Ao anisakis, un parásito transparente de dous ou tres centímetros de lonxitude, gústalle aloxarse na pescada do Cantábrico. O risco de contraer as doenzas gástricas que provoca este verme é maior aquí que noutras especies de peixes, sobre todo se a pescada que se consome non foi conxelada antes durante 24 horas e está crúa, marinada ou pouco feita. Pola contra, a familia dos túnidos é a menos afectada polo anisakis, que se esconde nas cavidades abdominais e nos músculos dos peixes.
Así se puxo de manifesto nunha conferencia pronunciada onte no marco da XXXV Semana Médica de Bilbao, que organiza a Academia de Ciencias Médicas. María Teresa Audicana, especialista do servizo de Alergología do Hospital Santiago de Vitoria, asegurou que o anisakis «é máis común do que se pensa, aínda que na maioría dos casos ocasiona simplemente lixeiras molestias dixestivas que non adoitan asociarse ao consumo de peixe».
A inxestión de anisakis pode provocar «reaccións alérxicas graves entre a poboación máis sensible», con forte dor abdominal, vómitos ou espasmos musculares, similares a unha gastroenterite, unha apendicitis ou unha obstrución intestinal, explicou Audicana. Pero na maioría dos casos, os síntomas «son leves e comúns a outros cadros de alerxias a alimentos, como dermatitis ou rinitis», precisou a experta.
En 1994, o hospital vitoriano detectou o primeiro caso de shock ‘’ anafiláctico en España, e tamén a nivel mundial, por anisakis. Desde entón, producíronse importantes avances no diagnóstico e o tratamento destes casos. Desde decembro de 2007, os restaurantes que serven o peixe pouco cociñado ou cru están obrigados a conxelalo previamente e durante 24 horas para evitar o risco de anisakiasis.
