Carne de laboratorio

• Autor: Por NATÀLIA GIMFERRER MORATÓ
• Data de publicación: Domingo, 16deXaneirode2011

Imaxe: USAEC

O termo in vitro conduce a pensar na ciencia do medicamento, xa que é neste campo onde a técnica está máis avanzada. Con todo, e aínda que pareza ficción, esta tecnoloxía tamén poderá estar ao alcance dos alimentos, o que significará nuns anos un gran avance no sector alimentario. Un dos principais desenvolvementos neste ámbito é a creación de novas técnicas capaces de producir músculo co uso de células extraídas de animais vivos, que despois se cultivan in vitro e sométense a distintos procesos tecnolóxicos.

Un dos grandes logros da produción de carne in vitro, non dispoñible aínda no mercado, é a posibilidade de controlar de maneira moi precisa a cantidade de graxa da carne, é dicir, a proporción adecuada de ácidos grasos. Así se obtén un alimento máis saudable. Os responsables destas primeiras investigacións admiten que o principal obxectivo non é só elaborar unha carne máis saudable, senón que fan especial fincapé na creación de novos sistemas de elaboración, é dicir, na posibilidade de elaborar alimentos no laboratorio.

Esta tecnoloxía reduciría de maneira significativa as enfermidades nos consumidores, como a provocada polo mal das vacas tolas ou a salmonelosis. Para os expertos, o risco de contaminación no laboratorio é moito menor que nas granxas e outros puntos de produción porque as condicións de esterilidad son distintas que nos matadoiros convencionais. Ademais, elaborar carne segundo a demanda supón un mellor rendemento. Calcúlase que un 80% dos alimentos que se dan aos animais para o seu crecemento desaprovéitanse. Con todo, a elaboración in vitro non require esta práctica, xa que non hai animais que alimentar.

Etapas da produción in vitro

A produción de carne en laboratorio parte da selección de células extraídas do animal e da produción de músculo apto para elaborar carne

Das distintas liñas de investigación inicidas, unhas céntranse na selección de células que se extraen do animal e outras na produción do músculo que sexa apto para a elaboración de produtos cárnicos. A primeira liña, a selección das células a partir das cales de desenvolverá o músculo, supón máis problemas. Os investigadores utilizan células miosatelites, é dicir, células nai xa adultas e responsables do crecemento muscular.

Como se obteñen estas células? En primeiro lugar, realízase unha biopsia ao animal, xa sexa porco, vaca, ovella, pavo ou pito, un proceso que non supón ningún dano porque é unha técnica moi pouco agresiva. Mediante o uso de encimas, extráense as células desecadas da biopsia e colócanse nun cultivo para que se multipliquen. Este cultivo é, con frecuencia, soro fetal bovino de vacas mortas, con antibióticos e antifúngicos.

Cando as células creceron o suficiente, selecciónanse as máis grandes e colócanse sobre unha estrutura onde se empezan a formar as miofibras, que acabarán por formar a totalidade do músculo. No entanto, o músculo que se obtén é débil e sen textura, por iso é polo que sexa necesario exercitalo. Para iso, colócanse as miofibras nuns puntos de ancoraxe onde se crea unha tensión muscular natural e conséguese un aumento de proteínas que pasa de 100 mg a 800 mg en poucas semanas. A última fase, aínda en estudo, consiste en engadir á carne obtida os contidos de nutrientes esenciais, como ferro ou vitaminas.

Debate

Cada vez máis, os consumidores queren saber que comen, de onde procede e como se elaborou. Os investigadores saben que haberá un grupo de poboación que non verá con bos ollos esta nova técnica. Con todo, confían en que é cuestión de tempo, xa que esta novidade supón un gran avance. Contan co apoio de organizacións en defensa dos animais e susténtanse, ademais de en o avance científico que supón, na posibilidade de elaborar carne segundo a demanda e cunha composición equilibrada e saudable.

Os detractores da carne in vitro contan coas organizacións ecoloxistas, que instan a mellorar as condicións do gando antes que estudar elaboracións alternativas ás habituais. Ademais, sosteñen que se descoñecen os efectos secundarios de todas as etapas de elaboración e o gasto económico que supón elaborar carne in vitro a gran escala. Aí radica a polémica.