Os produtos orgánicos han pasado da venda limitada en tendas macrobióticas aos escaparates das principais multinacionais da alimentación. O bo, barato, saudable e ecolóxico atrae a atención do consumidor, pon en vereda á industria alimentaria e marca a pauta de consumo en Europa paira o século XXI.
«O máis vital, o que has de precisar» a que se refería o oso Baloo na súa soada canción da adaptación que Disney fixo do Libro da selva, volve polos seus foros. O consumidor medio europeo presta cada vez máis atención á garantía ecolóxica dos produtos alimenticios que adquire, e non se trata tanto dunha moda verde como dunha preocupación de saúde. As «cousas boas do campo» acreditan una salubridade de séculos, case una sabedoría, que o consumidor medio bota en falta nos produtos derivados de avances biotecnológicos.
Lonxe de ver nesta tendencia un obstáculo, a industria alimentaria apúntase ao tirón e empeza tomar partido dos saberes e sabores máis ancestrais, das virtudes ocultas ou esquecidas de produtos de toda a vida: o mellor debe, a partir de agora, ser tamén o máis san.
Segundo a Mintel Global New Products Database, a situación das vendas no mercado europeo dá entender esta tendencia na demanda dos consumidores; algo que se traduce na aparición de novos produtos baseados en fórmulas antigas por todos os andeis dos supermercados. Incluso a alimentación infantil viuse implicada na revolución orgánica. En Italia, por exemplo, a empresa Plasmon Oasi Ecologica (pertencente ao grupo Heinz) desenvolveu dous novos produtos orgánicos: unha sobremesa de cacao e leite paira bebés de máis de 12 meses, comercializado en Tetra Brick® de 200 mL, e unhas galletas de chocolate con menos dun 9% de materia graxa que se comercializan xunto con cromos de Winnie the Pooh. Trátase dunha fórmula repetida até a saciedade, pero a diferenza está na calidade nutritiva do produto.
Tendo en conta que as taxas de obesidade na poboación infantil europea veñen disparándose de ano en ano, é previsible que pediatras, endocrinólogos e cardiólogos dean pronto a súa bendición a iniciativas deste tipo.
A industria alimentaria busca nos produtos xerados de forma tradicional novas cotas de mercado
En Alemaña, un país cunha demanda de produtos orgánicos (cultivados de forma biolóxica, sen pesticidas e en base a fórmulas agrícolas tradicionais, elaborados cunha ínfima proporción de aditivos e presentados con envoltorio ecolóxico), comercializouse xa o primeira bio-salsa de tomate, á que seguirá toda una serie de salsas orgánicas. En Austria, Weitrau Brauerei disponse a comercializar a primeira cervexa orgánica, e outra empresa de zumes de froita daquel país, Biotta, comercializará una bebida de zume de bayas sen ningún aditivo.
Lactación orgánica
A esixencia de calidade dunha dieta orgánica arrinca desde a lecha materna consumida ao nacer. Sábese que una dieta rica en sodio por parte das nais pode redundar en problemas de hipertensión paira o futuro bebé, á vez que os polutantes que entran en contacto co organismo da gestante transmítense logo ao bebé por medio do leite materno.Isto propiciou que moitos médicos recomenden ás mulleres que estean embarazadas, as que planeen quedar embarazadas, ou as que estean a aleitar, que procuren alimentarse cunha dieta orgánica (libre de aditivos), ao mesmo tempo que eviten o tabaco ou o alcol, ou que rehuyan as pesticidas nos seus labores de casa ou xardín; que non se expoñan a disolventes, vapores de gasolina ou esmalte de uñas, que non vistan roupas lavadas en seco nas lavandarías e que prescindan no posible de graxas animais ou de lácteos ricos en graxa; así mesmo, que non recorran a peixes con nivel potencialmente elevado de mercurio ou PCB (peixe espada, quenlla, atún, etc.).
Non todos os polutantes químicos que entran en contacto co corpo da muller persisten. Moitos son atraídos pola auga (máis que pola graxa) e abandonan o corpo por medio da respiración, os ouriños ou as feces. Con todo, os expertos avisan que hai sustancias químicas (fármacos incluídos) que se bio-acumulan na cadea alimenticia (teñen moi poucas rutas paira saír do corpo) e almacénanse na graxa corporal. O leite materno, precisamente, é rica en graxas.
N.D. Patton e colaboradores (Departamento de Ciencias Animais, Universidade de Kentucky) demostraron nun estudo que non é o mesmo alimentar ao gando doméstico cunha formulación orgánica que cunha formulación química, e que os seus efectos se traducen despois na calidade da carne ou os produtos destinados ao consumo humano.
Os investigadores centráronse no proceso de captación de selenio por embriones de pito en desenvolvemento. Despois de recibir una dieta baixa en selenio durante 16 semanas, 126 poñedeiras de raza Leghorn foron asignadas ao azar a dous tipos de formulación na súa dieta: una con selenita de sodio (inorgánica) e outra con fermento enriquecido con selenio (orgánica). Colleitáronse os ovos fértiles despois de 33 días de fornecer as dietas experimentais.
Os ovos sometéronse a non incubación ou incubación durante 5, 10, 15, ó 20 días. Os ovos non incubados separáronse e analizáronse a xema e o albumen por separado. Os ovos incubados foron separados nas porcións do embrión e extra embriónicas, as cales foron analizadas tamén por separado. As concentracións de selenio da xema e o albumen foron significativamente diferentes entre os tratamentos de dieta. En comparación con ovos de galiñas alimentadas con selenita de sodio, as concentracións de selenio na xema e o albumen foron maiores en ovos de galiñas alimentadas co fermento (orgánica). As concentracións de selenio embriónicas e extra embriónicas foron así mesmo maiores en ovos de galiñas alimentadas con fermento que en ovos de galiñas alimentadas con selenita de sodio.
O maior aumento na concentración de selenio embriónica observouse durante os días 10 ao 15 de incubación, e concluíuse que a fonte de selenio e o nivel de de inclusión na dieta influíron nas concentracións.
