con sospeita de síndrome coronaria agudo, inscritos nas unidades de dor torácica en Alemaña desde 2007 a 2008. En total, 12 biomarcadores, entre os que incluían hsTnI e cTnI, medíronse ao ingreso, e ao tres e seis horas.
Dos pacientes no estudo, 413 (22,7%) tiveron un diagnóstico final de infarto agudo de miocardio. Para a discriminación de infarto agudo de miocardio, tanto hsTnI e cTnI foron superiores aos demais biomarcadores avaliados. A proba hsTnI, ao ingreso, tivo unha sensibilidade do 82,3% e un valor predictivo negativo (VPN) do 94,7%. Ao tres horas tivo unha sensibilidade do 98,2%, cun VPN do 99,4%. En comparación con hsTnI, a proba de de cTnI tivo unha sensibilidade do 79,4% e un VPN do 94,0%. Ao tres horas, a sensibilidade foi do 98,2% e o VPN do 99,4%.
O inconveniente das probas de troponina actuais, con baixa sensibilidade nas primeiras horas despois do inicio da dor no peito, foi o que impulsou a avaliación de varios biomarcadores do diagnóstico de infarto de miocardio, segundo os autores. Neste novo estudo, a información de diagnóstico mediante hsTnI foi superior a todos os demais biomarcadores avaliados. Os investigadores conclúen que o uso das probas de hsTnI e cTnI en pacientes con infarto de miocardio confirmado proporciona información útil para o diagnóstico. Determinar os valores de cTnI e hsTnI tres horas despois do ingreso en urxencias proporciona un valor actual neto de máis do 99%, o que permitiría unha aplicación segura do protocolo ante o infarto de miocardio.
